Ομως μέσα σε τούτους τους καιρούς της θολής αναταραχής και της ένδειας, μιας ένδειας πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής, με το λαό να έχει γίνει αποδέκτης συνθημάτων, ψευδολογιών, χαλκευμένων ειδήσεων και της πολιτικής απάτης και την Ελλάδα να έχει μετατραπεί σε Γη Μαδιάμ, με όλα να εντάσσονται στην πολιτική σκοπιμότητα, οι ύποπτες συνειδήσεις δοκιμάζουν την αντοχή των κρυστάλλων στους ρύπους.
Δύσκολοι οι καιροί και εύκολη η ελαφρότητα και ακόμη πιο εύκολος ο ωχαδερφισμός. Γέμισε ο τόπος και ξεχειλίζουν οι έντυπες στήλες των life-style περιοδικών, αλλά και τα προφίλ των χρηστών του facebook, από ωχαδερφιστές και γενικότερα αδιάφορους για όσα διαδραματίζονται σ' ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Και πρώτιστα οι διάφοροι αρλεκίνοι της πολιτικής και οι γνωστοί της εφήμερης δημοσιότητας πυκνώνουν τις εμπροσθοφυλακές της ελαφρότητας, πρόθυμοι για τη ματαοδοξία της οχλοβοής, σίγουροι για την ασυδοσία της υπερφίαλης και ματαιόσπουδης συμπεριφοράς τους.
Ολες οι ωραίες λέξεις που έχουν "αγιαστεί" από κοινωνικούς αγώνες και θυσίες, ακόμη και από ολοκαυτώματα κοινωνικά, έχουν τριβεί στο αμόνι της επιπολαιότητας, του ωχαδερφισμού, των πολιτικών αλχημικών μίξεων, των μνημονιακών αδυσώπητων όρων και των ανομολόγητων συγκροτημένων συμφερόντων, χωρίς να αγνοούμε την πολιτική ανικανότητα. Ολες οι μεγάλες έννοιες έχουν πάθει φθορά ανεπανόρθωτη.
Νιώθει κάποιος μέσα του την ανάγκη κάποιας "ξαστεριάς", για να καθαρίσει ο τόπος και από τα παντός είδους ερπετά που σώρευσε η δίνη της εθνικής περιπέτειας, αλλά νιώθει ταυτόχρονα να βουλιάζει στα λασπόνερα, στο βούρκο, απ' όπου ξεκόλλησαν και ανασύρονται πολιτικά κατακάθια και επιπόλαιες κοινωνικές συμπεριφορές..
Σε περιόδους εθνικών κρίσεων δεν δοκιμάζεται μόνο η σοβαρότητα των πολιτικών και η αντοχή των πολιτών, αλλά και το εύρος της κοινωνικής συνείδησης και της κοινωνικής ευαισθησίας. Δοκιμάζεται η ατομική με την κοινωνική ελευθερία, η ανθρώπινη ευαισθησία, που δεν μπορεί να συνδυάζεται με τη μηχανοποίηση της ζωής, σ' ένα χώρο Ιστορίας που οι μύθοι έχουν πλέον θεριστεί και τα κοινωνικά δικαιώματα έχουν καταπατηθεί. Σωρεύοντας μάλιστα εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους και πτωχοποιημένες οικογένειες, που αποζητούν εναγωνίως μια θέση κάτω από τον ήλιο την επιβίωσή τους, κι όχι μια θέση κάτω από την ομπρέλλα μιας κοσμικής παραλίας και την απόλαυση των θαλασσιών σπόρ...
Η απόλαυση, όποια μορφή κι αν έχει, ιδιαίτερα τους μήνες τους καλοκαιρινούς, δεν "ενοχοποιείται" από τον γράφοντα. Και κίνητρο των παραπάνω σκέψεων δεν είναι κανενός είδους κριτική με στοιχεία λαικισμού. Οταν όμως επιδιώκεται και επιδεικνύεται με τρόπο προκλητικό από τους διαφόρους της πολιτικής ντεκατέντσιας του τόπου, εν μέσω μεν θερινής ραστώνης, αλλά και εν μέσω κοινωνικής δυστυχίας, τότε είναι κατακριτέα και καταδείχνει έλλειψη στοιχειώδους κοινωνικής ευαισθησίας. Και το ερώτημα που τίθεται είναι πως θα θεμελιωθεί η αρετή και η ηθική της νέας γενιάς με τέτοιες συμπεριφορές;
Υπάρχει και η ατομική ευθύνη για τα προβεβλημένα πρόσωπα ιδίως της πολιτικής, χωρίς να μπορούν να την "αποφύγουν" τα άλλα πρόσωπα του καλλιτεχνικού, δημοσιογραφικού και επιχειρηματικού κόσμου, που επιδίδονται σε αθροίσματα μωρίας και επίδειξης απολαυστικών στιγμών τους σε κοσμικά θέρετρα, με κύριο πάντα προορισμό την Μύκονο της απόλυτης ελαφρότητας του Είναι, ανεξάρτητα της ομορφιάς που διαθέτει το συγκεκριμένο νησί.
