Αν ο "λαός" είναι το σύνολο αυτών που ζουν σε μια χώρα, τότε το "έθνος" είναι το σύνολο αυτών που έζησαν, που ζουν και που θα ζήσουν σ' αυτή τη χώρα.
Τούτο σημαίνει πως η εξουσία μπορεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να κοροιδεύει έναν λαό. Δεν μπορεί όμως να κοροιδεύει και να κάνει ό,τι θέλει ένα έθνος. Διότι δεν εξουσιάζει ούτε τους νεκρούς του έθνους, ούτε τους αγέννητους!
Γι' αυτό το έθνος ως υπερεξουσιαστικός οργανισμός και ως ιστορικό μόρφωμα έχει τις δικές του "σταθερές", που δεν μπορεί να τις τροποποιήσει καμία πρόσκαιρη εξουσία. Τέτοια "σταθερά" πρέπει να είναι η επιδίωξη της αλήθειας από τους πολίτες. Καθαρά πράγματα. Και πρέπει να λέγονται με το όνομά τους. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική και απελευθερωτική. Αυτή η απελευθέρωση αίρει και καθαίρει. Η έννοια δε της απελευθέρωσης δεν σημαίνει κάτι το συνθηματολογικό, δεν σημαίνει διολίσθηση στον άκρατο λαικισμό, αλλά την τάση του πολίτη να πετάξει τις παρωπίδες του φόβου και των προκαταλήψεων. Να απαλλαγεί από το θάμβος των πολιτικών εντυπώσεων, που συντηρούν την μαθηματικά διαψευδόμενη λαική προσδοκία. Να λειτουργήσει με κριτήρια και αισθητήρια, ώστε να βλέπει με ενάργεια...
Και δεν υπάρχει σκεπτόμενος πολίτης που να μην αντιλήφθηκε χθές ότι η Βουλή δεν βουλεύεται, αλλά βολεύεται και πονηρεύεται. Οτι η "φασιστική λογική" δεν εκπηγάζει από τις πολιτικές "καρικατούρες" εν πολλοίς της Χρυσής Αυγής, με την όση κακογουστιά διαχέουν με την όλη συμπεριφορά τους, χωρίς να αγνοήσουμε βέβαια τις "μεθοδεύσεις" που υφίστανται ως κοινοβουλευτικό κόμμα. Και είναι αυτές οι "μεθοδεύσεις" της κυβερνητικής βλακείας που αναπτύσσουν μια ακροδεξιά απόφυση. Η "φασιστική λογική" διακατέχει τον Αντώνη Σαμαρά και το επιτελείο του, με την πρόθυμη και "ευγενική" υποστήριξη του συνεταίρου του στην πολιτική αυθαιρεσία, του αθυρόγλωσσου Βαγγέλη Βενιζέλου.
Και η χθεσινή απόφαση της κυβέρνησης να λήξει πρόωρα της εργασίες της Ολομέλειας της Βουλής, ασχολούμενοι ταυτόχρονα ο πρωθυπουργός και έτερος της πολιτικής βλακείας αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, με το "μαγείρεμα" του επικείμενου ανασχηματισμού προς τέρψιν των ευαπάτητων πολιτών και τη δημιουργία πρόσκαιρων εντυπώσεων, καταδείχνει το εύρος της πολιτικής πονηρίας. Μια πονηρία με επίχρισμα συνήθως θεσμικό, που σταθεροποιεί τις σατραπείες των φαύλων στην πολιτική.
Το "κλείσιμο" της Βουλής, για την αποφυγή συζητήσεων για επίμαχα θέματα που "καίνε" την κυβέρνηση, όπως το θέμα Μπαλτάκου, αλλά και για τη διευκόλυνση ψήφισης τροπολογιών στα "ελεγχόμενα" θερινά τμήματα της Βουλής, που υποθηκεύουν τη ζωή των πολιτών, αποτελεί "ξεπεσμό" της πολιτικής, που εικονογραφείται από τις προκλητικές πράξεις του Αντώνη Σαμαρά, από την ιδιάζουσα εκείνη φαυλότητα που παρουσιάζεται ως μορφή "εξυπνάδας" μ' όλα τα δομικά στοιχεία της αναισθησίας και της ηθικής αναλγησίας.
Η πολιτική αυθαιρεσία και η φασιστική νοοτροπία σ' όλο το μεγαλειώδες εύρος τους. Ο πολιτικός αβδηριτισμός και η πολιτική ανισορροπία να "επιβεβαιώνουν" την ολέθρια δυναμική τους, όχι απλώς με αυταρχικού τύπου απαγορεύσεις και περιορισμούς, όχι μόνο με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που με τη μορφή του κατεπείγοντος ψηφίζονται στη Βουλή των αβούλευτων βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας, αλλά και με το κλείσιμο της Βουλής, γιατί μια τέτοια "δημοκρατική" απόφαση εξυπηρετεί κομματικές σκοπιμότητες.
Πρέπει να το καταλάβουμε επιτέλους! Μια τέτοια εξέλιξη σε πολιτικό επίπεδο για την αστική δημοκρατία είναι ό,τι είναι μια κεραυνοβόλος σηψαιμία για έναν καρκίνο του αίματος!
Η επιδρομική αντίληψη κατά της δημοκρατίας, εν ονόματι της δημοκρατίας, δημιουργεί προοδευτικά όλες τις γόνιμες συνθήκες για εκείνες τις ακραίες δυνάμεις, που με το πρόσχημα ότι ανυψώνονται στην έννοια του έθνους και ότι αντανακλούν στους πολίτες το ίδιο το ένδημο της πολυμορφίας και το δυναμισμό της ανατροπής, εισβάλλουν στην κοινωνική συνείδηση και "ανδρώνονται" πολιτικά σε βραχύ χρονικό διάστημα...
Και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, για να θυμηθώ και πάλι τον Ροίδη, είναι συντεθειμένη από τα νοσηρά στοιχεία της πολιτικής και πολιτιστικής παρακμής, που ενεργούν σαν ανασταλτική δύναμη σε κάθε γενναίο πέταγμα του ανθρώπινου νου. Κι έτσι αφήνεται ένας μικρός λαός άπραγος στη δίνη των τετελεσμέων και συναντά την οδύνη στην ιστορική του διαδρομή.
Και η Ελλάδα, μια μεγάλη χώρα, που για χρόνια εθεωρείτο OPUS DEI, γίνεται πεδίο δράσης κάθε είδους πολιτικής αυθαιρεσίας και πολιτικής βλακείας, με τους ελιγμούς των "χειρισμών" να μη ξεπερνούν τη συντήρηση των εξουσιολάγνων Αντώνη Σαμαρά και Βαγγέλη βενιζέλο...