Οι ολίγοι υποπτεύονται μια τραγική κατάληξη των καταστάσεων που βιώνουν, Οι πολλοί επαναπαύονται στην πολυθρόνα της οκνηρίας τους, της αφέλειας και της αδιαφορίας τους, αλλά και των μικροσυμφερόντων τους με την "προβατοποιημένη λογική" τους, που ενισχύει τη δειλία ή και τον ωχαδερφισμό τους.
Οι ολίγιστοι, ως "λύκοι" έτοιμοι να επιτεθούν εναντίον όποιων αντιδρούν, συνιστούν τους απάνθρωπους μαζικούς σχηματισμούς που ξεδιψούν στα "κανάλια" της δημαγωγίας. Υπό το προσωπείο της "προοδευτικότητας" και των "μεταρρυθμίσεων" της κάθε μορφής πολιτικής αυθαιρεσίας, καταδυναστεύεται το πρόσωπο του ανθρώπου-πολίτη.
Η πολιτική αυθαιρεσία παρουσιάζεται ως επαγγελία "κοινωνικής δικαιοσύνης" και "σωτηρίας". Μεταξίωση, κατάργηση κάθε είδους ιεραρχίας, αναξιοκρατία, ασυδοσία, αναβίωση ποικιλώνυμων "φιλελευθερισμών" και τα παρόμοια, είναι από τις κατακτήσεις των ολίγιστων που δημιουργούν "μαζανθρώπους", οι οποίοι με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν στην "έρημη χώρα", την πραγματικά "καμμένη γη", όπου σύμφωνα με τον Τ. Ελιοτ: "...να πεις ή να μαντέψεις, δεν μπορείς, γιατί γνωρίζεις μόνο μια στοίβα σπασμένες εικόνες, όπου χτυπάει ο ήλιος, και δε σου δίνει σκέπη το πεθαμένο δένδρο".
Η προπαγάνδα και η πολιτική απάτη φέρουν στην εσωτερική ερήμωση, την απογοήτευση και την κρίση. Η ιδεολογική αναζήτηση είναι προνόμιο των ολίγων. Ο κοινωνικός οργανισμός σαρακώνεται από την αμφισβήτηση των αξιών και των θεσμών, τις αρνητικές πλευρές των συγκροτημένων συμφερόντων, τα αποσυνθετικά ιδεολογικοπολιτικά ακραία ρεύματα, την ανικανότητα του πολιτικού προσωπικού και την ανεπάρκεια των πνευματικών ανθρώπων.
Οι λέξεις χάνουν το νόημά τους και τα πράγματα αλλάζουν όνομα. Και η "απολιθωμένη απάθεια" των πολλών, δημιουργεί την τάση ισοπέδωσης των πάντων, αλλά και στην αποξένωση από τον κόσμο της ψυχής. Και ταυτόχρονα αναπτύσσεται το συναίσθημα του φόβου και της αγωνίας, για τα μελλούμενα. Και φτάνουμε τελικά στη βιομέριμνα και την ανθρωπομέριμνα, που συνιστούν απλώς τη ζωώδη κατάσταση του ανθρώπου, την άνευ ευθύνης ζωή.
Η μονοπώληση εξάλλου υπέρ ενός δυναμικού τμήματος "λαού" του δικαιώματος να σκέπτεται και να ενεργεί εξ ονόματος του συνόλου, χωρίς το σύνολο να παρέχει την έγκρισή του, ενώ η ομάδα που σφετερίζεται τα δικαιώματα και τις εξουσίες του, για να δημιουργήσει ηθική βάση επιβίωσής της, παρουσιάζεται σαν η γνήσια έκφραση των εθνικών συμφερόντων και των επιδιώξεων του λαού που ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί.
Οι ολίγοι που έχουν αφομοιώσει το ιδεώδες της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, ανόθευτο από τις τοξίνες της πολιτικής σκοπιμότητας, καλούνται στο τρισμέγιστο έργο της κρίσιμης αυτής χρονικής περιόδου. Καλούνται να οργανώσουν τις καλές θελήσεις και να παιδεύσουν το πλήθος της "προβατοποιημένης λογικής" που εκτίθεται στα...δόντια των λύκων της πολιτικής αυθαιρεσίας. Το πλήθος που επαναπαύεται στην οκνηρία του και στην ανασφάλειά του, αλλά ταυτόχρονα αγωνιά και μέρος του ελπίζει, που φοβάται και είναι πρόθυμο να λυτρωθεί. Το πλήθος που απόμαθε τη χαρά και λησμόνησε την ιστορική του διαδρομή.
Χρειαζόμαστε τώρα όσο ποτέ άλλοτε, μαζί με τις άλλες ελευθερίες και την εξασφάλιση μιας αξιοπρεπούς ζωής ως πολίτες, και την ελευθερία του λογικού για να κρίνουμε τα δεδομένα της κατάστασής μας και να πάψουμε να θεωρούμε την περίοδο που διανύουμε σαν παροδική στιγμή στο χάος του χρόνου. Εχει και η στιγμή τούτη διάρκεια και η διάρκεια αξιώνει τον αγώνα για να είναι βιώσιμη. Γιατί ακόμη και η κάθε στιγμή θυσιάζεται από τις πολιτικές προθεσμίες των καθεστώτων... .