Διάβαζα χθες το ρεπορτάζ του eleftheria.gr στο οποίο μια παραγωγό από το θεσσαλικό κάμπο έκανε λόγο για μεγάλη ζημιά στον αγροτικό κλάδο της οικονομίας από την έλλειψη εργατικού δυναμικού που θα συλλέξει τους καρπούς.
Από τη μια πλευρά λοιπόν μετράμε 2.000.000 ανέργους και από την άλλη παραγωγοί αναζητούν χέρια να δουλέψουν αλλά δε βρίσκουν. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες εκτός από το μεροκάματα, διασφαλίζεται η στέγαση και η διατροφή, δηλαδή τα έξοδα του εργαζόμενου.
Ωστόσο δε μου κάνει εντύπωση. Μια βόλτα στη γειτονιά μου αλλά και σε όμορους δήμους μου έλυσε την απορία.
Παρατηρώ τις πυλωτές, τα πεζοδρόμια... Λεμονιές, πορτοκαλιές γεμάτες δεκάδες κιλά από καρπούς, που όμως κανείς δεν αφιερώνει λίγα λεπτά για να κόψει.
Πόσοι τόνοι θα πάνε χαμένοι για άλλη μια χρονιά;
Καρποί γεμάτοι βιταμίνες, που θα μπορούσαν να συλλέγονται και να δίδονται σε όσους έχουν ανάγκη, αφού οι ιδιοκτήτες τους δεν τους χρειάζονται, και όμως περιμένουν στωικά να σαπίσουν.
Ποια παραγωγή λοιπόν να μαζευτεί;