του Στρατή Μαζίδη
Μια οικογένεια στο Λίβανο διδάσκει τα παιδιά της πως πρέπει να πλακώσουν στο ξύλο ένα 6χρονο παιδάκι, προσφυγόπουλο από τη Συρία.
Ένα παιδί που δε διαφέρει από τα δικά μας, δε φτάνει που έχασε το σπίτι του και πιθανώς τους γονείς του, πρέπει να μάθει και την κτηνωδία του τόπου όπου πήγε για να βρει, υποτίθεται, ασφάλεια.
Τελικά το χειρότερο κτήνος πάνω στη γη κατάντησε να είναι ο άνθρωπος. Μόνο αυτός μπορεί να σκεφθεί τέτοιες διαστροφές.
«Αμπάς, χτύπα, δεν πρέπει να φοβόμαστε». Αυτό λέω κι εγώ ρε Αμπάς. Χτύπα. Αλλά αυτόν που σε παρακινεί να τον κάνεις.
Μια οικογένεια στο Λίβανο διδάσκει τα παιδιά της πως πρέπει να πλακώσουν στο ξύλο ένα 6χρονο παιδάκι, προσφυγόπουλο από τη Συρία.
Ένα παιδί που δε διαφέρει από τα δικά μας, δε φτάνει που έχασε το σπίτι του και πιθανώς τους γονείς του, πρέπει να μάθει και την κτηνωδία του τόπου όπου πήγε για να βρει, υποτίθεται, ασφάλεια.
Τελικά το χειρότερο κτήνος πάνω στη γη κατάντησε να είναι ο άνθρωπος. Μόνο αυτός μπορεί να σκεφθεί τέτοιες διαστροφές.
«Αμπάς, χτύπα, δεν πρέπει να φοβόμαστε». Αυτό λέω κι εγώ ρε Αμπάς. Χτύπα. Αλλά αυτόν που σε παρακινεί να τον κάνεις.