Μολονότι ξεκίνησε η άνευ επιστροφής πορεία τους προς το τέρμα, συνεχίζουν μέσα στο θολό τοπίο της κοινωνικής σύγχυσης και ανασφάλειας, μαζί με τους συνοδοιπόρους τους στην ασύστολη ψευδολογία, να πυκνώνουν τις εμπροσθοφυλακές της απάτης, πρόθυμοι για την εξαπάτηση του λαού, σίγουροι για την ασυδοσία.
Μετέτρεψαν την Ελλάδα σε ντοβλέτι για την αδηφαγία των ξένων και στέππα για τους Ελληνες. Και ο τόπος τούτος απέκτησε το θλιβερό προνόμιο να έχει χάσει την εθνική του αξιοπρέπεια και τα ιδανικά του να έχουν ευτελιστεί, εν ονόματι πάντα της "σωτηρίας" του!..
Είναι απίστευτο, Τόσο κακότεχνο "θέατρο" στη χώρα του ήλιου! Ερχεται κάποια στιγμή, που στην κυβέρνηση ή και στην αντιπολίτευση, στο βοθροειδές πολιτικό και δημοσιογραφικό σκηνικό στην Ελλάδα, δεν μπορείς να καταλογίσεις τίποτα πια. Οταν όλα συνωστίζονται στις παρυφές του ψεύδους, του γελοίου, αλλά κυρίως του παρανοικού, αρχίζει η αναρρίχηση στο ακαταλόγιστο. Οταν όλα περάσουν στη μεθοδευμένη "δημοκρατικά" εξουθένωση, στην "υποδειγματική" υποκρισία και αυθαιρεσία με πολλά στοιχεία γκροτέσκο, τότε η επίρριψη ευθυνών καταντάει παρανοική πολυτέλεια...
Είναι άλλο η αδυναμία να γίνει κάτι καλύτερο και άλλο η προλείανση του κατήφορου, ώστε να κατρακυλάμε σαν μια άμορφη ανθρώπινη μάζα και να μη σταματάμε πουθενά. Εκανα ζάπινγκ στα τηλεοπτικά δλτία ειδήσεων. Αυτά τα μακρόσυρτα δελτία της φθηνής τηλεοπτικής δημοσιογραφίας και άκουσα τόσους να μιλάνε για τη συνάντηση στο Παρίσι και το επίπεδο των "σκληρών" διαπραγματεύσεων με τη τρόικα, με τις ίδιες στερεότυπες και κενές περιεχομένου απόψεις. Με εκείνο το ειρωνικό υπομειδίαμα του επαίοντα. Με τη διάτρητη ωστόσο από την αφέλεια επιχειρηματολογία, προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, με θρασύτητα απύθμενη. Με παχυδερμία ελέφαντα, αναγάγοντας εαυτούς σε θεματοφύλακες των συμφερόντων του λαού.
Πρόκειται για ένα εντελώς νέο για τα πολιτικά χρονικά ήθος, το οποίο δυστυχώς απολαμβάνει συνηγορίας και προκλητικής "κάλυψης" από τους πολιτικούς ποδηγέτες αυτού του τόπου, με αντίδωρο τη δοκιμασμένη συνταγή της σιωπής έναντι των διαφόρων τετελεσμένων. Και δεν είναι καθόλου περίεργο. Η γνωστική θέση "άνθρωπος είναι το παν", δεν είναι και θέση των περισσοτέρων πολιτικών στην Ελλάδα. Ομως, για σκεφτείτε: Αν γινόταν και δική τους θέση, θα σήμαινε και κατάργηση του κατεστημένου παιχνιδιού με μια εν δυνάμει άρνηση του συστήματος.
Θα αντιτάξετε ίσως ότι το λαικό φρόνημα έχει ακόμη αποθέματα αντιδραστικής ρώμης. Αυτό είναι βέβαιο, αρκεί μόνο η καχεκτική αυτοπραξία του κοινωνικού συνόλου να υπερβεί τις αδυναμίες της αυτοσυνειδησίας της. Η αλήθεια είναι επίσης ότι ολαός δεν γνωρίζει. Και οι πολιτικοί, με τη βοήθεια των "στρατευμένων" ΜΜΕ, δεν του εξηγούν. Ο λαός ακουει σπασμωδικές φωνές, δυσνόητες δηλώσεις και ανακοινώσεις. Η αμετροέπεια και ο βερμπαλισμός προσλαμβάνουν διαστάσεις χιονοστιβάδας. Ακούει ο λαός από τους πολιτικούς του να χρησιμοποιούν ενίοτε γλωσσικούς κώδικες, που δημιουργούν κρυπτικό και αδιαφανές λεξιλόγιο.
Βλέπει ο λαός πολιτικούς που "αιματοδοτήθηκαν" από κάποια ανάπηρη ιδεολογία και που συμπαρατάχθηκαν ακόμη και με το διάβολο των συμφερόντων. Βλέπει πολιτικούς να σηματοδοτούν την παρουσία τους με εύκαμπτη σπονδυλική στήλη, ώστε να ανταποκρίνονται στις επικύψεις που επβάλλει η διαπλοκή. Βιώνει την πολιτική υπό μορφή θεάματος. Με ένα λαικισμό που εκφράζει την παρακμή του λαϊκού πνεύματος.