Πολλοί μιλούν για "αλλαγή", για "ανόρθωση", για "επανάσταση" ειρηνική ή μη. Έχει ειπωθεί ότι κάποιος πρέπει να έχει στόχους. Όλα αυτά είναι αναγκαία.
Αλλά πως κανείς επιλέγει τους σωστούς στόχους και πως αρχίζει την αλλαγή προς το καλύτερο;
Ο Maxwell Maltz, ένας Αμερικανός χειρούργος, εξέφρασε στο βιβλίο του "Psycho-cybernetics" - "Ψυχο-κυβερνητική" (1960), ένα σύστημα ιδεών, το οποίο ισχυριζόταν, ότι αν εφαρμοζόταν, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μιά πιο ικανοποιητική ζωή. Το βιβλίο του θεωρείται ο πρόδρομος των δημοφιλών πλέον, βιβλίων "αυτό-βοήθειας".
Η θεωρία του, βασίζεται σε μιά απλή βάση: Ότι πρέπει ο άνθρωπος, να "βλέπει" τον εαυτό του, θετικά ως προς τον ρόλο του. Αντίθετα με αυτό που μπορεί να αποκομίσει κανείς πρωταρχικά, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να βλέπουμε τον εαυτό μας ως τέλειο ή χωρίς αρνητικά στοιχεία.
Αυτό που εννοεί, είναι ότι πρέπει να βλέπουμε τον εαυτό μας σύμφωνα με τον ρόλο που θα θέλαμε να διαδραματίσουμε στην κοινωνία, και σύμφωνα με το υπαρκτό δυναμικό μας, και όχι απλά αυτό που ακούμε καθημερινά γύρω μας, δηλαδή το να έχουμε παραισθήσεις για τον εαυτό μας.
Ο λόγος είναι απλός: Εάν βλέπουμε τον εαυτό μας, ως κάτι λιγότερο από αυτό που θα έπρεπε να είμαστε, ή αυτό που εν δυνάμει μπορούμε να είμαστε, τότε οι πράξεις μας στην ζωή μας, θα περιοριστούν αυτόματα σε κάποιο μοτίβο, το οποίο θα αρχίσει να περιορίζει τις πεποιθήσεις μας. Και όταν γίνει αυτό, οι αυτοκαταστροφικές πεποιθήσεις μας αυτές θα περιορίσουν την ζωή μας, σε πρακτικό και πραγματικό επίπεδο.
Σύμφωνα με τον Maltz, η "αυτο-εικόνα" που έχουμε, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος όλων των αλλαγών που λαμβάνουν χώρα σε ένα πρόσωπο. Εάν λοιπόν η "αυτο-εικόνα" που έχουμε είναι ανθυγιεινή, τότε και η ζωή μας, θα είναι λιγότερο αποτελεσματική από το τι θα μπορούσε να ήταν. Και στην αντίθετη περίπτωση, όπου η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας είναι υγιεινή, τότε μπορούμε να περιμένουμε μιά πιο αποτελεσματική ζωή.
Τι σημαίνει όμως πρακτικά μια "υγιεινή αυτο-εικόνα"; Όπως ανέφερα πριν, δεν είναι απλά το να πιστεύουμε ότι "είμαστε τέλειοι", η "γενικώς καλοί άνθρωποι", ή να πιστεύουμε κάτι για εμάς που δεν είναι αλήθεια.
Αυτό που είναι υγιές, όσον αφορά την αυτό-εικόνα μας, δεν πρέπει να είναι ψέματα, ή απλά μια ανώριμη εικόνα που δεν έχει , ούτε θα έχει ποτέ πραγματική ύπαρξη.
Για παράδειγμα, οι περισσότεροι από εμάς, δεν μπορούμε να βλέπουμε τον εαυτό μας, ως πρωταθλητή ενόργανης γυμναστικής, πιλότο μαχητικού αεροπλάνου, ή ως αστροναύτη, γιατί πολύ απλά οι καταστάσεις της ζωής μας δεν θα μας επιτρέψουν ποτέ να φτάσουμε αυτόν τον στόχο. Σε αυτήν την περίπτωση, η όποια τέτοια εικόνα, θα έχει ολέθρια αποτελέσματα.
Αλλά υπάρχουν και "αυτό-εικόνες", που είναι ρεαλιστικές και πράγματι έχουν την δυνατότητα να μας αλλάξουν προς το καλύτερο.
Αλλά πως κανείς διαχειρίζεται την "αυτό-εικόνα" του, με τέτοιον τρόπο ώστε να επηρεάζει την ζωή του; Ο βασικό τρόπος είναι σχεδόν πάντα αυτόματος και υποσυνείδητος. Οι περισσότεροι άνθρωποι οραματίζονται τον εαυτό τους, σαν κάποια εικόνα που έχει αποκρυσταλλωθεί από την εφηβεία τους. Βασιζόμενοι στους χαρακτηρισμούς που έχουν ακούσει από τους άλλους, για κάποιο χρονικό διάστημα στην αρχή της ζωής τους, έχουν "συνθέσει" μιά εικόνα, την οποία "βλέπουν" στο μυαλό τους, κάθε φορά που σκέπτονται τον εαυτό τους.
