του Στρατή Μαζίδη
Μετά εξανίσταται για τη δικαίωση που είχε, και την ακύρωση αυτής από τον Αρειο Πάγο.
Τολμά να συγκεντρωθεί και να διαδηλώσει.
Κι εκεί κάποιος τετράγωνος, ντουλαπάτος στο σώμα και το μυαλό, ένας από τους λίγους που δεν έχουν αισθανθεί μειώσεις στις αποδοχές τους (γιατί άραγε;) τη χτυπά με βία στο κεφάλι. Από πίσω.
Το επαναλαμβάνω. Με βία. Από πίσω.
Αυτό δεν είναι συμπεριφορά μέλους ομάδας καταστολής αλλά εξοργισμού. Να χτυπάς μια γυναίκα, μεγαλύτερή σου, από πίσω και με δύναμη.
Πόση κακία; Πόσο μίσος; Πόση τεστοστερόνη;
Τώρα κατάλαβα τι σημαίνει μπάτσος...