Το μείζον θέμα των ημερών είναι αν οι αριστεροί κι αριστερίζοντες αιρετοί που επικράτησαν το Μάιο, θα ορκιστούν με θρησκευτικό ή πολιτικό όρκο.
Και νααααα τα άρθρα και ναααα οι αναλύσεις όλων αυτών (δε λέω, υπάρχουν κι εξαιρέσεις) που δεν πατούν ποτέ το πόδι τους στην εκκλησία παρά μόνο 10-15 την Ανάσταση, να ξιφουκλίσουν με την ηλεκτρονική ρομφαία τους κατά των άθεων συριζαίων που δε σέβονται τα όσια, τα ιερά κτλ κτλ.
Αναρωτιέμαι πόσοι από αυτούς που κατακεραυνώνουν όσους έδωσαν πολιτικό όρκο έχουν διαβάσει έστω μια φορά την Αγία Γραφή.
Δε διάβασαν ποτέ την Επί του Ορους Ομίλια όπου ο Χριστός είπε:
«Εγώ δε λέγω υμίν, είπε, μη ομόσαι όλως, μήτε εν τω ουρανώ, ότι θρόνος εστί του Θεού. μήτε εν τη γη, ότι υποπόδιον έστι των ποδών αυτού. μήτε εις Ιεροσόλυμα, ότι πόλις εστί του μεγάλου βασιλέως. μήτε εν τη κεφαλή σου ομόσης, ότι ου δύνασαι μίαν τρίχα λευκήν ή μέλαιναν ποιήσαι»
Κι όχι μόνο εκεί. Ο αδελφόθεος Ιάκωβος εις την καθολική του επιστολή σημειώνει:
«Προ πάντων δε, αδελφοί μου, μη ομνύετε μήτε τον ουρανόν, μήτε την γην , μήτε άλλον τινά όρκον. Ήτω δε υμών το ναι, ναι, και το ου, ου, ίνα μη υπό κρίσιν πέσητε»
Κανονικά θα έπρεπε όσοι «χριστιανοί» διαμαρτύρονται, να το κάνουν για τον όρκο γενικώς. Να τους κράξουν επειδή ακριβώς ορκίστηκαν. Κι όχι τους άθεους, αλλά τους άλλους τους "θεοσεβούμενους".
Για σκεφθείτε για παράδειγμα πόσοι βουλεφτάδες (έτσι γράφεται ή κάνω λάθος;) ορκίστηκαν στο Ευαγγέλιο τις τελευταίες δεκαετίες.
Έπραξαν το καθήκον τους;
Δεν κατέστησαν επίορκοι και με την ευλογία του ιερατείου;
Πόσοι άραγε έπεσαν υπό κρίσιν;
Και χριστιανοί βαρβάτοι έτσι; Έχετε δει πως παίζουν το μαντολίνο όταν κάνουν το σταυρό τους όποτε βρεθούν κατά λάθος στην εκκλησία; Ή πως σαβουρώνουν τη Σαρακοστή;
Το ναι, ναι, και το ου, ου. Φτάνει. Από λόγια και όρκους ήμασταν πρώτοι για δεκαετίες. Πράξεις χρειαζόμαστε.
Δεν έχουμε ανάγκη από υποκριτές χριστιανούς της κάμερας αλλά από ρεαλιστές ταπεινούς ανθρώπους που δε θα ορκιστούν για το θεαθήναι, αλλά μόνοι τους, στο "ταμείον" τους θα απευθυνθούν στο Θεό για βοήθεια.