Δηλαδή έχουν κάποια συγκεκριμένη εικόνα την οποία βλέπουν πραγματικά στην φαντασία τους, ακόμα και αν το κάνουν αυτό χωρίς να το αντιλαμβάνονται. Για να πάρει κανείς τον έλεγχο, θα πρέπει να εφαρμόσει μιά κριτική στάση, ακόμα και στις υποσυνείδητες σκέψεις του. Δηλαδή, στην περίπτωση που αντιληφθεί ότι σκέπτεται για τον εαυτό του, και δεν συμφωνεί με κάποιο χαρακτηριστικό γνώρισμα, θα πρέπει να το αντιμετωπίσει με το να αλλάξει αυτό το κομμάτι της εικόνας του.
Θα πρέπει δηλαδή ο καθένας μας, να ρωτά τον εαυτό του, "με βοηθά η συγκεκριμένη εικόνα, ή λείπει κάτι που θα έπρεπε να ήταν χαρακτηριστικό μου;". Αν ναι, τότε θα πρέπει για κάποιο χρονικό διάστημα να ασκεί "βέτο" στην αποκρυσταλλωμένη αυτή εικόνα, αλλάζοντάς την, μέχρι να γίνεται αυτόματα και να έχει εμπεδωθεί.
Στο άρθρο αυτό θα επικεντρωθώ στις "αυτό-εικόνες" που γενικά θα πρέπει να έχει ένας Πατριώτης που αγαπά την Πατρίδα τους και ζει μια ζωή έμπρακτης αγάπης προς αυτήν.
Έχουμε λοιπόν, πολλούς συνανθρώπους μας, που βλέπουν τους ως αυτό που ακριβώς κάνουν. Και τι κάνει ο Έλληνας σήμερα στην συντριπτική πλειοψηφία του χρόνου του; Ας δούμε μερικά παραδείγματα, βασισμένα στα λεγόμενα των συμπολιτών μας:
Ανησυχεί, "για την κρίση"
"Ταλαιπωρία"
Τρέχει για τα καθημερινά
Βγάζει το "μεροκάματο όλη μέρα"
Δεν έχει χρόνο
Καταχρεωμένος
Καίγεται
Περιμένει για κάτι καλύτερο
Ψηφίζει το κόμμα που ψηφίζει, "γιατί δεν έχει άλλη επιλογή" αλλά...
Είναι στην καρδιά του, "αριστερός", "δεξιός" ή κάτι άλλο...
κ.ο.κ
Αν τα συνδυάσουμε αυτά, τι εικόνα θα πάρουμε σαν σύνολο; Ας το δοκιμάσουμε: Βλέπουμε λοιπόν στο θέατρο της φαντασίας μας, έναν άνθρωπο ο οποίος έχει στρες, δουλεύει χωρίς κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα, για να πληρώνει χρέη. Αυτός ο άνθρωπος, δεν έχει χρόνο για τα σημαντικά, είτε αυτά είναι τα παιδιά του ή η Πατρίδα του. Περιμένει όμως άπραγος, γιατί δεν έχει χρόνο και είναι κατακουρασμένος ψυχικά και σωματικά, οπότε δεν κάνει και τίποτα σημαντικό. Στην ουσία, έχει ξεχάσει ποιά είναι τα σημαντικά, γιατί είναι πνιγμένος στην ταλαιπωρία της σημερινής ζωής.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η εικόνα αυτή, μπορεί να αλλάξει, γιατί βρίσκεται στην φαντασία μας.
Ας αναρωτηθούμε λοιπόν τα εξής για την εικόνα αυτή:
Μας ενδυναμώνει ή μας καταβάλει;
Μας δίνει στόχο στην ζωή μας, τέτοιον που να είναι σημαντικός και ανώτερος;
Μας δίνει τα χαρακτηριστικά ενός πραγματικά αποτελεσματικού ανθρώπου;
Μας θυμίζει ότι έχουμε και άλλες δυνατότητες;
Μας κάνει πιό κοινωνικούς ή μας εγκλωβίζει σε μιά προσωπική, και μοναχική κόλαση;
Μας θυμίζει τα υψηλά δυναμικά όπως η ελευθερία και το έμπρακτο ήθος;
Η απάντηση είναι σαφής: Όχι σε όλα.
Παρακάτω παραθέτω μερικές ιδέες και σημεία που αν τα αλλάζαμε στην "αυτο-εικόνα" μας, θα είχαν θετικές επιδράσεις αν τις εμπεδώναμε:
Είμαστε Πολίτες και όχι Σκλάβοι
Πρώτον, θα πρέπει να βλέπουμε τον εαυτό μας ως πραγματικούς πολίτες. Αλλά τι είναι ο "πραγματικός πολίτης". Πραγματικός πολίτης είναι αυτός που ενδιαφέρεται πρακτικά για τα πολιτικά. Δηλαδή έχει πάρει στα χέρια του την παιδεία του, την ενημέρωσή του για τα θέματα που απασχολούν τα κοινά.
