Γιατί το δράμα της πολιτικής δυσοσμίας και της πολιτικής γελοιότητας μας κάνει "νοσταλγούς" παρελθόντων χρόνων της πολιτικής, έστω κι αν χρειάζεται να επιστρατεύσουμε το ζωτικό στοιχείο της φαντασίας.
Ο καιρός των "παλινορθώσεων" άλλωστε πέρασε ανεπιστρεπτί. Κι αυτό, διότι τρείς παράγοντες , ο οικονομικός, ο κοινωνικός και η σύνθεση του πολιτικού προσωπικού, μετέβαλαν τα θεμέλια της πολιτικής δημοκρατίας.
Δεν φτάνει ο "νιαγάρας" από το καζανάκι, για να εξαλειφθεί η αποφορά από τα πολιτικά περττώματα, όταν συνθέτουν όλόκληρο βοθροειδές σύστημα, που αναδίδει δυσώδεις αναθυμιάσεις και προκαλεί απόπνοια στην κοινωνία!
Ετσι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το αποπνικτικό περιβάλλον της πολιτικής παραγματικότητας. Αντιμέτωποι με την έλλειψη όχι απλώς της "αστοιχείωτης" στοιχειώδους σοβαρότητας, της επιμερισμένης πολιτικής επάρκειας και του πολιτικού ήθους, αλλά με την "προσωποιημένη γελοιότητα" και την ανικανότητα, που όζει την κοπριά των "κομματικών κοπριτών", να καταλαμβάνουν υπουργικούς θώκους και να "διαχέονται" σ' όλα τα επίπεδα του πολιτικού συστήματος και εκ των πραγμάτων στην ευρύτερη στελέχωση του δημόσιου τομέα...
Πρόκειται για πολιτική γελοιότητα εναγκαλισμένη με βλακεία, που συνθέτει τη σημερινή "τραγωδία" του Ελληνισμού. Και συνιστά καίριο πλήγμα στη λαική ιστορική συνείδηση, η οποία αποκρυπτογραφήθηκε στο έργο των μεγάλων της τέκνων. Και η "ιστορικοποίηση" της συνείδησης δεν είναι κάτι το αυτονόητο. Προήλθε από τον κάματο και από τον έντονο προβληματισμό ισχυρών συνειδήσεων, οι οποίες κατόρθωσαν να θραύσουν τα ισχυρά τείχη του κυκλικού επαναληπτικού χρόνου.
Με τον προχθεσινό ανασχηματισμό του "εκτρωματικού" δικομματικού κυβερνητικού σχήματος,αποθεώθηκε η πολιτική γελοιότητα! Θα ήταν επίσης "γελοιότητα" εκ μέρους του γράφοντος να ασχοληθεί με την "προοπτική" τετραετίας της ανασχηματισμένης κυβέρνησης, την "αποδοτικότητά" της και τις δυνατότητες των εν πολλοίς άσχετων με το αντικείμενο της διοίκησης μελών της, προεξάρχοντος του ψευδομανούς πρωθυπουργού και ενός πολιτικά "διαστροφικού αντιπροέδρου, με κοινό τους γνώρισμα την ηγεμονική αντίληψη στην άσκηση της εξουσίας, την εν γένει διοικητική τους ανεπάρκεια, αλλά και τα έκδηλα στοιχεία πολιτικής ανισορροπίας.
Κι αυτά τα...στοιχεία τους μόνο η επιστήμη της ψυχοδιαγνωστικής μπορεί να καταδείξει στο εγγύς μέλλον. Και δεν υπάρχει νοήμων πολίτης που να μην απέχευται, εν όψει μάλιστα και των κρίσιμων προβλημάτων της χώρας, να περιορίζεται η ανισορροπία τους, έστω σε αμιγώς πολιτικό επίπεδο...
