Δε γνωρίζω τι είναι αυτό που καθορίζει το ποιο δρόμο θα ακολουθήσει κανείς στη ζωή του, τι προκλήσεις θα αναλάβει και τι θα γράψει η ιστορία για τον καθένα μας.
Η ιστορία πάντως γράφεται σίγουρα αυτή τη στιγμή για τη Ρωσία και τον πρόεδρό της, Βλαδίμηρο Πούτιν. Άσχετα αν οι ιστορικοί του μέλλοντος θα αποκρυσταλλώσουν με ψυχρό μάτι μια Α άποψη, τα γεγονότα διαδραματίζονται τώρα.
Έχω την αίσθηση πως απέχουμε μακράν από την όμορφη εκείνη card postal με την Κριμαία να πανηγυρίζει, τα ουκρανικά πλοία να αλλάζουν σημαία και την ιστορική χερσόνησο να επιστρέφει εκεί από όπου χαρίστηκε.
Ο άτυπος αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων των ρωσόφωνων Ιγκόρ Στρέλκοφ και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας του Ντόνετσκ Ντενίς Πουσίλιν περιγράφουν με γλαφυρά λόγια τη δραματικότητα της στιγμής.
Ο μεν Στρέλκοφ κάνει λόγο για εθνοκάθαρση με τους ναζιστές του Κιέβου να χτυπούν στο ψαχνό άμαχους και να υποστηρίζει πως ο αγώνας, αν δεν επέμβει η Ρωσία, έχει ημερομηνία λήξης, ο δε Πουσίλιν σε μια ένδειξη αγωνίας (;), ψυχολογικής πίεσης (;) δικής του ή άσκησης προς τη Ρωσία (;) κατηγορεί ευθέως τη μητέρα πατρίδα και τον Πούτιν ότι αφού τους φούσκωσε με λόγια τους παράτησε να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.
Έχω την αίσθηση πως η Ρωσία δεν περίμενε αυτό το αιματοκύλισμα και ότι ίσως ενδεχομένως να παρασύρθηκε από την ευκολία της Κριμαίας η οποία όντως για πολλούς λόγους ήταν απλούστερο να αποκοπεί.
Είναι πλέον φανερό πως η ακροδεξιά πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κιέβου, σε μια χώρα με διαφθορά ως το μεδούλι, επιχειρεί την εθνοκάθαρση.
Σας θυμίζω την είδηση που είχαμε μεταδώσει πρώτοι εδώ στη Freepen.gr στις 15/3/2014 για την τεράστια ποσότητα όπλων που είχε κάνει μυστηριωδώς φτερά από στρατιωτικές αποθήκες στη δυτική Ουκρανία.
Τα όπλα κατέληξαν στα χέρια των ανθρώπων του Δεξιού Τομέα οι οποίοι με τη σειρά τους άρχισαν τις επιθέσεις και την τρομοκρατία. Θυμηθείτε πχ τα γεγονότα στην Οδησσό και αλλού. Ήταν φυσικό επόμενο οι ρωσόφωνοι:
α. να αμυνθούν
β. βλέποντας την πορεία της Κριμαίας και με τη Ρωσία ακριβώς από πάνω τους πολύ πιθανώς ευλογούσα, να ονειρεύονται
Κι ενώ πχ η Γερμανία δεν ονειρευόταν και ήδη από τις αρχές Μαΐου ενημέρωνε τους υπηκόους της να φύγουν, αναρωτιέται κανείς εύλογα η Ρωσία τι έκανε. Ποιο ήταν το πλάνο της.
Προφανώς η ενίσχυση του ανταρτοπόλεμου και οι κατά καιρούς αυστηρές δηλώσεις της Μόσχας πότε δια του Πούτιν και πότε δια του Λαβρόφ με αποδέκτες το Κίεβο φαίνεται ότι δεν αποδίδουν.
Οι φανατισμένοι και οι ακραίοι δεν καταλαβαίνουν από λόγια. Επίσης οι συγκεκριμένοι φανατισμένοι φαίνεται να λειτουργούν μια χαρά ως υποχείρια της Δύσης που πλέον δεν εκστρατεύει αλλά ανοίγει τοπικά μέτωπα.
Στην άγρια φύση, αν μια αρκούδα αντιληφθεί ή υποψιαστεί έστω ότι κινδυνεύουν τα παιδιά της γίνεται επικίνδυνη. Στην προκειμένη περίπτωση ποιο είναι το όριο της Ρωσίας; Στους πόσους νεκρούς θα αντιδράσει και με τι τρόπο; Έχει άλλο σχέδιο ή κάποια εναλλακτική μορφή αντίδρασης;
Σε πρώτη φάση δεν κατάφερε να αποφύγει την αιματοχυσία. Σε δεύτερη μπορεί να τη σταματήσει;
Μια φορά το αίμα κυλάει άφθονο ανεξαιρέτως και η ιστορία γράφεται τώρα για σένα Βλαδίμηρε Πούτιν.