Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Πόσες φορές έχουμε διαπιστώσει την αλαζονική εμμονή του Πρωθυπουργού και του στενού του περιβάλλοντος, οι οποίοι προσπαθούν απεγνωσμένα να παρουσιάσουν την Ελλάδα ως το πρότυπο των μεταρρυθμίσεων και των επιτυχιών (το περιβόητο success story της ελληνικής οικονομίας).
Αυτή τους η στάση αποτελεί το λιγότερο πρόκληση για την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού που ένα του κομμάτι βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας και ένα άλλο επίσης, κομμάτι δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα και να κοιτάξει το μέλλον με αισιοδοξία. Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός υποστηρίζουν με χαρακτηριστική άνεση και περίσσεια πολιτική ανευθυνότητα και έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας ότι η χώρα αποτελεί πόλο έλξης διεθνών επενδύσεων. Όμως, τα σημερινά δεδομένα της αγοράς και οι αρνητικές επιδόσεις που παρατηρούνται σε όλους σχεδόν τους μακροοικονομικούς δείκτες (αύξηση χρέους, μηδενική ανάπτυξη και απασχόληση, ανύπαρκτες επενδύσεις, δραστική μείωση εξαγωγών κτλ.) τη διαψεύδουν κατηγορηματικά. Ταυτόχρονα, η απαξίωση της εργασίας (αφαίμαξη μισθών και συντάξεων, κατάργηση δικαιωμάτων και επιδοματικών παροχών) καθώς η υφαρπαγή και η απαξίωση της περιουσίας του ελληνικού λαού (πτώση εμπορικής αξίας της γης και της κατοικίας, επιβολή επαχθών φορολογικών μέτρων) αποτελούν θεωρώ, τους βασικούς πυλώνες της πολιτικής της σημερινής ανάλγητης δικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.
Πολλές φορές κατά το παρελθόν έχω κάνει αναφορές για το περίφημο success story του Πρωθυπουργού της χώρας, αναφέροντας δεκάδες επιχειρήσεις οι οποίες έβαλαν λουκέτο, «εισπράττοντας» έτσι τον εργασιακό Μεσαίωνα που εγκαθίδρυσαν στην πατρίδα μας αυτοί οι δολοφόνοι πολιτικοί υλοποιώντας πειθήνια το πρόγραμμα των Μνημονίων. Όμως, όταν βάζει λουκέτο μια επιχείρηση, δεν “μαραζώνουν” μόνο τα ντουβάρια των κτηρίων και τα μηχανήματα των εργοστασίων. Μαραζώνουν χιλιάδες ψυχές εργαζομένων που ξαφνικά από τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκαν στο δρόμο. Ψυχές ανθρώπων, που από τη μια στιγμή στην άλλη, βιώνουν τη σκληρή πραγματικότητα της πολιτικής των Μνημονιακών κυβερνήσεων. Μια πραγματικότητα που φωνάζει, πως αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να διάγουν αξιοπρεπή ζωή. Στερούνται όλα εκείνα τα απαραίτητα μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης, τα οποία κέρδιζαν μέσω της τίμιας εργασίας τους. Και σήμερα σε αυτούς τους ανθρώπους, που δεν είναι απλά νούμερα στις οικονομικές στατιστικές των υπουργείων, η κυβέρνηση λέει: “Ναι ξέρω, θέλεις να δουλέψεις αλλά δυστυχώς δεν έχει δουλειά. Σου προτείνω ή να κλέψεις, ή να σκοτώσεις ή να αυτοκτονήσεις”. Και δυστυχώς για όλους εμάς και ευτυχώς για τους πολιτικούς μας, χιλιάδες συνέλληνες επιλέγουν το σκληρό δρόμο της αυτοκτονίας. Γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Γιατί δεν μπορούν να αντικρίσουν τα παιδιά τους και να τους εξηγήσουν πως είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού, που δεν μπορούν να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες στη ζωή και τις ίδιες ανέσεις με τα παιδιά του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Η Σέλμαν, η Νεοσέτ, η Ίντερκεμ (Νεοχημική Λαυρεντιάδη), τα Ελληνικά Σωληνουργεία (Μηχανική Εμφιετζόγλου), τα Τσιμέντα Χαλκίδας, η Coca Cola, είναι μερικές από τις πασίγνωστες εταιρείες που είτε έβαλαν λουκέτο, είτε διέκοψαν προσωρινά τις δραστηριότητές τους, είτε υπολειτουργούν με ελάχιστο προσωπικό, κρατώντας ομήρους εργαζομένους χωρίς αποζημιώσεις, απλήρωτους επί πολλούς μήνες και ανασφάλιστους.
Ωστόσο, μέσα σ΄ αυτό το ζοφερό πραγματικό περιβάλλον, που όμοιό του δεν υπάρχει σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα, προ ολίγων ημερών γίναμε μάρτυρες μιας ακόμη “αναπτυξιακής” ενέργειας της κυβερνήσεως, που δυστυχώς αποσιωπήθηκε από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ των νταβατζήδων της ζωής μας και η ενημέρωση προήλθε από το εν γένει ελεύθερο διαδίκτυο. Πιο συγκεκριμένα: «Αίτηση πτώχευσης κατέθεσε η εταιρεία ΕΛΜΑ ΑΕΒΕΑ που αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα την αυτοβιομηχανία Mazda. Η ολοένα αυξανόμενη απώλεια μεριδίου αγοράς, οδήγησε βαθμιαία στη μείωση του κύκλου εργασιών της αντιπροσωπείας με αποτέλεσμα η εταιρεία να οδηγηθεί στην υποβολή αίτησης πτώχευσης. Η εξέλιξη αυτή αποδίδεται και στην αδυναμία επίτευξης συμφωνίας μεταξύ πιστωτριών τραπεζών και εταιρείας. Από την Mazda Ευρώπης, τις επόμενες ημέρες θα υπάρξει ενημέρωση για το πώς η Mazda θα υποστηρίξει τους πελάτες της εταιρείας. Επίσης, όπως αναφέρει το Capital.gr, η Mazda διαθέτει ακίνητη περιουσία αξίας άνω των 30 εκ. ευρώ, ενώ οι οφειλές προς το προσωπικό (συμπεριλαμβανομένου του κόστους των απολύσεων) διαμορφώνονται στα 5 εκ. ευρώ».
Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα της ανάπτυξης Σαμαρά! Και τίθεται εύλογα ένα τεράστιο ερώτημα από την κατάθεση πτώχευσης της ΕΛΜΑ ΑΕΒΕΑ (Mazda Ελλάς). Γιατί κε Πρωθυπουργέ, υπήρξε αδυναμία επίτευξης συμφωνίας μεταξύ πιστωτριών τραπεζών και εταιρείας, που θα δημιουργούσε προαπαιτούμενα ύπαρξης αυτής της εταιρείας με σκοπό οι εργαζόμενοι να μην έχαναν τη δουλειά τους και η χώρα να μη στερείτο άλλο ένα παραγωγικό κεφάλαιο; Γιατί δεν λειτούργησε η πολυδιαφημιζόμενη «Έκθεση για την Ανακεφαλαιοποίηση και Αναδιάταξη του Ελληνικού Τραπεζικού Τομέα» (Δεκέμβριος 2012), ο οποίος προέβλεπε κατόπιν ενεργειών της πολιτείας και της Τραπέζης της Ελλάδος στη θωράκιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας; Που μεταξύ αυτών των ενεργειών ήταν και η διασφάλιση της επάρκειας των δημοσίων πόρων που προορίζονταν για την κάλυψη της απαιτούμενης ανακεφαλαιοποίησης και του κόστους αναδιάταξης του ελληνικού τραπεζικού τομέα (50 δις ευρώ);
Αλλά εσείς κε Πρωθυπουργέ, δεν ενδιαφέρεστε για το πώς θα σωθούν από την πτώχευση ελληνικές εταιρείες, που δημιουργούν στρατό ανέργων και καταστρέφουν τη χώρα μετατρέποντας την Ελλάδα σε ένα καλό θέρετρο για τους ξένους και τους Έλληνες σε υπηκόους τους, που θα τους προσφέρουν υπηρεσίες για ένα κομμάτι ψωμί! Εσείς ενδιαφέρεστε για το πώς θα ξεπουλήσετε τα πάντα στους τροικανούς, χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος. Ξεπουλάτε τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τις Εθνικές οδούς, χωρίς να περιορίζεται το Δημόσιο χρέος των 510 δις ευρώ. Ξεπουλάτε τμήμα της ΔΕΗ και θα συμφωνήσω με την ΕΡΓ.Α.Κ της ΔΕΗ που σας καταγγέλλει πως «η εξαγγελθείσα πώληση (ξεπούλημα) ενός τμήματος της ΔΕΗ (δημιουργία μικρής ΔΕΗ με λιγνιτικά εργοστάσια, ορυχεία, εργοστάσια φυσικού αερίου, υδροηλεκτρικά εργοστάσια, πελάτες) δεν έχει καμιά σχέση με επένδυση. Γιατί δεν θα δημιουργηθεί ούτε μια θέση εργασίας. Δεν θα βοηθήσει στην ανάπτυξη του τόπου. Δεν θα δημιουργήσει προστιθέμενη αξία»!
Γι΄ αυτό κε Πρωθυπουργέ, όλος ο ελληνικός λαός θα συμπαρασταθεί στον αγώνα της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ. Ξεχνώντας το κομματικό παρελθόν της, θα συνταχθεί μαζί της από καθήκον και υποχρέωση προάσπισης της Δημόσιας περιουσίας μας. Γιατί κε Πρωθυπουργέ, ως δεύτερο κόμμα στις προτιμήσεις του λαού μας, δεν έχετε κανένα δικαίωμα να εκποιήσετε στους τοκογλύφους-δανειστές μας, τίτλους ιδιοκτησίας της δημόσιας περιουσίας. Δεν διαθέτετε την δημοκρατική νομιμοποίηση για να εκποιήσετε τη ΔΕΗ. Να γνωρίζετε πως ο αγώνας των Ελλήνων θα είναι συνολικός από τη στιγμή που σ΄ αυτόν τον αγώνα προστέθηκε και ο Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Παύλος, με επιστολή που σας απέστειλε, και στην οποία καταλήγει: «Σας παρακαλώ, προτού αποφασίσετε για την υπόθεση της ΔΕΗ, να ακούσετε την φωνή του λαού. Κάνετε διάλογο. Υπάρχουν άνθρωποι, υπεύθυνοι και καταρτισμένοι για να σας ενημερώσουν ορθώς….»
http://www.genop.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1546:-q-q&catid=1:2009-08-08-10-27-00&Itemid=2
Συνεπώς, απαιτείται δημόσιος διάλογος στα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης, που για μια φορά θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμα, φιλοξενώντας ανθρώπους της κυβέρνησης, αλλά και της ΔΕΗ. Για να ενημερωθεί ο λαός μας. Για να καταλάβει ποιος έχει δίκιο. Γιατί εάν τα δυο μέρη δεν συμφωνήσουν, θα ξέρει τι ακριβώς επιβάλλεται να ψηφίσει σε διενεργηθέν ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, όπου θα ερωτηθεί εάν συμφωνεί ή όχι με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Άλλωστε, τούτο προβλέπεται και στο Σύνταγμά μας (άρθρο 44 παρ. 2).