Ούτε πού το φανταζόταν ο Charles Perrault όταν το 1697 έγραφε το πασίγνωστο παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας ότι θα είχε τόση συνάφεια το περιεχόμενο του παραμυθιού του με τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα!
Η γιαγιά για μας, όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες, αντιπροσωπεύει το σοφό και μειλίχιο μέλος της οικογένειάς μας, που συνδράμει αγόγγυστα σε κάθε κακοτοπιά, χαρίζει απλόχερα τη στοργή της, μπαλώνει τα πουλόβερ μας, καθαρίζει και μαγειρεύει φασολάκια. Το σημαντικότερο όμως επίτευγμα της γιαγιάς μας είναι ότι μας μεταδίδει, μέσω γνωμικών και απτών παραδειγμάτων, τα ελληνικά μας πατροπαράδοτα ιδανικά πάνω στα οποία μαθαίνουμε να βαδίζουμε. Το αλφαβητάριό μας!
Η προφορική παράδοση από τα χρόνια του Ορφέως και του Ομήρου θεωρήθηκε η πλέον αποτελεσματική για την μετάδοση των υψηλών ιδανικών του έθνους μας που οδηγούν μέσω της Αισθητικής, της Αλήθειας, της Αρετής και της Αφθονίας στο ύψιστο μετα-ιδανικό: Αιέν αριστεύειν εν ελευθερία. Το φιλότιμο, την ανδρεία, την φιλαλήθεια, την μεγαλοψυχία, την μακροθυμία, την γενναιδωρία, την υπερηφάνεια μας τα δίδαξε η γιαγιά μας μεταξύ «τυρού και αχλαδίου», παραμυθιών, γνωμικών και καθημερινών ασχολιών και μας τα εμβόλισε στο υποσυνείδητό μας με ιδιοφυή, εύστοχο και αποτελεσματικό τρόπο.
Και φθάνουμε αισίως στις αποφράδες μέρες μας, κουβαλώντας στο δισάκι μας τον πολύτιμο θησαυρό μας…Τώρα είναι λοιπόν που εξαίφνης παρουσιάζεται ο κακός ο λύκος στη θέση της γιαγιάς!
Η γιαγιά μεταλλάσσεται σε κακό λύκο!
Κάποιοι από εμάς «λύκοι» έφθασαν στην ύβρη της υπερβολής, θεωρώντας ότι εκείνοι -και μόνον εκείνοι- κατέχουν τα εχέγγυα του ελληνικού πολιτισμού, το γνήσιο και ανέγγιχτο DNA και όλα εκείνα τα καλούδια, που στερούμαστε εμείς οι υπόλοιποι. Δεν ζητάμε τα αποδεικτικά τους στοιχεία -πού να τα βρουν άλλωστε;- αλλά θέλουμε να τους υπενθυμίσουμε ότι η αλαζονεία, η έπαρση, η οίηση, η αυθάδεια και η εν τέλει κακοήθης συμπεριφορά που υιοθετούν έναντι ομοεθνών τους αποτελούν ύβρη, με τα νομοτελειακά αυτής αποτελέσματα.
Η ψυχολογία μας διδάσκει ότι αυτού του είδους οι προϊούσες παραβατικές συμπεριφορές εμφανίζονται σε δυσοίωνους καιρούς, που τα προβλήματα επιβίωσης παίρνουν το πάνω χέρι και άνθρωποι χαμηλότερου συνήθως νοητικού επιπέδου, ευρισκόμενοι σε σύγχυση, επειδή αδυνατούν να βρουν λύσεις, επιτίθενται αλλοφρόνως, ως καρκινικά μεταλλαγμένα κύτταρα, στα υγιή κύτταρα του ίδιου τους του οργανισμού. Βεβαίως κάποιοι, επωφελούμενοι από αυτές τις ανόητες αλλά και επικίνδυνες στάσεις–για διάφορους και σύνθετους δικούς τους λόγους και οφέλη- παρακινούν και χειροκροτούν τους επιρρεπείς σ’ αυτές τις συμπεριφορές.
Το οξύμωρο είναι ότι αυτές οι συμπεριφορές κατ’ ουδένα τρόπο συνάδουν με τον ελληνικό τρόπο σκέψης και τον ελληνικό πολιτισμό. Και ούτε προάγουν, τις τόσο αναγκαίες στις μέρες μας, φιλότητα, συναρμογή και αλληλεγγύη.
Ο φανατισμός, η εμμονή σε μονοδιάστατες οπτικές και οι τακτικές επιβολής απόψεων και πίστεων αντιτίθενται στον αυθεντικά ελληνικό τρόπο σκέψης, με βλαπτικές συνέπειες για το σύνολο του ελληνικού κόσμου. Στο παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας, ο κακός λύκος φτάνει στο σπίτι της γιαγιάς, την τρώει, αλλά λόγω της τρομερής του πείνας την καταπίνει ζωντανή.
Στο τέλος της αφήγησης όμως, ένας περαστικός κυνηγός φτάνει πάνω στην ώρα, σκοτώνει τον λύκο, βγάζει την γιαγιά από την κοιλιά του και τη σώζει. Έτσι η αυθεντική γιαγιά ξαναπαίρνει τη θέση της για να συνεχίσει το διαχρονικό της ρόλο.
Happy end ή νομοτέλεια;