Και για όσους δέχονται τα περιστατικά όπως έρχονται και που διαθέτουν αρκετό απόθεμα αδιαφορίας, για να μεταπλάθουν το επίκαιρο σε ανεπίκαιρο και αρκετή προσαρμοστικότητα για να αφομοιώνουν το καυτερό σήμερα της κοινωνίας με τον παγερό ωχαδερφισμό τους, η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο δεν τους λέει τίποτα. Αλλωστε, πολλοί εξ' αυτών, περισσότερο γνωστοί ή και παντελώς άγνωστοι, χρησιμοποιούν ακόμη και το facebook, για τη ματαιοδοξία τους.
Για να ικανοποιήσουν την "αναπόδραστη" ανάγκη τους αναρτώντας τις...απολαυστικές τους στιγμές από τις καλοκαιρινές διακοπές τους, φτάνοντας στις παρυφές και της γελοιότητας. Με την ανάρτηση φωτογραφιών από τραπέζια με αστακομακαρονάδες και άλλες λιχουδιές, από "τρικούβερτα" υποτίθεται γλέντια και άλλες δραστηριότητες, που μόνο θλίψη προκαλούν με την ορνιθομυαλία τους και την αβασάνιστη ελαφρότητά τους, δεδομένου ότι ευρισκόμενοι στην από εδώ όχθη της Ελλάδας των εχόντων ή των δυνάμενων να διαθέσουν ένα ποσό, έστω για ολιγοήμερες διακοπές, αγνοούν επιδεικτικά την άλλη όχθη της ίδιας χώρας, όπου "ευδοκιμεί" η ανέχεια και η αγωνία για τον άρτον τον επιούσιον!..
Δεν πρόκειται για πρόχειρη και λαικίστική προσέγγιση του κοινωνικού αυτού ελληνικού φαινομένου της επιδειξιομανίας, ακόμη και από μισθοσυντήρητους ανθρώπους. Και οι διακοπές χρειάζονται και η εκτόνωση σαν "αντίδοτο" στην αδυσώπητη καθημερινότητα. Δεν χρειάζεται απλώς η προβολή των προσωπικών στιγμών απόλαυσης, συναισθανόμενοι την αθλιότητα που βιώνουν χιλιάδες συνάνθρωποί μας, οι οποίοι όχι απλώς έχουν να αντιμετώπισουν τον καλοκαιρινό καύσωνα, αλλά και την πύρινη θύελλα της καθημερινότητας τους...
Καλό το θερινό ελληνικό κάλλος, που κατά την Επικούρεια αντίληψη είναι "ποίηση τελείωσης". καμία διαφωνία. Και θα προσέθετα πως στη συμμετρία των καιρών, το ελληνικό καλοκαιρινό τοπίο χωνεύει το διονυσιακό πνεύμα και μετουσιώνει τη ζωή σε απολλώνιο φως, γεννώντας την απόλαυση. Δεν επιτρέπεται ωστόσο λόγω του θέρους και της...διονυσιακής μας διάθεσης να μεταρεπόμαστε σε αδιάφοροι παρατηρητές της δυστυχίας των άλλων και μάλιστα να επιδεικνύουμε τη δική μας, έστω εφήμερη ευτυχία.
Δεν επιτρέπεται από την αγωνία μας να περάσουμε καλά να απουσιάζει η Αγωνία και η στοιχείωδης ευαισθησία για όσους, και είναι οι περισσότεροι, οι οποίοι όχι μόνο δεν διανοούνται να κάνουν κανό στη Μύκονο με τη φιλική συντροφιά μιας κάποιας που ακούει στο όνομα γνωστής τηλεπαρουσιάστριας της τηλεοπτικής αποχαύνωσης, αλλά και από κάθε ρυτίδα τους περνάει το αυλάκι της θλίψης!