Η υψηλότερη σκοπιμότητα σε τούτη τη χειμαζόμενη χώρα είναι η εξουσία. Η διατήρηση της εξουσίας. Στην Ελλάδα περιέπεσε στην ευτέλεια και στον εξευτελισμό της προσωπικότητας του Ελληνα.
Και οι ρωγμές περιέζωσαν το οικοδόμημα της πολιτικής. Πολιτικοί και παράγοντες της εξουσίας χρησιμοποιούν το όποιο μυαλό διαθέτουν, για να μεθοδεύσουν τα χείριστα. Και επικρατεί τελικά η ένδεια. Και είναι ένδεια πολιτική, με τους φίλους της φατριάς να αναρριχώνται στα επίπεδα των σκοπιμοτήτων, με την προοπτική για ένα καλύτερο αύριο να αποδεικνύεραι...ονειροβασί
Είναι ένδεια κοινωνική. Ο λαός παθητικός αποδέκτης συνθημάτων, επικοινωνιακών τεχνασμάτων, ψευδολογιών και χαλκευμένων ειδήσεων. Με δανεισμένα όνειρα. Μια εξ' ανάγκης μαζοχιτική λεξιλαγνική μάζα. Είναι ένδεια οικονομική. Με ό,τι αυτή συνεπάγεται, ιδίως τα τελευταία χρόνια, για τον δεινοπαθούντα πολίτη. Και είναι ένδεια πνευματική και πολιτιστική, με τους δήθεν διανοούμενους να αναζητούν πρόθυμα περιοχές εξαγορασμένης επιβίωσης, υπηρετώντας συχνά τις κομματικές σκοπιμότητες, την πολιτική που έχει ευκαιριακό χαρακτήρα και στηρίζεται στην νοοτροπία της πολιτικής προικοθηρίας.
Και οι κυβερνητικοί ανασχηματισμοί στην Ελλάδα την κομματική σκοπιμότητα εξυπηρετούν. Μόνο τη σκοπιμότητα της εκάστοτε εξουσίας. Και έχουν να κάνουν με το πολιτικό ήθος. Εχουν να κάνουν με την έλλειψη σεβασμού προς κάποιες κοινωνικές αξίες και αρχές. Λαμβάνοντας υπόψη κανείς τους αντικειμενικούς παράγοντες, τις κοινωνικές συνιστώσες και καταστάσεις, τη μορφή των οικονομικοκοινωνικών σχ΄σεων, αλλά ταυτόχρονα και τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, την ιστορική πορεία του λαού, τότε σίγουρα αντιλαμβάνεται το στίγμα του ήθους δεν έχει νόημα και υπόσταση για τους κυβερνητικούς ανασχηματισμούς...
Οι συχνοί κυβερνητικοί ανασχηματισμοί, άλλωστε, είναι ένα...πρωτογενές φαινόμενο της ελληνικής πολιτικής παραγματικότητας. Σε κάθε προηγμένη πολιτικά και κοινωνικά χώρα, ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης είναι σπάνιο γεγονός ή περιορίζεται στην αντικατάσταση κυβερνητικών στελεχών που αποδεδειγμένα απέτυχαν στην υλοποίηση των στόχων της κυβέρνησης ή αντικαταστάθηκαν για την εμπλοκή τους σε κάποιο ηχηρό σκάνδαλο. Στην Ελλάδα οι κυβερνητικοί ανασχηματισμοί έχουν ταυτιστεί με την πολιτική κουτοπονηριά και τη διατήρηση της κυβέρνησης στην εξουσία, για τη διαμόρφωση πρόσκαιρων έστω εντυπώσεων.
Στην Ελλάδα όλα κινούνται σε επίπεδο επιφάνειας και εντυπώσεων. Με τη "μισή αλήθεια" να κάνει καριέρα για πολλά χρόνια. Και με τον πολίτη να παραδίδεται στον εγγαστριμυθισμό της εκάστοτε εξουσίας, νόμιζοντας μάλιστα ότι συλλογίζεται. Ετσι, με κάποιο περιορισμένο ή και ευρύ κυβερνητικό ανασχηματισμό, συνεχίζονται οι ολέθριες πολιτικές και οι προχειρότητες των κυβερνώντων. Και επαφίεται ο καθορισμός της προσωπικής, κοινωνικής και εθνικής μας ζωής στη μοιραία φορά των πραγμάτων...
