Μεγάλες προσδοκίες είχε δημιουργήσει ο Αντώνης Σαμαράς στον ελληνικό λαό και πρώτα απ'όλα στον εαυτό του ότι θα μπορούσε να αποσπάσει κάτι κατά την επίσκεψή του στο Βερολίνο.
Είχε δημιουργήσει ένα μύθο πως θα μπορούσε να επιστρέψει θριαμβευτής από τη Γερμανία. Δηλαδή να πάρει κάτι, μια λέξη, οτιδήποτε που θα μύριζε κούρεμα ή ελάφρυνση του χρέους. Ένα ψιχουλάκι έστω που θα το παρουσίαζε ως φραντζόλα.
Τελικά δεν πήρε τίποτε. Ή τουλάχιστον αυτό που...πήρε, δεν ήταν αυτό που ήθελε.Κατανόηση και συμπόνοια προσέφερε η Μέρκελ.
Βέβαια για να πάρει κανείς κάτι, θα πρέπει και να ζητήσει.
Κατ' ιδίαν δε γνωρίζουμε τι είπαν. Το πιθανότερο είναι ο Σαμαράς να διηγήθηκε το παραμύθι με το μπαμπούλα του ΣΥΡΙΖΑ και να έγινε εντελώς ρεζίλι. Το επιχείρημα δεν είναι οι αδικίες που υφιστάμεθα, αλλά να μην κυβερνήσει ο Τσίπρας. Ποιος μπορεί να τον πάρει στα σοβαρά;
Στη συνέντευξη που ακολούθησε, δεν τόλμησε να πει τίποτε για το χρέος. Ούτε φυσικά και για το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Απεναντίας κι όταν ρωτήθηκε σχετικά η καγκελάριος για πιθανό κούρεμα, σαν καλός στόπερ έριξε τη μπάλα πλάγια.
Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί περίμενε ο κος Σαμαράς να πάρει κάτι ενώ είχε καλλιεργήσει παράλληλα αυτή την προσδοκία στα γαλάζια στελέχη.
Νομίζει ότι τον εκτιμούν;
Θεωρεί ότι τον σέβονται ως πολιτικό μετά την κωλοτούμπα του 2011;
Ο καθένας κάνει τη δουλειά του και οι δεσμεύσεις γίνονται για να μην τηρούνται.
Κι η ιστορία μας δίδαξε πολύ καλά πως έκαναν τη δουλειά τους οι γερμανοί. Πρώτα τα δεξιά τους χέρια και τουςπροδότες εκτελούσαν από όπου έφευγαν. Ο κος Σαμαράς δεν πρόδωσε τον ελληνικό λαό κατά μια έννοια;
Γιατί λοιπόν να τον σώσουν ή να τον βοηθήσουν;
Auf wiedersehen!