SON OFEON
Διαβάζοντας την είδηση της αποπομπής του Γάλλου Υπουργού των Οικονομικών κου Arnaud Montebourg από τον Γάλλο Πρόεδρο Francois Hollande, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι πολίτες σχημάτισαν την εντύπωση ότι και πάλι η Merkel πέτυχε μία νέα νίκη.
Αυτή η εντύπωση διαμορφώθηκε και από τον τρόπο παρουσίασης του γεγονότος από τα μνημονιακά ΜΜΕ, με σκοπό να περάσουν το μήνυμα ότι το μνημονιακό μπλοκ παραμένει νικηφόρο και συμπαγές στην Ευρώπη με ηγέτη την Γερμανία.
Τι πραγματικά συμβαίνει όμως?
Στις 30 Αυγούστου στις Βρυξέλλες γίνεται μία Ειδική Συνάντηση κορυφής του Ευρωπαικού Συμβουλίου με αντικείμενο την επιλογή των διαδόχων για την θέση του προέδρου του Ευρωπαικού Συμβουλίου κου Herman Van Rompuy και της εκπροσώπου της Ευρωπαικής 'Ενωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής κας Catherine Margaret Ashton, των οποίων η θητεία λήγει σύντομα.
Στο πλαίσια αυτής της συνάντησης θα ξαναμοιρασθεί η τράπουλα της εξουσίας στην ΕΕ ανάμεσα στις χώρες.
Κατά πάσα πιθανότητα αναμένεται ότι θα γίνουν μεγάλοι συμβιβασμοί ή εναλλακτικά θα προκύψει μεγάλη πολιτική διαμάχη.
Η κα Catherine Margaret Ashton προέρχεται από την Αγγλία, που έχει κάνει ήδη τον συμβιβασμό να δεχθεί τον κο Jean-Claude Juncker ως Πρόεδρο της Ευρωπαικής Επιτροπής στη θέση του αποχωρούντος κου Barroso.
Η Catherine Margaret Ashton ασκεί παράλληλα με τα κύρια καθήκοντα της και καθήκοντα αντιπροέδρου του Ευρωπαικού Συμβουλίου.
Τυχόν ανάθεση του χαρτοφυλακίου της σε πολιτικό άλλης εθνικότητας θα δημιουργήσει τριβές με την Αγγλία, η οποία κατά καιρούς απειλεί για την διενέργεια δημοψηφίσματος με διακύβευμα την αποχώρηση της από την ΕΕ.
Μία παρόμοια εξέλιξη είναι πάρα πολύ πιθανό να συμβεί στο μέλλον, αν υπάρξει αντιπαράθεση αντί για τους απαραίτητους συμβιβασμούς.
Η Αγγλία δεν είναι μέλος της Ευρωζώνης.
Δεν θα ήθελε η Ευρωζώνη να αυτονομηθεί ή να διευρυνθεί χωρίς έλεγχο, με ηγεσία ολοκληρωτικά ελεγχόμενη από την Γερμανία.
Η Γαλλία μάλλον σκοπεύει να διεκδικήσει αυτό το χαρτοφυλάκιο και για να το αποκτήσει ίσως να έχει ήδη συμμαχήσει με την Μerkel, με αντάλλαγμα την αποδοχή της οικονομικής πολιτικής λιτότητας της Γερμανίας.
Αν μελετήσουμε την διαχρονική διπλωματική ιστορία και τις σχέσεις φιλίας Αγγλίας, Γαλλίας και Γερμανίας θα παρατηρήσουμε ότι ο άξονας σχηματιζόταν παραδοσιακά μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας με αντίπαλο τη Γερμανία.
Αν αυτή την φορά τα πράγματα εξελιχθούν διαφορετικά, πολλά πράγματα θα αλλάξουν.
Ο κος Francois Hollande βρίσκεται σήμερα σε πτωτική πορεία στις δημοσκοπήσεις.
Η δημοτικότητα του τον Μάρτιο του 2014 ήταν μόλις 17%.
