Αντιγράφω από τον πάντα αξιολογότατο νομικό Πέτρο Χασάπη:
Σύμφωνα με αλλαγές στον ΠΚ που θα επιφέρει η μνημονιακή κυβέρνηση, με ισόβια θα τιμωρείται όποιος προσβάλει το πολίτευμα, ενώ με 10 χρόνια θα τιμωρείται όποιος προκαλεί διάπραξη προσβολής του πολιτεύματος, μέσω αναρτήσεων στο ίντερνετ.
Το ερώτημα είναι τι ακριβώς θα θεωρείται ως προσβολή; Θα θεωρείται μόνο όταν κάποιος επιχειρεί με τη βία την ανατροπή του ισχύοντος αντιδημοκρατικού πολιτικού συστήματος ή θα θεωρείται προσβολή και κάθε ενοχλητική κριτική και προτάσεις για αλλαγή του ή ακόμα και διοργάνωση λαϊκών συγκεντρώσεων και λαϊκών ψηφοφοριών για αλλαγές στο πολίτευμα τηε χώρας;
Και ποιος δικαστής τελικά θα μπορεί να κρίνει αν μια ορισμένη κριτική που ασκούμε εμείς οι πολίτες στο διαδίκτυο ή προτάσεις μας, οδηγήσουν κάποιους σε πράξεις βίας; Ποιος δικαστής θα είναι εκείνος που θα συνδέσει τα δύο γεγονότα;
Ποια είναι τα κριτήρια που συνιστούν προσβολή;
Ποιος θα κρίνει για αυτό;
Και ποιο πολίτευμα προσβάλλεται; Σίγουρα όχι η Δημοκρατία. Η Δημοκρατία δεν προσβάλλεται όταν υπάρχει ελευθεροτυπία και ελευθεροφωνία αρκεί αυτό να γίνεται με μια δομή και με επιχειρήματα. Απεναντίας υμνείται και όλοι όσοι αντιστέκονται επιδιώκουν την αποκατάστασή της.
Επιδιώκουν να μη τους δημεύουν το σπίτι, να έχουν δικαίωμα στην εργασία και το ψωμί, να μαυρίζουν το ΠΑΣΟΚ και να μην το βλέπουν πάλι στην κυβέρνηση να κάνει ότι θέλει κτλ.
Είναι πασιφανές πλέον ότι η ελεύθερη δημοσιογραφία τίθεται στο στόχαστρο των «τζιχαντιστών».
Είναι πολλά τα στόματα. Εκτός του ότι δεν υπάρχει αρκετό μαρούλι να τα ταΐσεις, δεν τα ξέρεις κιόλας τι κουσούρι μπορεί να σου βγάλουν. Για αυτό καλύτερα να τα κλείσεις.
Βέβαια μου κάνει εντύπωση πως επιλέγεται ένας τρομονόμος αντί να εφαρμοστεί μια απλούστερη μέθοδος.
Όπως είναι τα πράγματα αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον το 50% των ηλεκτρονικών μέσων, πολύ φοβάμαι πως μπορούν ανετότατα να κλείσουν αύριο το πρωί και δίχως να ανοίξει μύτη για κυριολεκτικά εμφανείς λόγους.
Ο μεγάλος του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, Βολταίρος έλεγε:
«Δε συμφωνώ ούτε με μια λέξη από όσα λες, αλλά θα υπερασπίζω και με το τίμημα της ζωής μου ακόμη, το δικαίωμά σου ελεύθερα να λες όσα πρεσβεύεις»
Όλοι έχουν το δικαίωμα να εκφραστούν. Πράσινοι, κόκκινοι, κίτρινοι, μπλε, μεσαίοι, ακραίοι, όλοι.
Δεν έχει σημασία αν ο κάθε αρθρογράφος ή δημοσιογράφος λέει ορθά ή όχι πράγματα, ή αν συμφωνούν όλοι μαζί του, ή αν γράφει καταπληκτικά κείμενα. Την άποψή του διατυπώνει και έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει. Δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να τα διαβάσει.
Να μιλήσω για τον εαυτό μου, θα δανειστώ τα λόγια του φίλου Στέλιου Συρμόγλου που μου είχε πει κάποτε: «δε με νοιάζει πόσοι και αν τα διαβάζουν Στρατή. Για μένα και για σένα τα γράφω. Να τα διαβάζουμε εμείς».
Σε αυτή την απέραντη ηλεκτρονική θάλασσα όλοι μπορούν να κολυμπήσουν.
Αν κάποιους τους ενοχλούν κάποιες φωνές και εκτιμούν ότι φιμώνοντάς τες θα λυθούν τα προβλήματά τους και θα παραταθεί η ευημερία τους, θα τους παραπέμψω στα λόγια του Κυρίου απέναντι στους Φαρισαίους (άλλωστε τέτοιοι μας κυβερνούν) από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο όταν αυτοί τον έψεξαν για τη δόξα που Του απέδιδαν οι μαθητές Του:
Εάν ούτοι σιωπήσουσιν, οι λίθοι κεκράξονται