"Χρέη που δε θα πληρωθούν, δε θα πληρωθούν" σημειώνει πολλές φορές στα κείμενά του ο αξιόλογος Γιώργος Καισάριος στο Capital.gr.
Ήδη όλο αυτό το ληξιπρόθεσμο βουνό αγγίζει τα € 70 δις. Τι ωραία που θα ήταν αν πληρώνονταν ε; Θα λύναμε τα προβλήματά μας.
Δυστυχώς όμως δε θα πληρωθούν. Η μια βόμβα λοιπόν είναι που θα σκάσει όταν πια οι δεκάδες των οφειλών, θα αυξηθούν τόσο όσο χρειάζεται για να καταρρεύσει το σύστημα και να ξαναστηθεί από την αρχή.
Αλλά παράλληλα υπάρχει και μια άλλη βόμβα. Αυτή των συνεπών, που ματώνουν, στερούνται ή τέλος πάντων καταφέρνουν ακόμη να ανταποκρίνονται στις οικονομικές υποχρεώσεις που τους παρουσιάζει κάθε λίγο ως Χουντίνι το κράτος.
Δε θα είναι μια αδικία για αυτούς; Πώς θα μπουν στο ίδιο ντορβά;
Η μάγκικη απάντηση της ευκολίας που δίνουν αρκετοί "ας μην πληρώναν" δεν είναι σωστή. Το να πληρώσεις ή να μην πληρώσεις μια υποχρέωση, συνεπάγεται σειρά πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων για την κάθε επιλογή, ενώ αποτελεί μια απόφαση που δε λαμβάνεται στο ποδί.
Προσωπικά γνωρίζω ανθρώπους που δεν πλήρωναν ακόμη κι όταν μπορούσαν. Και τώρα; Κρύβονται και δεν οδηγούν μη τυχόν πέσουν σε κανένα μπλόκο.
Χρειάζεται ευελιξία μα πάνω από όλα πάγωμα, σταματημό, διακοπή αυτής της ανελέητης εισπρακτικής καταιγίδας με την οποία θα ασχοληθούμε σε επόμενο κείμενο.
Πχ στα ασφαλιστικά ταμεία υπάρχει μια δίκαιη λύση. Να διαγραφούν τα χρέη αλλά να μην αναγνωριστεί ο ασφαλιστικός χρόνος. Απλό και δίκαιο. Να πάμε σε ένα σύστημα όπου ο καθένας θα πληρώνει για τον εαυτό του και όχι τους προηγούμενους επιλέγοντας αυτός κλάσεις, βαθμίδες κτλ. Δεν πληρώνεις; Παγώνει κι η ασφάλεια.
Όσον αφορά την εφορία, κι εκεί θα μπορούσε να υπάρξει μια λύση. Έστω πιο σύνθετη με κλειδί όμως την από εδώ και στο εξής ήπια, χαμηλή, χαμηλότατη φορολόγηση στην οποία θα μπορούν να ανταποκρίνονται όλοι και οι σημερινοί φοροφειλέτες να διακονίσουν σε 10,20,100,200 δόσεις δίχως τα πρόστιμα, τα χρωστούμενα.
Όσο η κυβέρνηση κάνει τα στραβά μάτια, αρπάζοντας όσα μπορεί από την αφαιμαγμένη μεσαία τάξη για να παρουσιάζει ψεύτικα πλεονάσματα ενώ παράλληλα θα γυρεύει δανεικά, τόσο η ψαλίδα θα ανοίγει επικίνδυνα με απροσδιόριστες πιθανές συνέπειες.
Επιτέλους δεν υπάρχουν πέντε-δέκα σοβαροί ρεαλιστές άνθρωποι, νοικοκύρηδες να αναλάβουν αυτό τον τόπο;