Κι αυτό γιατί μαζί με τα εισιτήρια και τις κρατήσεις, θα παραλάβουν και το χαρτάκι του ΕΝΦΙΑ. Εκείνο το χαράτσι, το "επασφάλιστρο κινδύνου" κατά τον πλαδαρό τότε ΥΠΟΙΚ, που θα καταργείτο...υποτίθεται.
του Στρατή Μαζίδη
Εφορία, ασφαλιστικές εισφορές, πανάκριβα καύσιμα, χαράτσια στα σπίτια. Πόσα χιλιάρικα σε ευρώ μας κάνουν αυτά για τον καθένα μας;
Το χρέος της χώρας που φορτωθήκαμε εμείς δίχως όμως να το ξεφορτωθεί τελικά ούτε εκεινή με τα χαϊβάνια που εκλέγονται να την κατευθύνουν.
Καταλήξαμε να δουλεύουμε όχι για να ζούμε, όχι για να συντηρήσουμε τους εαυτούς μας και την οικογένειά μας αλλά για να κρατάμε στη ζωή ένα πλαδαρό αναίσθητο παρασιτοζωόν κτήνος που λέγεται ελληνική οικονομία, ελληνικό δημόσιο και όλο αυτό το πράγμα μαζί.
Τώρα μαζεύεις, αν μπορείς φυσικά, πέντε φράγκα για να πληρώσεις τον ΕΝΦΙΑ, δε θα πας διακοπές διότι σου ήρθε η εφορία κ.ο.κ.
Κάποτε μάζευες για να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο, να πάρεις κάτι στα παιδιά ή στην/ον σύζυγό σου.
Με λίγα λόγια εργαζόσουν για να δημιουργήσεις είτε να προσφέρεις βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα, μαρκοπρόθεσμα στην οικογένειά σου.
Κι η πλάκα είναι ότι με τον τρόπο αυτό, το χρήμα κυκλοφορούσε. Γύριζε μέσα στην οικονομία, όπως το αίμα στις φλέβες και ζωογονούσε ενώ και το κράτος οφελείτο.
Σήμερα δουλεύεις για να πληρώνεις φόρους. Ως πότε; Πόσο ηλίθιος πρέπει να είναι κανείς για να μην βλέπει το σπιράλ του θανάτου;
Ε ας βρεθεί ένας γιατρός να αποσυνδέσει αυτό το κτήνος από το μηχάνημα μπας και ψοφήσει και ζήσουμε εμείς οι υπόλοιποι κάποια στιγμή.