Φρίκη και αποτροπιασμό προκαλούν οι εικόνες που έρχονται από την ανατολική Ουκρανία με τους άμαχους να δολοφονούνται από τις ένοπλες δυνάμεις της νεοναζιστικής κυβέρνησης του Κιέβου.
Όλοι όσοι εικάζαμε πως ο Πούτιν θα παρενέβαινε δυναμικά σε περίπτωση αιματοκυλίσματος, πέσαμε τραγικά έξω.
Η πληθωρική ρωσική πολεμική μηχανή δεν εμπλέκεται.
Η Ρωσία του Πούτιν άρπαξε δίχως να ανοίξει μύτη μέσα σε λίγα 24ωρα την Κριμαία με ένα εντυπωσιακό τρόπο. Υποστολή σημαιών στα σκάφη και ανέβασμα του Αγίου Ανδρέα, όρκοι πίστης στην Κριμαία, δημοψήφισμα και πανηγύρια για την ένωση.
Όπως ήταν φυσικό εκείνες οι εξελίξεις δημιούργησαν προσδοκίες στους ρωσόφωνους της ανατολικής Ουκρανίας που είχαν αρχίσει να δοκιμάζουν τη σκληρότητα και τη βιαιότητα των ακραίων ναζιστικών ομάδων σαν αφίχθησαν στα ανατολικά.
Όλοι θυμόμαστε τις δηλώσεις Λαβρόφ που είχαμε μεταδώσει για το πως μεταφράζεται η επιθετική ενέργεια σε βάρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας λέγοντας ξεκάθαρα ότι αυτό σημαίνει και βιαιοπραγίες σε βάρος ρωσόφωνων, τις κινητοποιήσεις των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων που είχαν συγκεντρωθεί στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα κ.ο.κ.
Δεν της βγήκε τελικά της Ρωσίας που ενδεχομένως παρασύρθηκε από το παράδειγμα της Κριμαίας η οποία ωστόσο και γεωγραφικά αλλά και πληθυσμιακά ήταν εύκολο να αποκοπεί.
Το πιθανό σιγοντάρισμα του αντάρτικου δε φτάνει. Η Δύση ενισχύει τη νεοναζιστική κυβέρνηση. Οι ένοπλες δυνάμεις είτε από αέρος είτε από εδάφους χτυπούν στο ψαχνό και καθαρίζουν άμαχο πληθυσμό. Δεν είναι υπερβολή αν μιλήσουμε για εθνοκάθαρση.
Κι η Ρωσία;