Η Αργεντινή πολλά μπορεί να μην έχει, αλλά τουλάχιστον διαθέτει ηγέτες. Εμείς πλέον ούτε αυτό.
Η άρνηση της χώρας να αποπληρώσει κάτι διεθνή κοράκια που αγόρασαν στη δευτερογενή αγορά κρατικά ομόλογα στο ελάχιστο της αξίας τους αλλά απαιτούν τώρα στη λήξη την αποπληρωμή τους στο 100% με ένα κέρδος 1600% όπως ενημέρωσε ο υπουργός οικονομικών Κισιλόφ, συνιστά το λογικό κι επόμενο. Ειδικά σε μια εποχή κατά την οποία στην παγκόσμια οικονομία επικρατούν απλά χαρτιά ονομαστικής αξίας δίχως αντίκρισμα.
Επιπλέον η άρνηση ήταν μονόδρομος αφού θα έδειχνε πως έμπρακτα η χώρα καταργεί αυτά τα οποία η ίδια πρότεινε και συμφώνησε με τους πιστωτές της πριν κάποια χρόνια.
Εξίσου ενδιαφέρον έχει η αποκάλυψη του Κισιλόφ ότι προτάθηκε στα funds ένα ποσό που τους εξασφάλισε στην ουσία ένα κέρδος της τάξης του 400%.
Δεν το δέχθηκαν και αυτό αποδεικνύει την απληστία αυτών των τύπων.
Η κυβέρνηση της Αργεντινής έπραξε το λογικό κι αυτόνοητο για μια ηγεσία ενός ανεξάρτητου κυρίαρχου κράτους.
Η κυβέρνηση Σαμαρά μαζί με τους υπηρέτες - διαστρεβλωτές της πραγματικότητας, το παρουσιάζει εντός των τειχών ως χρεοκοπία, όλεθρο, κατσαρόλες που θα χτυπάνε στους δρόμους κτλ, έπραξε δηλαδή το λογικό κι αυτονόητο για διορισμένη διοίκηση μιας αποικίας ή αν προτιμάτε κατεχόμενης χώρας μαζί με τους παπαγάλους της που παπαγαλίζουν ότι τους μάθει το αφεντικό μπας και τσιμπήσουν "κανένα φυστικάκι".
Εμείς όμως να μην ...τσιμπήσουμε...