Σα να ήταν χθες ε; Τότε που υπέγραφες στη τράπεζα το στεγαστικό δάνειο. Γεμάτος υπερηφάνεια. Τώρα θα ήσουν ένας αληθινός νοικοκύρης. Κύριος του σπιτιού σου. Στην Ελλάδα ζούμε άλλωστε, δε γίνεται να μην ήσουν ιδιοκτήτης.
Θυμάσαι τότε που κουβεντιάζατε το βράδυ με τη γυναίκα σου να αγοράσετε σπίτι; Εμ, φίλοι και συνάδερφοι είχαν ήδη αγοράσει. Έπειτα σκέφτηκες, τι ενοίκιο, τι κάτι παραπάνω για μια δόση, στα παιδιά θα μείνει. Βέβαια το ότι θα έπαιρνες Α, για να επιστρέψεις Α+3/4, δε σε απασχόλησε. Κάρτες, δάνεια, λογαριασμοί. Μαθημένοι ήσασταν να πληρώνετε.
Κάτσατε κάτω με τα μολύβια να υπολογίζεσετε. Πόσο δάνειο σε έπαιρνε να ζητήσεις. Σκέφτηκες για λίγο ένα σπίτι 20ετιας. Ήταν πιο νορμάλ, πιο προσιτές οι τιμές. Αλλά το καινούριο ήταν άλλο. Κι όλες οι ανέσεις. Κι έτσι φούσκωσες το ποσό που αξίωσες. Η τράπεζα δεν είχε λόγο να σου πει όχι. Μια χαρά δεμένο θα σε είχε.
Έπειτα πήρατε και τα καλύτερα έπιπλα. Δε σας έκαναν τα άλλα που είχατε. Όχι ότι είχαν πρόβλημα αλλά θέλατε καινούρια και τα παλιά τα βγάλατε στο δρόμο. Είχατε λεφτά, αφού φουσκώσατε το ποσό του δανείου που ζητήσατε. Η τράπεζα δεν είχε λόγο να σου πει όχι.
Και πέρασαν λίγα χρόνια. Είχατε το άγχος αλλά τουλάχιστον ήσασταν στο σπίτι σας. Νιώθατε κύριοι του σπιτιού σας. Δε θα χτυπούσε το κουδούνι για να σας πει ο ιδιοκτήτης πως πρέπει να το αδειάσετε ή να σας τρελάνει με την αξίωση μιας παράλογης αύξησης. Ούτε ξεσπιτώματα ούτε τίποτε. Επιτέλους σταθερότητα. Άλλωστε σταθερότητα υποστηρίζες και πολιτικά.
Και να που ξαφνικά μαζεύτηκαν τα σύννεφα. Η σύζυγος απολύθηκε. Πάει το χιλιαρικάκι της. Και τώρα στην ηλικία αυτή και δύο παιδιά; Δεν την προσλαμβάνει κανείς.
Και να που άρχισες να καθυστερείς τις υποχρεώσεις σου παίζοντας με το χρόνο ώσπου άρχισαν και τα τηλέφωνα. Ναι τα περίμενες, αλλά όσο να ναι, σου κάνουν την ψυχολογία μαύρη. Χρωστάς και το μισό αμάξι. Άστα να πάνε.
Αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό. Στη δουλειά κάνουν περικοπές. Όχι ότι ζορίζονται, αλλά αφού βρήκαν ευκαιρία. Με το πρόσχημα "θα αναγκαστούμε να διώξουμε κάποιον", δεχθήκατε την πρώτη μείωση κι ύστερα τη δεύτερη. Αλλά πλέον βλέπουν ότι η δουλειά βγαίνει και με δωδεκάωρα, άρα περισσεύει κόσμος. Ήδη κάποιοι έφυγαν. Κι αν φύγει κι άλλος; Και το επόμενο πρωί μαθαίνεις τα...ευχάριστα.
Και τώρα; Και τώρα σου παίρνουν το σπίτι αδερφέ. Σου έδωσαν ότι ζήτησες τότε. Όταν αξίωνες, έδειχναν κατανόηση. Υπήρξαν ευγενικοί. Μα τι έπαθαν και κάνουν έτσι;
Κατάλαβες ότι η τράπεζα δεν είχε λόγο να σου πει όχι, διότι όσο ζητούσες, τόσο σε έδενε. Όμως πλέον είναι.
Κι αυτή η περίοδος χάριτος; Πώς πέρασαν τόσο γρήγορα πέντε χρόνια ε; Τουλάχιστον με τα ψίχουλα και την επιδότηση, έβγαλες μια πενταετία αλλά δεν έχεις για να αγοράσεις το σπίτι. Πού να βρεις € 170.000,00;
Τι θα απογίνεις; Πού θα πας; Το βράδυ που θα κοιμηθεί με ασφάλεια η οικογένεια;
Δεν ήξεραν, μονολογείς, οι αλήτες; Ήξεραν. Επίτηδες το έκαναν.
Όμως δεν έχεις άλλο χρόνο να σκεφθείς ούτε να φιλοσοφήσεις. Τα πράγματα είναι έτοιμα. Πρέπει να φύγετε.
Και τώρα, αφού κλειδώσεις το σπίτι και παραδώσεις τα κλειδιά στην τράπεζα, πέτα στα σκουπίδια τα όνειρά σου ξεκινώντας την πορεία σου για το άγνωστο.