Στα Τάρταρα έχει οδηγηθεί η αγορά ακινήτων σε σχέση όχι μόνο με τα επίπεδα του 2007 αλλά ακόμη και της πρώτης περιόδου του μνημονίου καθώς υπήρχαν ακόμη σημαντικές αντιστάσεις.
Παρακολουθώ επί σχεδόν 4 χρόνια ορισμένα συγκεκριμένα ακίνητα και περιοχές εκτός Αθηνών. Οι εντυπωσιακές φουσκωμένες τιμές δεν υφίστανται πλέον. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις θα μπορούσε να μιλήσει κανείς και για καλές ευκαιρίες. Ωστόσο κανείς δεν πλησιάζει. Από τη μία το εχθρικό κράτος που καταδυναστεύει τα πάντα σε αυτό τον τόπο και από την άλλη η αναμονή της επόμενης πτώσης των τιμών σε ακόμη πιο χαμηλά επίπεδα εξαιτίας του ΕΝΦΙΑ που σε πάρα πολλούς ήρθε τσουχτερός κι επομένως πρέπει να ξεφορτωθούν ακίνητα τόσο για να μειωθεί το βάρος όσο και για να βρεθεί χρήμα να πληρώνονται οι φόροι.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι η αγορά ακινήτων είχε φουσκώσει επικίνδυνα. Αυτό όμως δεν απασχολούσε ούτε τους πωλητές ούτε τους αγοραστές οι οποίοι πρόθυμα έβαζαν τη θηλιά ενός υπέρογκου δανείου στο λαιμό τους για να αγοράσουν.
Για παράδειγμα το κατασκευαστικό κόστος στην περιοχή μου το 2007 ήταν περίπου € 1.000,00/τμ. Τα σπίτια όμως προσφέρονταν σε τριπλάσια τιμή με τον εργολάβο να έχει ένα κέρδος 200%. Γιατί να μην είχε πχ 80 ή 100%;
Με κάποιο τρόπο θα ερχόταν η πτώση, αργά ή γρήγορα. Τελικά ήρθε γρήγορα και απότομα.
Και τώρα όλοι πληρώνουν χαράτσια, τόσο οι εργολάβοι / πωλητές για όσα τους ξέμειναν αμανάτι όσο και οι νέοι ιδιοκτήτες για εκείνα που πλέον αδυνατούν να αποπληρώσουν και να συντηρήσουν.
Όσο για το κράτος; Αυτό ενδιαφέρεται μόνο για να αρπάξει. Για να λεηλατήσει τους νεκρούς όπως τα όρνια στην έρημο.