Στις 20 Ιουλίου 1974 οι τουρκικές αεροναυτικές δυνάμεις μαζί με ειδικές ομάδες SEALS των «συμμαχικών» μας Η.Π.Α. καθώς και κομάντος αξιωματικούς του ΝΑΤΟ επιτέθηκαν εναντίον της Κύπρου με το πρόσχημα της ειρηνικής επίλυσης της αναταραχής και της αποκατάστασης της δημοκρατίας.
Το ελληνικό κράτος έμεινε παντελώς αδρανές έχοντας ως δικαιολογία την αποφυγή πολέμου με την γείτονα χώρα. Οι «υπερπατριώτες» της χούντας είχαν αποσύρει την ελληνική μεραρχία από το νησί και φαίνεται ότι γνώριζαν πολλά. Αλλά και μετά την χούντα οι υποτιθέμενοι πατριώτες και εθνάρχες συμφώνησαν ότι η Κύπρος πέφτει μακριά!
Δεν προβλεπόταν καμία απολύτως αντίσταση στην εισβολή. Φυσικά οι Ελληνοκύπριοι στρατιώτες δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια. Αλλά και πολλοί Ελλαδίτες εθελοντές, παρακούοντας τις εντολές, έσπευσαν να βοηθήσουν. Κάποιοι τα κατάφεραν, άλλους τους γύρισαν πίσω.
Χιλιάδες Κύπριοι δολοφονήθηκαν εκείνη την ημέρα και ο Ελληνισμός έχασε ένα κομμάτι του. Ένα μεγάλο τμήμα του τότε ανεξάρτητου κράτους της Κύπρου περνάει υπό τουρκική κατοχή, στην οποία παραμένει δέσμιο ως σήμερα.
Όσοι δεν δολοφονήθηκαν εκδιώχθηκαν βιαίως από τις πατρογονικές τους εστίες. Εικόνες που θυμίζουν τον ξεριζωμό του Ελληνισμού της Σμύρνης με τις Μεγάλες Δυνάμεις να μένουν δήθεν ουδέτερες αλλά ταυτόχρονα να κινούν τα νήματα των τραγικών συμβάντων. Οι Αγγλοσάξονες, μην μπορώντας να χωνέψουν την πανωλεθρία που είχαν πάθει από την ΕΟΚΑ (1955-1959), χρησιμοποίησαν τους Τούρκους για να διχοτομήσουν τελικά το νησί και τώρα προσφέρουν την λύση μιας δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με «πολιτική ισότητα». Εν ολίγοις η ελεύθερη Κύπρος να είναι κοινότητα και όχι κράτος, ενώ πάγια θέση μας ήταν ότι το Κυπριακό μετά το 1974 είναι ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής τμήματος ενός κράτους και οι συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών είναι μεταξύ του κυπριακού κράτους και της τουρκοκυπριακής κοινότητας.
Να διαγραφούν τα εγκλήματα πολέμου της Τουρκίας, το βόρειο τμήμα να νομιμοποιηθεί ως τουρκοκυπριακό και η διχοτόμηση να οριστικοποιηθεί, ζητιανεύοντας την «διαμεσολάβηση» της Δύσης, η οποία δημιούργησε το πρόβλημα και τώρα πλασάρει την λυση.
Σε αυτή την κατεύθυνση, μερικοί προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε. Οι Έλληνες όμως δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ! Η Κύπρος είναι Ελλάδα. Στις μέρες μας υπάρχουν ελληνικά εδάφη υπό κατοχή και δεν μας ενδιαφέρει τι λένε οι κάθε είδους «ειδικοί» της ιστορίας. Μην ξεχάσετε ποτέ! Αυτό θέλουν για εμάς τους Έλληνες να ξεχάσουμε! Να σταματήσουμε να επιθυμούμε ελευθερία! Μην τους κάνετε το χατίρι. Μην σας μπλέκουν οι ιδεολογίες. Η αλήθεια είναι μία και είναι γεμάτη από κραυγές λευτεριάς!
Το ελληνικό κράτος έμεινε παντελώς αδρανές έχοντας ως δικαιολογία την αποφυγή πολέμου με την γείτονα χώρα. Οι «υπερπατριώτες» της χούντας είχαν αποσύρει την ελληνική μεραρχία από το νησί και φαίνεται ότι γνώριζαν πολλά. Αλλά και μετά την χούντα οι υποτιθέμενοι πατριώτες και εθνάρχες συμφώνησαν ότι η Κύπρος πέφτει μακριά!
Δεν προβλεπόταν καμία απολύτως αντίσταση στην εισβολή. Φυσικά οι Ελληνοκύπριοι στρατιώτες δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια. Αλλά και πολλοί Ελλαδίτες εθελοντές, παρακούοντας τις εντολές, έσπευσαν να βοηθήσουν. Κάποιοι τα κατάφεραν, άλλους τους γύρισαν πίσω.
Χιλιάδες Κύπριοι δολοφονήθηκαν εκείνη την ημέρα και ο Ελληνισμός έχασε ένα κομμάτι του. Ένα μεγάλο τμήμα του τότε ανεξάρτητου κράτους της Κύπρου περνάει υπό τουρκική κατοχή, στην οποία παραμένει δέσμιο ως σήμερα.
Όσοι δεν δολοφονήθηκαν εκδιώχθηκαν βιαίως από τις πατρογονικές τους εστίες. Εικόνες που θυμίζουν τον ξεριζωμό του Ελληνισμού της Σμύρνης με τις Μεγάλες Δυνάμεις να μένουν δήθεν ουδέτερες αλλά ταυτόχρονα να κινούν τα νήματα των τραγικών συμβάντων. Οι Αγγλοσάξονες, μην μπορώντας να χωνέψουν την πανωλεθρία που είχαν πάθει από την ΕΟΚΑ (1955-1959), χρησιμοποίησαν τους Τούρκους για να διχοτομήσουν τελικά το νησί και τώρα προσφέρουν την λύση μιας δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με «πολιτική ισότητα». Εν ολίγοις η ελεύθερη Κύπρος να είναι κοινότητα και όχι κράτος, ενώ πάγια θέση μας ήταν ότι το Κυπριακό μετά το 1974 είναι ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής τμήματος ενός κράτους και οι συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών είναι μεταξύ του κυπριακού κράτους και της τουρκοκυπριακής κοινότητας.
Να διαγραφούν τα εγκλήματα πολέμου της Τουρκίας, το βόρειο τμήμα να νομιμοποιηθεί ως τουρκοκυπριακό και η διχοτόμηση να οριστικοποιηθεί, ζητιανεύοντας την «διαμεσολάβηση» της Δύσης, η οποία δημιούργησε το πρόβλημα και τώρα πλασάρει την λυση.
Σε αυτή την κατεύθυνση, μερικοί προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε. Οι Έλληνες όμως δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ! Η Κύπρος είναι Ελλάδα. Στις μέρες μας υπάρχουν ελληνικά εδάφη υπό κατοχή και δεν μας ενδιαφέρει τι λένε οι κάθε είδους «ειδικοί» της ιστορίας. Μην ξεχάσετε ποτέ! Αυτό θέλουν για εμάς τους Έλληνες να ξεχάσουμε! Να σταματήσουμε να επιθυμούμε ελευθερία! Μην τους κάνετε το χατίρι. Μην σας μπλέκουν οι ιδεολογίες. Η αλήθεια είναι μία και είναι γεμάτη από κραυγές λευτεριάς!