Αυτούς που φιλότιμα είναι πρόθυμοι να υπηρετήσουν -ή υπηρετούν- το σύνολο, τους θεωρεί «κορόιδα» και «συμφεροντολόγους και θεωρεί αρετή την αδράνεια τη δική του, που πηγάζει από την οκνηρία και την ευθυνοφοβία του. Αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους, που πάντοτε βλέπει με καχυποψία τους ενεργούς πολίτες και τους ενδιαφερόμενους για τα κοινά, για τους οποίους πιστεύει, πως όλοι τους είναι «βολεψάκηδες» και «κλέφτες».
Αυτός όμως ο άκρατος ατομικισμός (ο αντίποδας του αλτρουισμού) βλάπτει –εκτός από το κοινωνικό σύνολο και τον ίδιο. Είναι γνωστό, ότι ο αλτρουισμός ως τρόπος σκέψης και πράξης σημαίνει φιλαλληλία και αγάπη, ο ατομικισμός σημαίνει φιλαυτία και αδιαφορία για τον συνάνθρωπο.
Ο συμβιωτικός άνθρωπος πρέπει να έχει ως θεμέλιο της ηθικής του τη συνύπαρξη και την αλληλεγγύη με τους συνανθρώπους του, σε αντίθεση με τον εγωιστικό μοναχικό τύπο, που σε τελευταία ανάλυση καταντά τραγικός, γιατί όσο αυτάρκης και αυτοδύναμος κι αν είναι, κάποτε θα πέσει και τότε δεν θα υπάρξει κανείς, να τον σηκώσει…. Κόβοντας με ατομικίστικη μειονεξία, αθέμιτη συμφεροντολογία και φιλαρέσκεια τους δεσμούς με τους άλλους, τελικά κόβει τους δεσμούς με την ίδια τη ζωή και τη χαρά της ζωής.
Σήμερα, οι Έλληνες έχουν περισσότερη από κάθε άλλη εποχή την ανάγκη για κοινό αγώνα και ειρηνική συνύπαρξη. Μόνο, αν σωθεί το δέντρο (η χώρα), θα σωθούν και τα κλαδιά του (οι πολίτες της). Είναι μονόδρομος η παλλαϊκή συνεργασία για αντιμετώπιση της πιο βάρβαρης επίθεσης της υπερεθνικής και ντόπιας πολιτικοοικονομικής και γεωστρατηγικής ελίτ.
Ο κοινωνικός όμως στρουθοκαμηλισμός των συμπατριωτών μας, που παρατηρείται στην καθημερινότητά μας (γεμάτες οι οργανωμένες ιδιωτικές παραλίες και αδιαχώρητο στα μεζεδοπωλεία και τα ελληνάδικα), όπου όλοι καλύπτονται από τα ψευτοδιανοουμενίστικα καβούκια της δήθεν ρεαλιστικής διαβίωσης και του ουτοπικού ευδαιμονισμού…. έχει δυστυχώς βραχυπρόθεσμη ημερομηνία λήξης….
Συνεπώς η αδιαφορία για τα κοινά είναι καταστροφική για όλους και αυτοκαταστροφική για τους εν λόγω ιδεολόγους φιλοτομαριστές. Επιβάλλεται όθεν ο ανθρωπισμός και η ένωση των μελών της δοκιμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας. Εμπρός λοιπόν για αλλαγή πορείας στον τρόπο σκέψης και την πολιτική συμπεριφορά με ενεργό ενδιαφέρον (με οργασμό κατά τον Σοφοκλή) για τα κοινά … επειγόντως σήμερα….. Αύριο θα είναι πολύ αργά για όλους!
Αθανάσιος Καρανάσιος, 17/06/2014
drachmi5.gr