Οι οικογένειες των 298 ανθρώπων που βρέθηκαν διαμελισμένοι σε ουκρανικά χωράφια, ενώ ταξίδευαν από την Ολλανδία με προορισμό την Μαλαισία, δεν φαντάστηκαν ποτέ ότι τα πρόσωπά τους θα έπεφταν θύματα ενός πολέμου που δεν τους αφορά.
Εκτός από τους 154 Ολλανδούς επιβάτες, το αεροπλάνο μετέφερε 43 Μαλαισιανούς, οι 15 από τους οποίους ήταν μέλη του πληρώματος, 27 Αυστραλούς, 12 Ινδονήσιους, 9 Βρετανούς, 4 Γερμανούς, 5 Βέλγους, 3 Φιλιππινέζους, έναν Καναδό, σύμφωνα με την τελευταία σχετική ανακοίνωση που εκδόθηκε σήμερα το πρωί από την Malaysia Airlines. Οι εθνικότητες των άλλων επιβατών εξακολουθούν να ερευνώνται.
Μέχρι στιγμής παραμένει εντελώς ασαφές τι προκάλεσε το περιστατικό, αλλά η κυβέρνηση της Ουκρανίας στο Κίεβο δήλωσε ότι το αεροσκάφος καταρρίφθηκε από έναν πύραυλο εδάφους-αέρος (SAM). Συγκεκριμένα, ορισμένοι Ουκρανοί αξιωματούχοι ανέφεραν ότι ευθύνεται ένα αυτοκινούμενο αντιεροπορικό σύστημα που καλείται Buk (SA-11 Gadfly) ή κάποια παραλλαγή του Buk.
Η Ρωσία και η Ουκρανία έχουν διάφορες εκδόσεις του Buk στο οπλοστάσιό τους, και είναι πιθανό ότι οι φιλορώσοι αυτονομιστές στην περιοχή του Ντόνετσκ να έχουν λάβει ένα από αυτά τα συστήματα, αν και μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να έχει αποδειχτεί κάτι τέτοιο.
Αμερικανοί αξιωματούχοι των μυστικών υπηρεσιών και ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν δήλωσαν ότι πιστεύουν ότι το αεροσκάφος καταρρίφθηκε, αλλά ακόμα δεν υπάρχουν συγκεκριμένες πληροφορίες. Οι ίδοι αναφέρουν ότι το αεροσκάφος έγινε το θύμα ενός ρωσικής προέλευσης πυραύλου. Και έτσι είναι. Είτε το αεροσκάφος καταρίφθηκε από τους Ουκρανούς, ή από τους Ρώσους αυτονομιστές, ή από τους ίδιους τους Ρώσους, όλοι τους διαθέτουν στο οπλοστάσιο αποκλειστικά ρωσικής τεχνολογίας αντιεροπορικούς πυραύλους.
Ένα αεροπλάνο που ταξιδεύει σε περίπου 33.000 πόδια υψόμετρο είναι πολύ πιο πάνω από το μέγιστο δραστικό βεληνεκές όλων των γνωστών φορητών αντιεροπορικών συστημάτων, τα οποία συνήθως μπορούν να καταπολεμήσουν στόχους έως περίπου 10.000 πόδια υψόμετρο. Το αεροσκάφος δεν καταρρίφθηκε από κανέναν γνωστό φορητό αντιεροπορικό πύραυλο, όπως τα Igla, είτε το 9K310 Igla-1 (SA-16 Gimlet), ή το 9K38 Igla (SA-18 Grouse), τα οποία βρίσκονται σε λειτουργία τόσο με τις Ουκρανικές, όσο και με τις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Η Ουκρανία έχει μια μεγάλη γκάμα από μεγάλου βεληνεκούς πυραυλικά αντιεοροπορικά συστήματα, σοβιετικής εποχής, στο οπλοστάσιό της, όπως τα SA-2, SA-3, SA-5 και SA-12, που δεν θα είχαν καμία δυσκολία να καταρρίψουν έναν στόχο που πετά στα 30.000 πόδια. Ωστόσο, αυτά τα συστήματα έχουν αναπτυχθεί σε μόνιμες θέσεις εκτόξευσης και οι εκτοξευτές συνδέονται με τα ραντάρ που βρίσκονται σε συγκεκριμένες θέσεις που διανέμονται γύρω από την περιοχή. Θεωρητικά, οι χειριστές αυτών των συστημάτων έχουν μια καλή γνώση της εναέριας κυκλοφορίας στην περιβάλλουσα περιοχή, γι 'αυτό θα ήταν λιγότερο πιθανό να έχουν εκλάβει ένα πολιτικό αεροσκάφος ως ένα στρατιωτικό, αλλά χωρίς να μπορεί να αποκλειστεί παντελώς αυτό το ενδεχόμενο, ειδικά για την Ουκρανία.
