Το κατάντημα που γνωρίζουν οι ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια πρέπει να είναι πρωτόγνωρο, αρχής γενομένης πέρυσι το καλοκαίρι με τη σχεδιαζόμενη επίθεση στη Συρία την οποία μπλόκαραν οι Ρώσοι.
Ποιος όμως θα περίμενε αυτή την ξεφτίλα, για ένα ευνομούμενο κράτος, να στηρίζει τρομοκράτες;
Κι αυτό προκύπτει από την αρχική - έστω - άρνηση των ΗΠΑ να συνδράμουν από αέρος την ιρακινή κυβέρνηση όπως σημειώσαμε εδώ.
Ο Dempsey να θέλει να μας πείσει ότι οι μυστικές υπηρεσίες που μέσω δορυφόρων γνωρίζουν και πότε βήχουμε (ή ότι άλλο θέλετε) έχουν ελλειπή πληροφόρηση για την κατάσταση στο Ιράκ. Ή ο γερουσιαστής Harry Reid να ισχυρίζεται πως οι ιρακινοί πρέπει να λύσουν μόνοι τους τα του οίκου τους. Δε μας λέει όμως πως δημιουργήθηκαν τα προβλήματα αυτά και από ποιους.
Δηλαδή οι ΗΠΑ θέλουν να πιστέψουμε πως ο Ασαντ που σφυροκοπεί αδιάκοπα από αέρος τους ισλαμοφασίστες διαθέτει περισσότερα μέσα και καλύτερο δίκτυο πληροφόρησης.
Κακά τα ψέματα. Δεν αρέσει στους αμερικανούς μερικές χιλιάδες φανατισμένων να κόβουν κεφάλια με την ίδια ευκολία που κόβουν το ψωμί αλλά δεν τους χαλάει στη θέση του Ιράκ να προκύψουν τρία κράτη-προτεκτοράτα.
Ούτε επίσης επιθυμούν να δώσουν το οριστικό χτύπημα στην ISIL που είναι αυτή τη στιγμή ο μοναδικός αντίπαλος που έχει απομείνει στο μέτωπο της Συρίας την οποία επιθυμούν να διατηρούν σε μια συνεχή αναταραχή.
Κι άραγε οι πύραυλοι stinger που έχουν πλέον στα χέρια τους οι ισλαμοφασίστες, πώς κατέληξαν εκεί;
Ή μήπως του χαλάει αυτή η φασιστοομάδα να αρχίσει πχ κάποια στιγμή τα παρατράγουδα στην Τουρκία ή αργότερα στο Ιράν;
Οπότε όπως ο Πιλατός, έτσι και οι ΗΠΑ, νίπτουν τας χείρας των.