Την ώρα που αρκετοί, όχι πολλοί δυστυχώς, αγωνιούμε για τα γεγονότα της Μέσης Ανατολής, ο κίνδυνος που αναδύεται είναι εντελώς διαφορετικός.
Το Ισλαμικό Χαλιφάτο. Το Ισλαμικό Κράτος. Έχουν όμως μια διαφορά αυτά τα δύο, ακόμη και στην αγγλική. Το Χαλιφάτο εμπεριέχει ένα γεωγραφικό προσδιορισμό. Το ΚΡΑΤΟΣ (state) όχι.
Το κράτος υποδηλώνει και μια κατάσταση. Π.χ. υπό το κράτος του τρόμου, του φόβου κτλ.
Έχω την εντύπωση πως το Ισλαμικό Κράτος που κάποιοι οραματίζονται και ορισμένοι υποκινούν, αυτό ακριβώς σημαίνει.
Ένα τυραννικό καθεστώς. Ένα καθεστώς φόβου και τρόμου. Μια ζωή στο σκοτάδι, δίχως δικαιώματα.
Μπορεί η καρδιά του να χτυπά στη Μέση Ανατολή με το φιλότιμο Ασαντ από τη μια και τους Κούρδους από την άλλη να μας δίνουν ελπίδα, ωστόσο τα χέρια που κραδαίνουν κεφάλια ή ακρωτηριασμένα μέλη, τα ματωμένα μόρια ανδρών που υπέστησαν περιτομή ή γυναικών που προορίζονται για συγκεκριμένο σκοπό, αποτελούν κινητήρια δύναμη για τους απανταχού εξτρεμιστές του ισλάμ που με τη στάση τους αυτή γκριζάρουν όλο το μουσουλμανικό κόσμο.
Αισθάνονται πανίσχυροι. Είδατε τους δεκάδες yezidis στο βίντεο;
Είδατε όλο αυτό το διάστημα πως κόβουν χέρια, πόδια, κεφάλια κτλ.
Είναι οι ίδιοι που μιλούν για επιβολή της Σαρία στο ...πολιτισμένο Βέλγιο όταν σε 10-15 χρόνια θα είναι πλειοψηφία ή στη Γαλλία.
Το ισλαμικό χαλιφάτο μπορεί να βρίσκεται, αν ο μη γένοιτο, εδραιωθεί στη Μέση Ανατολή αλλά το ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ θα επιβληθεί παντού.
Κέφαλια άρχισαν να κόβονται και στην Αίγυπτο ενώ ο "μακαρίτης" αλβανός τζιχαντιστής αποκάλυψε ότι την ίδια δουλειά έκανε και στο Κόσοβο.
Ειδικότερα για την περίπτωση της διαλυμένης χώρας μας υπάρχουν τρία πλην και ένα συν. Τα αρνητικά είναι πως η Ελλάδα έχει καταλήξει αποθήκη μουσουλμάνων από χώρες όπου η βία κυριαρχεί, ότι τα Βαλκάνια έχουν έντονο ισλαμικό στοιχείο σε ορισμένα σημεία και πως ήδη έχουμε βιώσει τα πρώτα επεισόδια (π.χ. Σκόπια). Το μόνο θετικό είναι πως επειδή είμαστε ανύπαρκτοι, δε μας λαμβάνει κανείς σοβαρά υπόψη και έτσι ίσως να μη μας δώσουν και σημασία. Αυτό βέβαια είναι πιο πολύ για να γελάσουμε, παρά για να στηριχθούμε.
Το Χαλιφάτο λοιπόν μπορεί να είναι μια περιοχή, αλλά το Ισλαμικό Κράτος αποτελεί μια ιδέα, ένα κίνημα, μια ευκαιρία για τη ρεβάνς της ιστορίας. Όσο δεν αντιμετωπίζεται οριστικά το πρώτο διότι η Δύση έχει πάντα το ταλέντο να τα θαλασσώνει, τόσο θα γιγαντώνεται το δεύτερο. Εκείνο δηλαδή που στρατολογεί αθόρυβα και ήσυχα παντού τα θύματά του, θα τους δώσει το βάπτισμα του πυρός και μετά θα τα ξαναστείλει από εκεί που ήρθαν για να ξεκινήσουν την αποστολή τους.
Την ίδια στιγμή η Δύση παραλογίζεται. Το Ισραήλ επιμένει να πολεμά μαι χούφτα ανθρώπους σε μια λωρίδα γης, οι ΗΠΑ να κηνυγούν αυτούς που μέχρι χθες εξόπλιζαν για να ρίξουν αυτόν (Ασαντ) που τόσο καλά μπορεί να τους αντιμετωπίσει με τον οποίο όμως δεν έρχονται σε συνεννόηση.
Παράνοια! Ίσως χειρότερη κι από των αποκεφαλιστών...
Και μια παρατήρηση. Η ISIL ξεκίνησε τη δράση της και εξακολουθεί να χτυπά, σε τόπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα (Συρία, Ιράκ). Σημειώστε το αυτό. Μπορεί να μας χρειαστεί στο μέλλον.