Εχουμε "αναπαλαιωμένη" κυβέρνηση των γόνων, των επιγόνων, των συγγενικών δεσμών, των κολάκων του πρωθυπουργού, των περιφερόμενων στα τηλεοπτικά πάνελ πολιτικών, του Twitter και του Facebook, με όλα τα ψυχογενή γνωρίσματα που κατέδειξαν με τις αντιδράσεις τους οι περισσότεροι εξ' αυτών στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων, αδημονώντας πάντα να καταλάβουν κάποιο υπουργικό έδρανο και να εκδιπλώσουν την ανεπάρκειά τους και την αλαζονεία τους.
Κάποιοι μάλιστα εξ' αυτών αν και έκδηλα νευρωτικοί ή ανερμάτιστοι, βρέθηκαν "αίφνης" σε υπουργικούς θώκους, με αποτέλεσμα αμεσοπρόθεσμα η παρουσία τους να σηματοδοτήσει και το καταγέλαστο της επιλογής τους, αλλά και σοβαρό "κίνδυνο" για την "υγεία" της κοινωνία εν τω συνόω της. Εθεσα το "αίφνης" εντός εισαγωγικών, μολονότι και ανεξάρτητα της πολιτικής συγκυρίας,τα συγκεκριμένα πρόσωπα της "ιματισμένης γελοιότητας" και της επικίνδυνης πολιτικής ανικανότητας, κάθε άλλο παρά αιφνιδίως βρέθηκαν σε θέσεις κυβερνητικής ευθύνης. Το τηλεοπτικό κατεστημένο "προετοίμαζε" συστηματικά την αναρρίχησή τους.
Ζούμε ως κοινωνία το αδιανόητο. Ζούμε τον παραλογισμό. Ζούμε τη δύναμη του επερχομένου κακού με τις όποιες ολέθριες για τη χώρα συνέπειες. Και το χειρότερο: Λείπει από την κοινωνία εκείνη η ασίγαστη εσωτερική ορμή που θα λειτουργήσει ως ανάχωμα στο "κακό". Αυτή η...ορμή που, τη δεδομένη στιγμή, θα αντιμετωπίσει την πολιτική βλακεία. Θα την "εξολοθρεύσει" και θα αναδείξει πρόσωπα με έρμα σοβαρότητας και ευθύνης. Χρειάζεται η ορμή, αλλά και το αξιολογικό κριτήριο, για να "μεταποιήσουν" τη σοβαρότητα σε βουλητική και συναισθηματική δύναμη, σε κοινωνική προίκα, σε ήθος και αρετή.
Η κάθε κυβέρνηση σ' ένα κράτος είναι ο καθρέπτης και μέσα του αντικατοπτρίζεται το μορφωτικό και εθνικό πεπρωμένο, η αξιολογική δυνατότητα και η πολιτική συνείδηση του λαού. Ετσι ειναι... Αρνούμαι ωστόσο να συμβιβαστώ με την ιδέα του εθνικού αποθηλασμού, όσο κι αν υπάρχουν απογοητευτικά δείγματα και εύγλωτα παραδείγματα. Αρνούμαι να βλέπω την ελληνική κοινωνία να μετατρέπεται σε Σίσυφο της πολιτικής γελοιότητας, ενός σάπιου πολιτικού συστήματος,ενός "όγκου" ανερμάτιστων, ημιμαθών και ανεπαρκών πολιτικών, ικανών εντούτοις για επικύψεις παντός τύπου στα προσωποποιημένα συμφέροντα, ξένα και εγχώρια.
Η Ελλάδα του πρόσκαιρου, του πρόχειρου, του ευαξάλειπτου από την κοινωνική και εθνική μνήμη, των δογματικών και αυταρχικών αυτοσχεδιασμών, των αστάθμητων πολιτικών ενεργειών, των "επαίνων" ή των "επικρίσεων" των δανειστών, για την υποταγμένη λογική των κυβερνώντων και της ελαφρόνοιας που διακρίνει τον ευρύτερο πολιτικό και δημοσιογραφικό χώρο., είναι ΕΔΩ! Και το ΕΔΩ σημαίνει το απόλυτο πλήρες του ΤΙΠΟΤΑ! Και στο ΤΙΠΟΤΑ δεν χωράνε μεταλλαγές και δυναμικές θεμελιακές προσπάθειες, που άμεσα έχει ανάγκη ο τόπος...