SON OFEON
Στην φανταστική χώρα ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ υπάρχει μία Βασική τράπεζα που έχει περιουσιακά στοιχεία αξίας 109 δισ δηνάρια.
Η τράπεζα αυτή έχει ίδια κεφάλαια 816 εκατ δηνάρια, δηλαδή μόλις το 0,7% των συνολικών της περιουσιακών στοιχείων.
Τα κεφάλαια της με οποιοδήποτε τρόπο και να τα μετρήσουμε είναι σχετικά μικρά.
Η τράπεζα αυτή έχει χρηματοδοτήσει μικρότερες τράπεζες με το συνολικό ποσό των 63 δισ δηναρίων και για να πραγματοποιήσει αυτό τον δανεισμό η ίδια έχει δανεισθεί 62 δισ δηνάρια από την βασική τράπεζα μίας άλλης χώρας (με ανορθόδοξο τρόπο, μέσω ηλεκτρονικού και λογιστικού χρήματος)
Η τράπεζα αυτή οφείλει καθαρά 2,3 δισ ευρώ στη κυβέρνηση της χώρας, όπου εδρεύει.
Η χώρα αυτή βρίσκεται σε φοβερή οικονομική κρίση και κάποια στιγμή αποκτά ριζοσπαστική κυβέρνηση.
Καθώς η χώρα θεωρείται μη αξιόπιστη από τον διεθνή τραπεζικό τομέα και υπερδανεισμένη, της αρνούνται επιπλέον χρηματοδότηση για την κάλυψη των αναγκών του κράτους.
Η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τις ανάγκες της ζητάει από την βασική τράπεζα να της καταβληθούν τα 2,3 δισ δηνάρια, που διατηρεί ως κατάθεση.
Η βασική τράπεζα μη έχοντας τη δυνατότητα να δανεισθεί πλέον από το εξωτερικό εκποιεί το μισό χρυσό που διαθέτει αξίας 2 δισ δηνάρια, που διαθέτει ως περιουσιακό στοιχείο.
Στο παθητικό της όμως η βασική τράπεζα έχει σχηματίσει προβλέψεις αξίας 6,6 δισ δηναρίων, που σημαίνει ότι αναμένει στο μέλλον μία ζημία αντίστοιχου ύψους ή ότι αντιμετωπίζει επισφάλειες ύψους 10,4 % περίπου.
Οι βασικές τράπεζες των άλλων χωρών που την στηρίζουν βλέποντας την χειροτέρευση των οικονομικών της στοιχείων απαιτούν ο δανεισμός της να προσαρμοσθεί στο διεθνές αποδεκτό του 65% των ενεχύρων, δηλαδή να επιστρέψει κεφάλαια 21,7 δις δηνάρια.
Το ποσό αυτό δεν υπάρχει δυνατότητα να ανευρεθεί και σαν αποτέλεσμα της κατάσχουν άλλα 2,1 δισ δηνάρια σε χρυσό, που βρίσκονται σε φύλαξη στο εξωτερικό στα χρηματοκιβώτια τους.
Τα κεφάλαια της βασικής τράπεζας γίνονται τότε αρνητικά.
Η κυβέρνηση της χώρας υποχρεώνει την βασική τράπεζα να κάνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 8,7 δισ δηναρίων και συνεισφέρει το ποσό με έκδοση μακροχρόνιου εγχώριου χρέους (ομόλογα) διάρκειας 50 ετών.
Στη συνέχεια ως βασικός μέτοχος της ζητάει από τους ξένους πιστωτές να μετατρέψουν τον δανεισμό σε μακροπρόθεσμο διάρκειας 50 ετών και να περικόψουν το οφειλόμενο κεφάλαιο κατά 50% (ονομαστική αξία).
Οι πιστωτές φυσικά αρνούνται ένα παρόμοιο διακανονισμό και ζητούν να ικανοποιηθούν πλήρως.
Μετά από αυτή την εξέλιξη η βασική τράπεζα μπαίνει σε διαδικασία επίσημης χρεοκοπίας με βάση το Εθνικό δίκαιο, αν και οι δανειστές επικαλούνται και την εφαρμογή του Αγγλικού δικαίου.
Αν η διαδικασία τελικά τελεσφορήσει με επιτυχία θα πρόκειται για μία μορφή OSI (official sector involvement) αξίας 31 δισ δηναρίων τουλάχιστον.
Αν η διαδικασία τραβήξει στα άκρα οι απαιτήσεις της βασικής τράπεζας από τις εγχώριες τράπεζες θα παραγραφούν και θα προκύψει ισόποσο κεφαλαιακό κέρδος σ' αυτές.
Στη συνέχεια δεν θα είναι καθόλου δύσκολο στην κυβέρνηση να δημιουργήσει μία καινούργια βασική τράπεζα με κεφάλαιο 31 δισ δηνάρια από κάποιες από τις εγχώριες τράπεζες που θα δεχθούν εναλλακτικά την μείωση κατά 50% των οφειλών τους προς αυτήν στα πλαίσια ενός διακανονισμού χρεών στα πλαίσια μίας επιλεκτικής χρεοκοπίας (selective default).
H καινούργια βασική τράπεζα με κεφάλαια 31 δισ δηνάρια έχει επαρκή κεφαλαιοποίηση (8%) για να υποστηρίξει μία τραπεζική οικονομία μεγέθους 387,5 δισ δηναρίων.
Η πραγματική οικονομία έχει ενεργητικό 485 δισ δηνάρια, αλλά 123,6 δισ δηνάρια εξ αυτών αποτελούν αλληλόχρεες υποχρεώσεις μεταξύ βασικής τράπεζας και εγχώριων τραπεζών.
Το σχέδιο αυτό θα μπορούσε να εφαρμοσθεί στην χώρα ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ με τις αναγκαίες βέβαια νομικές προσαρμογές.
Το αναφέρω μόνο ως μία ακραία προσομοίωση αυτού του γεγονότος, που μπορεί να προκαλέσει ένα παγκόσμιο τραπεζικό οικονομικό ντόμινο.
Σημασία δεν έχουν οι αριθμοί που ανέφερα παραπάνω χάριν παραδείγματος αλλά η μεθοδολογία που εφαρμόστηκε στην παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929 σε μία υπαρκτή χώρα, όταν ακόμη δεν είχατε γεννηθεί.
Η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται, όταν κάποιοι την έχουν ξεχάσει ή ίσως δεν την μελέτησαν ποτέ σοβαρά.
Στο Amherst σπούδασαν οικονομικά με σκοπό να διοικήσουν στο μέλλον μία πιτσαρία...
Ανάμειξαν τα υλικά, αλλά από την άγνοια τους προέκυψε στην Ελλάδα κάτι που δεν τρώγεται με τίποτα...