Κατά διαβολική σύμπτωση, ο αποπεμφθείς υπουργός Οικονομικών κος Arnaud Montebourg ήταν συνυποψήφιος του κου Francois Hollande για το προεδρικό χρίσμα στους σοσιαλιστές το 2012 και κατετάγη τρίτος με το ίδιο ποσοστό (17%).
Από τον Μάρτιο έχουν περάσει ήδη 5 μήνες.
Σίγουρα η πολιτική και οικονομική κατάσταση στη Γαλλία έχει εμφανώς χειροτερεύσει με σημαντικά δυσμενές αντίκτυπο στη δημοτικότητα του Γάλλου Πρόεδρου.
Ο κος Arnaud Montebourg υπήρξε εκπρόσωπος τύπου της πρώην συζύγου του γάλλου προέδρου κας Ségolène Royal κατά τις προκριματικές προεδρικές εκλογές του Σοσιαλιστικού κόμματος Γαλλίας τον Νοέμβριο του 2006.
Στις 18 Ιανουαρίου του 2007 ο Arnaud Montebourg παύθηκε από την θέση του για ένα μήνα, γιατί δήλωσε στο τηλεοπτικό κανάλι Canal+ ότι το μοναδικό λάθος της κας Ségolène Royal ήταν ο τότε σύντροφος της Francois Hollande, με αφορμή κάποιες ατυχείς δηλώσεις του για θέματα φορολογικής πολιτικής.
Ο Arnaud Montebourg είχε προσφερθεί τότε να παραιτηθεί, αλλά το αίτημα του δεν έγινε δεκτό από την Ségolène Royal (Συμπάθεια ή κάτι άλλο βαθύτερο?)
Ο Francois Hollande τον θεωρεί από τότε σύμμαχο της πρώην συζύγου του (ζήλεια) και έχει λόγους να τον φοβάται ως μελλοντικό υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές του 2017.
Στις 24 Αυγούστου 2014 ο Montebourg δήλωσε σε δημόσια συνάντηση:
'"Η Γαλλία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε μέγεθος οικονομία της Ευρωζώνης, η πέμπτη ισχυρότερη στον κόσμο, και δεν σκοπεύει να ευθυγραμισθεί, κύριοι και κυρίες. με τις υπερβολικές εμμονές των Γερμανών συντηρητικών".
'Hταν άραγε μία αυθόρμητη δημόσια δήλωση ή κάτι άλλο με βαθύτερη πολιτική στόχευση?
Το ρήμα σκοπεύει υποδηλώνει πάντως μελλοντική ενέργεια και η ευθυγράμμιση θυμίζει έντονα την έννοια του άξονα.
Η δήλωση του ήταν διπλωματικά διατυπωμένη και δεν ανέφερε την Merkel ονομαστικά, αλλά μόνο τους Γερμανούς συντηρητικούς.
Η Γερμανία έχει ως γνωστό κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, που περιλαμβάνει και σοσιαλοδημοκράτες και συντηρητικούς.
Η δήλωση, με αυτή την διατύπωση, δεν στρέφεται κατά της Γερμανίας ως σύνολο.
Αυτή η ενέργεια οδήγησε και στην άμεση απομάκρυνση του, καθώς ο Francois Hollande φοβήθηκε ότι οι παρασκηνιακές συμφωνίες του με τους Γερμανούς θα κινδυνεύσουν να μην εγκριθούν από εσωτερική αντίδραση του Σοσιαλιστικού κόμματος Γαλλίας.
Ο Montebourg δεν ήταν ο μόνος υπουργός που παύθηκε και είναι φανερό ότι είχε δημιουργηθεί στους υπουργούς της κυβέρνησης κάποια μορφή κινήματος ή φράξιας.
Για να τον ξεφτυλίσει επέλεξε στην θέση του 51χρονού πολιτικού να τοποθετήσει τον 36χρονο Emmanuel Macron.
Ο Emmanuel Macron εμφανίζεται ως ένθερμος υποστηρικτής των απόψεων της κας Merkel ,είναι πρώην τραπεζίτης στον όμιλο Ρότσιλντ και έγινε εκατομμυριούχος από μία πετυχημένη συμφωνία αγοράς θυγατρικής της Pfizer από την Nestle.