Ανασχηματίζω σημαίνει δημιουργώ κάτι εκ νέου, του δίνω νέο σχήμα. Σημαίνει ανανέωση, αναβάθμιση και αναδιάρθρωση προσώπων και πολιτικών πρακτικών. Δεν σημαίνει απλώς αλλαγή προσώπων. Ο ανασχηματισμός δεν πρέπει να αφορά μόνο πρόσωπα, αλλά πολιτικές και πράξεις. Διαμορφώνουν την επικαιρότητα οι Σαρδανάπαλοι της πολιτικής, ώστε να αναδεικνύει όχι μόνο την "αναγκαιότητα". αλλά και τη "σημαντικότητα" του επερχόμενου κυβερνητικού ανασχηματισμού. Το μόνο ωστόσο που διαχρονικά επιτυγχάνεται με τους συχνούς ανασχηματισμούς, ως "εργαλεία" της κυβερνητικής νωθρότητας και πονηρίας, είναι να εμπλουτίζεται συνεχώς ο κατάλογος των συνταξιούχων και πρώην υπουργών και των όσων ωφελημάτων εξασφαλίζουν...
Κυβερνητικός ανασχηματισμός για την ελαλδική πολιτική πραγματικότητα σημαίνει επιδίωξη πολιτικού χρόνου για παραμονή στην εξουσία. Σημαίνει ανακύκλωση της πολιτικής ανικανότητας και βλακείας, ενίοτε και της γελοιότητας όπως προσωποποιείται σε πολιτικούς που καταλαμβάνουν υπουργικούς θώνους. Σημαίνει απλώς ικανοποίηση φιλοδοξιών κομματικών στελεχών και βουλευτών. Σημαίνει εν προκειμένω ότι γίνεται για λόγους πολιτικών συσχετισμών, γιατί ο Αντώνης Σαμαράς έχει ανάγκη τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Δεν πρόκειται ο αναμενόμενος ανασχηματισμός να μεγαλώσει τα στενά ήδη περιθώρια ελιγμών του πολιτικά "μανιοκαταθλιπτικού" Αντώνη Σαμαρά. Αλλωστε, ακόμα και ο ανασχηματισμός έχει τις δομικές του δυσκολίες, με την ανακύκλωση των προσώπων να μην εγγυάται την "επανεκκίνηση" της κυβέρνησης.
Ποιας κυβέρνησης, θα μου πείτε. Αυτής της "αποικιοκρατικής" κυβέρνησης των οσφυοκαμπτών και της πολιτικής δειλίας! Αυτής της κυβέρνησης που δεν ντρέπεται. Χρειάζεται άλλωστε υπόβαθρο ψυχικό η ντροπή. Δεν ντρέπεται κανείς επειδή κάνει ντροπής πράγματα, αλλά επειδή έχει μέσα του την αρετή της ντροπής. Από ποιους πολιτικούς όμως ζητούμε ντροπή, που αποτελεί μάλιστα έννοια ταυτόσημη με την ευαισθησία; Σχεδόν όλοι τους, πέρασαν απ' όλες τις αποξηραντικές μηχανές ευαισθησιών και...χειρουργήθηκαν συναισθηματικά και ψυχικά. Το αποτέλεσμα; Η δημιουργία ενός αντιανθρώπινου κυβερνητικού πειράματος-εκτρώματος με σοσιαλιστικές αποφύσεις, μαρξιστικές προρρήσεις και φιλελεύθερες υποτίθεται προσφύσεις. Αυτή είναι η κυβέρνηση που ανασχηματίζεται!
Μια κυβέρνηση ενός εσμού ντόμπερμαν που σε κάποιο σφύριγμα υπερήχων μπορούν και να αλληλοσπαραχθούν, ενώ σε νορμάλ κατάσταση είναι προγραμματισμένα από τους...ξένους εκπαιδευτές τους να μας ταλαιπωρούν!