Όπως γνωρίζετε, στις 4 Οκτωβρίου 2001, 64 επιβάτες της Siberia Airlines και 12 μέλη του πληρώματος επί του σκάφους, ένα σοβιετικής κατασκευής Tupolev Tu-154 καθ 'οδόν από το Νοβοσιμπίρσκ προς Τελ Αβίβ, σκοτώθηκαν όταν το αεροπλάνο καταρρίφθηκε πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα με ένα ουκρανικό πύραυλο.
Χρειάστηκε κάποιος χρόνος για να παραδεχτεί η κυβέρνηση της Ουκρανίας αυτό που είχε συμβεί, αλλά μετά από πιέσεις Ρώσων ερευνητών, ο τότε πρόεδρος της Ουκρανίας, Λεονίντ Κούτσμα, παραδέχθηκε ότι υπεύθυνες για την κατάρριψη ήταν οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις. Κατά την ημέρα αυτή, οι Ουκρανοί διεξήγαγαν μια άσκηση με αντιεροπορικά πυραυλικά πυρά κατά μη επαδρωμένων αεροσκαφών. Το αεροπλάνο της Siberia Airlines καταρρίφθηκε τότε από το αντιεροπορικό σύστημα μεγάλου βεληνεκούς S-200.
Ο Κούτσμα αποδέχθηκε στη συνέχεια την παραίτηση του υπουργού Άμυνας του, Ολεξάντερ Κουζμούκ. Από το 2003 έως 2005, η Ουκρανία κατέβαλε 15.600.000 δολάρια στις οικογένειες των θυμάτων, μετά από συμφωνία με την κυβέρνηση του Ισραήλ.
Για την κατάρριψη ενός αεροσκάφους σε κανονική ταχύτητα ταξιδιού θα αρκούσε και ένα κινητό σύστημα SAM, όπως ένα Kub (γνωστό και ως SA-6 Gainful) ή το Buk. Και τα δύο είναι σε ουκρανική υπηρεσία.
Το Kub μπορεί να αντιμετωπίσει στόχους που πετούν με ταχύτητα, έως 26.000 πόδια (8.000 μέτρα), έτσι ώστε να μην μπορεί να φτάσει το ύψος που αναφέρθηκε ότι είχε το αεροσκάφος των Μαλαισιανών Αερογραμμών. Το Buk, όμως, καλύπτει ένα ύψος έως 72.000 πόδια, με το μέγιστο εύρος του να είναι τα 32 χιλιόμετρα.
Έτσι, εκ πρώτης όψεως, το Buk φαίνεται ως ένας υποψήφιος δράστης για αυτό το περιστατικό.
Μια πλήρη μονάδα βολής Buk αποτελείται από:
■ Το ραντάρ 9S18M1 που χρησιμοποείται για την ανίχνευση των πιθανών στόχων και για να διαβιβάσει τη θέση τους και τα δεδομένα πτήσης.
■ Όχημα διοίκησης 9S470M1, στο οποίο απεικονίζονται αυτά τα δεδομένα και ο ο έλεγχος του συστήματος της αντιπυραυλικής μονάδας. Εδώ υπάρχει ο ψηφιακός υπολογιστής ελέγχου πυρός, ο οποίος αναθέτει στους εκτοξευτές τους μεμονωμένους στόχους και υπολογίζει τη δέσμευση αυτών.
■ Ένας ή περισσότεροι εκτοξευτές 9A310M1S, ο καθένας εξοπλισμένος με τέσσερα βλήματα με καθοδήγηση ραντάρ.
Τα τρία αυτά τα συστήματα είναι προσαρμοσμένα πάνω σε οχήματα.
Σε μια κανονική εμπλοκή, αυτά τα τρία συστήματα θα λειτουργούσαν ως ένα ολοκληρωμένο οπλικό σύστημα και το πλήρωμα που επανδρώνει το όχημα διοίκησης είναι πιθανό να έχει μια καλή εικόνα για την τοπική εναέρια κυκλοφορία.
Ωστόσο, ένας εκτοξευτής Buk μπορεί επίσης να λειτουργήσει και σε μια αυτόνομη κατάσταση. Το ενσωματωμένο ραντάρ του συνήθως χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση του στόχου, αλλά μπορεί να λειτουργήσει και για να ανιχνεύσει τον στόχο, επιτρέποντάς το να καταπολεμήσει αυτόνομα τους στόχους, τουλάχιστον αυτούς που είναι στο εμπρόσθιο τόξο σάρωσης.