Αντίθετα ο Montebourg πάλευε συνέχεια ενάντια σε μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και είχε εμποδίσει με διάταγμα του το 2014 την συγχώνευση της General Εlectric και της Γαλλικής Alstom.
Η κίνηση αυτή έχει μεγάλο πολιτικό ρίσκο και είναι προιόν εμπάθειας.
'Hδη ο Montebourg δηλώνει μέσω του προσωπικού του blog: ...."θεωρώ απαραίτητο να ξαναπάρω την ελευθερία μου".....
Επιπλέον , ως ένδειξη των προθέσεων του, αναφέρεται στον εαυτό του λέγοντας ότι θα ακολουθήσει το παράδειγμα ζωής του Ρωμαίου πολιτικού και αριστοκράτη Lucius Quinctius Cincinnatus (519-430 πχ).
Αν ανατρέξουμε στην ιστορία του αναφερόμενου προσώπου θα δούμε ότι εξελίχθηκε σε δικτάτορα για διάστημα 2 βδομάδων και αφού έσωσε την Ρώμη από τους εχθρούς της παραιτήθηκε οικειοθελώς, αποτελώντας παράδειγμα ποιλιτικής ηθικής.
Στην Γαλλία είναι διαδεδομένη πολιτική πρακτική όταν ο Πρόεδρος αντιμετωπίζει πολιτικά προβλήματα να αλλάζει τον πρωθυπουργό, συγχρόνως με την κυβέρνηση.
Ο Francois Hollande δεν διαθέτει την δύναμη και την πολυτέλεια να αλλάξει τον πρωθυπουργό, φοβούμενος την πολιτική κρίση που θα προκύψει.
Αυτό το αδύνατο σημείο του θα τον φέρει σύντομα σε δύσκολη θέση, όταν επιχειρήσει προσεχώς την συμμαχία Γαλλίας και Γερμανίας σε βάρος των οικονομικών συμφερόντων της Αγγλίας.
Ιδιαίτερα αυτό θα συμβεί, αν προωθήσει στη θέση του εκπροσώπου για την εξωτερική πολιτική της Ευρωπαικής 'Ενωσης τον υπουργό Εξωτερικών της Γαλλίας κο Laurent Fabius.
Υπάρχει κάποια κρυφή σχέση "αίματος" ανάμεσα στον Hollande,στον Fabius και την Merkel.
Εξαιτίας της υπηρετούν κοινά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, που δεν ταυτίζονται πλήρως με τα συμφέροντα των χωρών τους.
Τυχόν εκπροσώπηση της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ από τον Laurent Fabius ή άλλο πολιτικό πρόσωπο επηρεαζόμενο από την Merkel θ' αλλάξει τις ισορροπίες δυνάμεων στο κόσμο και θα οδηγήσει σε μονομερείς και επικίνδυνους πολιτικούς ελιγμούς την ΕΕ.
Και όταν αυτό συμβεί τα διεθνή γεγονότα θα επιταχυνθούν και οι εξελίξεις τους θα οδηγήσουν στο πολιτικό τέλος του Hollande πολύ νωρίτερα από το προβλεπόμενο 2017...
Γράφτηκε κάπου για την κατάσταση που θα δημιουργηθεί:
" ΠΑΣΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΜΕΡΙΣΘΕΙΣΑ ΚΑΘ' ΕΑΥΤΗΝ ΕΡΗΜΟΥΤΑΙ, ΚΑΙ ΠΑΣΑ ΠΟΛΙΣ 'Η ΟΙΚΙΑ ΜΕΡΙΣΘΕΙΣΑ ΚΑΘ' ΕΑΥΤΗΝ ΟΥ ΣΤΑΘΗΣΕΤΑΙ".
Νομίζω ότι η περιγραφή ταιριάζει απόλυτα με την σημερινή κατάσταση της ΕΕ με υπαιτιότητα της Γερμανίας...
O ΗΟLLANDE ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΦΟΡΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ...