Τόσο μεγάλη ιστορία που χάνεται στους αιώνες και παράλληλα αντίστοιχη χαοτική συμπεριφορά ανάμεσα στους δύο λαούς.
του Στρατή Μαζίδη
Οι Σύριοι επέλεξαν να αντισταθούν στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αντιστέκονται σθεναρά και κάθε μέρα βήμα προς βήμα κερδίζουν αυτό το μεγάλο πόλεμο. Το τι θα βρει το ξημέρωμα στη Συρία είναι ένα σημαντικό ερώτημα. Ωστόσο ακόμη και σήμερα όπως λένε όσοι παρακολουθούν στενά την κατάσταση, το κράτος εξυπηρετεί κανονικά τις ανάγκές του. Από την άλλη οι ξένες ανταποκρίσεις, τις οποίες είχαμε πρόσφατα μεταφράσει, δείχνουν το κλίμα της αλλαγής καθώς πλέον όλοι πιστεύουν ότι αρκετά εξαπατήθηκαν και πως ήρθε η ώρα να τελειώσει ο πόλεμος.
Εμείς πάλι επιλέξαμε να μην αντισταθούμε. Βρεθήκαμε κάπου, κάπως, κάποτε στο Σύνταγμα αλλά δε μας κάθισε και έτσι η πλατεία μετετράπη σε τόπο ραντεβού και συναυλιών όπως πριν ένα χρόνο η ΕΡΤ. Μάλιστα ήμασταν από τις πρώτες και ελάχιστες χώρες που σπεύσαμε το καλοκαίρι του 2013 να υπερθεματίσουμε μια ενδεχόμενη επέμβαση στη Συρία. Γιατί άραγε; Τόσο προσκυνημένοι; Ή μήπως ντροπιασμένοι επειδή κάποιοι άλλοι αντιστέκονται;
Στη Συρία τα κεφάλια κόβονται πιο πολύ κι από τα λεμόνια. Βίαιοι, σκληροί, απάνθρωποι θάνατοι από ισλαμοφασίστες που το παραμικρό για αυτούς αποτελεί αιτία εκτέλεσης. Πλέον στα ελάχιστα προπύργια που τους απέμειναν και βλέποντας την ήττα να πλησιάζει, κατέστησαν πλέον νοσηροί / εφευρετικοί σταυρώνοντας ανθρώπους.
Και όμως, βλέπεις νέους ανθρώπους και παιδιά, να προτιμούν το μαρτύριο από το "αλλάχ ακμπάρ". Να επιμένουν στο να στηρίζουν τον ηγέτη τους από μια αλλαγή που θα φέρει στην εξουσία αλλαλάζοντες μουσάτους.
Στην Ελλάδα πάλι προτιμούν τα selfies στις εξορμήσεις της παραλίας που μόλις ξεκίνησαν, τις καφετέριες και τα νησιά. Ούτε καν στις εκλογές δε σταθήκαμε ικανοί να στείλουμε ξεκάθαρο μήνυμα ώστε τελικά όλοι να εμφανίζονται ως νικητές.
Δίχως να δικαιούμαι να πετάξω την πρώτη πέτρα, ως μη αναμάρτητος, ωστόσο δεν μπορώ να μην υποκλίνομαι με σεβασμό στον ηρωικό κι ιστορικό συριακό λαό, την ώρα που εμείς άβουλοι κι εντελώς ακατάλληλοι ως γενιά ελλήνων για να ανταποκριθούμε στο ραντεβού μας με την ιστορία, οδεύουμε προς την εξαφάνιση.