Ο πραγματικός πολίτης, ψηφίζει συνειδητά και με στόχο και σκοπό.
Ο πραγματικός πολίτης, ψηφίζει για το καλό της κοινωνίας και όχι ιδιοτελώς.
Ο πραγματικός πολίτης ΔΕΝ δέχεται να συμφωνήσει με κάτι που δεν καταλαβαίνει, μέχρι να καταλάβει πλήρως σε τι ρωτάται να συμφωνήσει.
Ο πραγματικό πολίτης, "παιδεύει" τον συμπολίτη του με αγάπη, για το κοινό καλό.
Ο πραγματικός πολίτης, εργάζεται μεν, αλλά εργάζεται για το καλό της Χώρας, και όχι μόνο για το ατομικό τους συμφέρον.
Είμαστε ελεύθεροι, και όχι σκλάβοι
Είμαστε πρώτα ελεύθερο ον, με λογική και, και μετά εργάτες, η αγωνιστές, ή πιστοί σε κάποια ιδεολογία ή οτιδήποτε άλλο.
Η ελευθερία μας και η διατήρηση της είναι ο καταλύτης, που πάντα μας κάνει πιο αποτελεσματικούς σε ότι και αν δουλεύουμε ή λαμβάνουμε μέρος.
Γιατί αν κάποιος θέλει άβουλα όντα στην "ομάδα" του, κάτι τρέχει...
Είμαστε μέρος ομάδων και όχι μεμονωμένα άτομα
Θα πρέπει να βλέπουμε τον εαυτό μας ως μέρος κάποιων συνόλων. Είμαστε μέρος μιας οικογένειας, μιάς πολυκατοικίας, μιάς γειτονιάς, ενός δήμου, ενός κράτους. Ότι κάνουμε ή δεν κάνουμε, επηρεάζει την ομάδα μας.
Δεν είναι λογικό να έχουμε αόριστα παράπονα για την κατάσταση της ομάδας, όταν οι δικές μας πράξεις δεν την βοηθούν.
Είμαστε υπεύθυνοι, κυρίαρχοι του εαυτού μας.
Είμαστε υπεύθυνοι για την προσωπική μας κατάσταση, υλική, πνευματική και ψυχική.
Όταν λέμε υπεύθυνοι, δεν εννοούμε ότι έχουμε τον πλήρη έλεγχο, αλλά ότι έχουν την δυνατότητα να επηρεάσουμε όλες τις πτυχές της ζωής μας με δραματικά αποτελέσματα, αναλόγως των πράξεών μας. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι θέτουμε τον εαυτό μας, ως πιό υπεύθυνο από τους άλλους. Αν π.χ. Θέλουμε μιά πιο ανθρώπινη "γειτονιά" τότε θα ρπέπει να κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα.
Αν θέλουμε λίγο πιο σιγουριά στον τομέα της διατροφής, ή αλληλεγγύης κλπ. Θα πρέπει να αρχίσουμε να δρούμε σε πολύ πρακτικό επίπεδο. Η εθνική κυριαρχία, αρχίζει από την προσωπική κυριαρχία μας.
Ο υπεύθυνος άνθρωπος, είναι ενημερωμένος, και ενημερώνεται συνεχώς. Δεν αφήνει την ενημέρωσή τους σε άλλους, αλλά την κυνηγάει πάντα.
Είμαστε αποτελεσματικοί πρώτα και μετά εργατικοί
Τι σημασία έχει αν δουλεύουμε 14ωρα αλλά δεν παράγουμε τίποτα;
Τι σημασία έχει αν δουλεύουμε 14ωρα αλλά δεν παίρνουμε αυτά που μας αξίζουν;
Ο αποτελεσματικός άνθρωπος, είναι κριτικός μπροστά στις λεπτομέρειες της ζωής του. Όπως δεν αποδέχεται να πετάει τα λεφτά του σε άχρηστα πράγματα, έτσι δεν αποδέχεται να χαραμίζει τον χρόνο του σε άσκοπα πράγματα είτε αυτά είναι αναποτελεσματική εργασία ή απλά χάσιμο χρόνου.
Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι χωρίς κόπο δεν υπάρχει αποτέλεσμα με αξία.
Ο αποτελεσματικός άνθρωπος, κάνει πράξεις τις ελπίδες του, σχεδιάζει και δρά για να αποκτήσει αυτά που του αξίζουν. Δεν περιμένει από τρίτους να αρχίσουν.
Ο αποτελεσματικός άνθρωπος, ξέρει ότι εάν θέλει ελευθερία, τότε πρέπει να παλέψει γι αυτήν.
Αν θέταμε αυτά ως χαρακτηριστικά του εαυτού μας, και τα οραματιζόμαστε συνεχώς, το αποτέλεσμα θα είναι η σταδιακή μεταμόρφωσή μας, από την εικόνα που έχουμε στην πράξη. Αυτό γιατί δεν μπορούμε να δρούμε ενάντια στην εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας.
Ας αλλάξουμε λοιπόν την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, για να αλλάξουμε την Πατρίδα!!!
stavroskatsoulis.blogspot.gr