Σχεδόν 48 ώρες μετά την κατάρριψη του μαλαισιανού αεροσκάφους οι αναλύσεις δίνουν και παίρνουν. Ένας πόλεμος ανακοινώσεων με τη μία πλευρά να πετά την ευθύνη στην άλλη.
Δε θα ήταν σκληρό να ισχυριστούμε ότι οι αντιμαχόμενες πλευρές σκυλεύουν τις ακόμη έκθετες στις καιρικές συνθήκες σωρούς προς πολιτικό όφελος.
Ειλικρινά όμως δε γνωρίζω τι μπορεί να οφεληθεί κανείς από 300 νεκρούς ανθρώπους πέρα από το να κάνει μια προσευχή για αυτούς.
Ανθρώπινο λάθος; Σκοπιμότητα της μίας ή της άλλης πλευράς για να κατηγορηθεί ο αντίπαλος;
Τα μόνα δεδομένα μέχρι στιγμής είναι πως η Ουκρανία στο παρελθόν έχει επαναλάβει τέτοιο ολέθριο σφάλμα, οτι μια συστοιχία BAK φαίνεται πως ήταν σε λειτουργία αN αποδεχθούμε την ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου άμυνας και καθυστερεί - γιατί; - την αποστολή των εμπειρογνωμόνων στο σημείο της τραγωδίας. Από κει και πέρα πλήθος posts ένθεν και ένθεν που κανείς δε γνωρίζει αν είναι και γνήσια. Πχ κανείς (Strelkov) εμπειροπόλεμος ή απλά συνετός δε βγαίνει στα social να πει "το ρίξαμε".
Ωστόσο έχω την αίσθηση ότι προκύπτει πλέον μια νέα πραγματικότητα στην Ουκρανία. Δεν υπάρχει εδαφική ακεραιότητα και ιδίως κυριαρχία τόσο εδαφική όσο και εναέρια. De facto δηλαδή το Κίεβο έχει απωλέσει τον έλεγχο. Αν αυτονομιστές είτε από λάθος είτε όχι καταρρίπτουν και σκοτώνουν αθώους ανθρώπους και ο ουκρανικός στρατός δεν μπορεί να τους εμποδίσει, τότε έχουν απωλέσει στην πράξη την κυριαρχία τους.
Αν από την άλλη πλευρά το έριξαν οι ίδιοι από λάθος είτε όχι, τότε η ίδια πραγματικότητα ισχύει και ακόμη χειρότερα. Διότι εκτός του ότι καθίστανται επικίνδυνοι και στα πλέον στοιχειώδη (άλλωστε δε θα έπρεπε να είχαν απαγορεύσει τις πτήσεις πάνω από την επίμαχη περιοχή και σε απόσταση ασφαλείας;) θα αρχίσουν πια να αμφισβητούνται και διεθνώς από περισσότερο κόσμο.
Έχω όμως την εντύπωση πως και στις δύο περιπτώσεις, το συμπέρασμα από το τραγικό συμβάν είναι το ίδιο, η ΟΥΚΡΑΝΙΑ απώλεσε την κυριαρχία της.