Μη σας ξεγελά το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά, έρχεται μαύρη μαυρίλα στον ορίζοντα. Μαύρη σαν καλιακούδα. Βαρύτερη κι από εκείνη που κουβαλούσε ο Βέγγος στην ταινία.
Το καλοκαίρι μπορεί να φτιασιδώνει λίγο τη διάθεση ορισμένων όμως δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα.
1.500.000 άνθρωποι αναζητούν στον πραγματικό και όχι τον καλοκαιρινό ήλιο μοίρα. Ψάχνουν εργασία αλλά δεν τους δίνει κανείς.
Άλλοι τόσοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι, είτε ως απλήρωτοι είτε ως αμοιβόμενοι κάθε λίγο και λιγότερα.
Δημόσια υγεία δεν υπάρχει. Καλύτερα να πεθάνεις παρά να αρρωστήσεις.
Τα σπίτια που θα γυρίσετε από τις διακοπές, όσοι πήγατε, δεν είναι πια δικά σας.
Και μέσα σε όλα αυτά, αυτό τον κατάμαυρο ορίζοντα, δεν υπάρχει ούτε μια σχισμή, ούτε μια χαραμάδα ελπίδας.
Δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση.
Δεν υπάρχει ελπίδα.
Αναζητούμε το "μη χείρον βέλτιστον" κι αυτό είναι δυστυχία.