Μια ανόητη ιστορία, υπό την κυριολεκτικά έννοια της έλλειψης νοήματος, ήταν όλη αυτή η ιστορία με το διπλό φονικό στη Μεσσηνία.
Δύο νέα παιδιά που είχαν ήδη αποφασίσει να θυσιάσουν το μέλλον τους καταπίνοντας κουβάδες με αναβολικά (διότι αλλιώς δε φουσκώνεις έτσι) κι ήθελαν να αγοράσουν αυτοκίνητο με τη μεσιτεία (;) αυτού που του χρωστούσαν χρήματα!
Κι από την άλλη δύο 18χρονοι. Ο ένας που του οφειλόταν το "μυθικό" ποσό και ο άλλος που δεν είχε καμία απολύτως δουλειά (από όσα ξέρουμε ως τώρα) ο δράστης!
Οι δύο νεαροί μπορεί να μην είχαν κανένα σχέδιο για τη ζωή τους αλλά είχαν ένα αψυχολόγητο (σχέδιο) για να σκοτώσουν δύο άλλα παιδιά όπως προκύπτει από την εξιστόρηση των γεγονότων.
Να δεχθείς λοιπόν να γίνεις δολοφόνος γιατί κάποιοι χρωστούν σε κάποιον 800 ευρώ. Δεν υπάρχει κανέμα νόημα.
Μάλλον υπήρχε μόνο μαγκιά και επίδειξη δύναμης από δύο ανώριμα 18χρονα που προφανώς είχαν μάθει στη ζωή να μην τους πάει κάτι στραβά. Επίδειξη δύναμης σε μεγαλύτερους και φουσκωμένους.
Τώρα βέβαια στη φυλακή όπου θα αφιερώσουν τα καλύτερά τους χρόνια θα δουν και την άλλη όψη του νομίσματος. Όπως το να μη πουλάς νταηλίκι αλλά να εισπράττεις σφαλιάρες.
Στη φυλακή δεν έχει ερημικές τοποθεσίες, ούτε καραμπίνες. Υπάρχουν άλλοι κανόνες, σκοτεινά δωμάτια και μάτια που κοιτάζουν αλλά ενίοτε "δε βλέπουν".
Ανάλογα τη "μαγκιά", αντίστοιχο και το τίμημα...
Επιπρόσθετα αυτής της μορφής τα εγκλήματα που αφήνουν πίσω τους πολλές οικογενειακές τραγωδίες και ερείπια, δεν προσφέρονται για πολιτική καπηλεία όπως ο κος Παπαδημούλης ανεπιτυχώς επιχείρησε.