Επίσης, έχει το δικό του σύστημα αναγνώρισης φίλου ή εχθρού, το οποίο είναι σε θέση να διαπιστώσει κατά πόσον ο στόχος που παρακολουθείται είναι ένα φιλικό αεροσκάφος ή ένα άγνωστο (εχθρικό) αεροσκάφος. Είναι το ηλεκτρονικό ισοδύναμο ενός φρουρού που φωνάζει: «Αλτ! τις ει;» - αν δεν υπάρξει απάντηση, τότε αυτόματα σημαίνει ότι δεν είναι ένα φιλικό αεροσκάφος. Στη συνέχεια δεν υπάρχει καμία άλλη προειδοποίηση της παρακολούθησης του αεροσκάφους ως εχθρικό.
Η λειτουργία του Buk απαιτεί ένα πολύ καλά εκπαιδευμένο πλήρωμα.
Η ευθύνη για την κατάρριψη, σε αυτήν την φάση, βαραίνει κυρίως την κυβέρνηση στο Κίεβο, αλλά και την υπηρεσία διαχείρισης της εναέριας κυκλοφορίας πάνω από την Ευρώπη, Eurocontrol, η οποία δεν απαγόρευσε τις πολιτικές πτήσεις εδώ και καιρό πάνω από την ανατολική Ουκρανία, όπως η περιοχή είναι σε εμπόλεμο καθεστώς εδώ και πολλούς μήνες.
Σύμφωνα με την κυβέρνηση στο Κίεβο, στις 14 Ιουλίου καταρρίφθηκε πάνω από την εμπόλεμη ζώνη στην ανατολική Ουκρανία ένα μεταγωγικό αεροσκάφος τύπου An-26 της Ουκρανικής Πολεμικής Αεροπορίας. Η κυβέρνηση στο Κίεβο ανέφερε ότι το αεροσκάφος πετούσε σε υψόμετρο 6.500 μέτρων και επέκρινε την Μόσχα για την κατάρριψη του μεταγωγικού της. Η Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ουκρανίας (Sluzhba bezpeky Ukrayiny: SBU), δήλωσε στις 15 Ιουλίου ότι έχει «αδιάψευστα» στοιχεία για ρωσική συμμετοχή στην επίθεση. Ακόμη και έτσι να ήταν, το γιατί όμως το Κίεβο δεν έκλεισε αμέσως μετά τον εναέριο χώρο πάνω από την ανατολική Ουκρανία, όπως ισχυρίζονταν ότι τα αεροσκάφη δεν είναι ασφαλές ούτε σε 6.500 μέτρα υψόμετρο, είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό.
Φουντώνει ο «αγώνας της παραπληροφόρησης» για την αποποίησης της ευθύνης της συντριβής του επιβατικού αεροσκάφους της Malaysia Airlines το απόγευμα της Πέμπτης πάνω από το έδαφος της Ουκρανίας στην ταραχώδη επαρχία του Ντόνετσκ, σε απόσταση περίπου 50 χιλιομέτρων από τα ρωσο-ουκρανικά σύνορα. Εάν η πτήση ΜΗ17 έγινε το θύμα ανός αντιεροπορικού πυραύλου, δεν θα είναι η πρώτη τέτοια τραγωδία. Στις 27 Ιουνίου του 1980, 81 άτομα σκοτώθηκαν όταν πύραυλος έπληξε αεροσκάφος της ιταλικής Itavia πάνω από το Τυρρηνικό Πέλαγος. Παραμένει άγνωστο ποιος εκτόξευσε τον πύραυλο. Στις 3 Ιουλίου του 1988, αμερικανικό πολεμικό πλοίο στον Περσικό Κόλπο έπληξε με πυραύλους ένα Airbus των Ιρανικών Αερογραμμών, σκοτώνοντας τους 290 επιβαίνοντες. Οι ΗΠΑ είπαν ότι η κατάρριψη ήταν λάθος, ότι το πλήρωμα του πλοίου πίστευε ότι το A300 ήταν πολεμικό αεροσκάφος που πλησίαζε απειλητικά. Πολλοί Ιρανοί πιστεύουν ακόμη ότι ήταν έγκλημα που υπογράμμιζε ότι οι ΗΠΑ είχαν στόχο την καταστροφή του Ιράν. Σε άλλες καταρρίψεις – όπως του κορεάτικου Boeing 747 με 269 επιβαίνοντες στη Ρωσία το 1983, και του Boeing 727 των Λιβυκών Αερογραμμών, με τον θάνατο 108 ατόμων, από ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη πάνω από τη χερσόνησο του Σινά το 1973 – θεωρήθηκε ότι τα αεροσκάφη αποτελούσαν απειλή και η κατάρριψη τους ήταν συνειδητή απόφαση.
Εμείς ελπίζουμε ότι καμία από τις δύο μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις δεν θα χρησιμοποιήσει αυτή την κατάπτυστη πράξη ως δικαιολογία για να εισέρθει δυναμικότερα στη σύγκρουση πάνω από την Ουκρανία. Αυτό δεν θα ήταν, δυστυχώς, η πρώτη φορά.
fox2magazine.net