Γράφει ο
Παναγιώτης Αποστόλου
Την 14η Σεπτεμβρίου,
που είναι μια πολύ μεγάλη εορτή της
Χριστιανοσύνης, τιμάται η διπλή ανεύρεση
του Τιμίου Σταυρού, επί του οποίου έχυσε
το αίμα του ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός.
Την 14η Σεπτεμβρίου, ημέρα δηλαδή
της Παγκόσμιας Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού,
κάθε χρόνο γιορτάζει σύμπασα η Ορθοδοξία.
Ο Τίμιος Σταυρός, τον οποίο όπως αναφέρουν
οι ιστορικοί, παρουσιάστηκε στα 312 μ.Χ.
στο όραμα του Μεγάλου
Κωνσταντίνου ενώ
προέλαυνε με τον στρατό του εναντίον
της Ρώμης του Μαξεντίου. Την ημέρα εκείνη
που τα αστέρια σχημάτιζαν στον ουρανό
το σημείο του Σταυρού και την επιγραφή
«Εν Τούτω Νίκα». Που από εκείνη τη στιγμή
ο μέγιστος αυτοκράτορας, έδωσε εντολή
ο Τίμιος Σταυρός να γίνει το σύμβολο
του στρατού του. Τότε που ο εχθρός
κατατροπώθηκε και ο Κωνσταντίνος έγινε
ο μονοκράτορας της αχανούς αυτοκρατορίας
από τη Δύση έως την Ανατολή.
Τότε, λίγα
χρόνια μετά το 326 μ.Χ., όταν κατ΄ επιθυμία,
αλλά και κατ΄ εντολή του Μεγάλου
Κωνσταντίνου, η γηραιά μητέρα του Ελένη,
στα 80 της χρόνια πήγε στους Αγίους Τόπους
για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού.
Που ύστερα από επίπονες ανασκαφές ήλθε
στο φως το Σύμβολο της Χριστιανοσύνης
και παρεδόθη από την Αγία Ελένη στον
Πατριάρχη Μακάριο, ο οποίος στις 14
Σεπτεμβρίου του 335 τον ύψωσε στον Γολγοθά
και τον εναπόθεσε στον Ιερό Ναό της
Αναστάσεως, τον οποίο είχε αναγείρει η
μητέρα του Κωνσταντίνου, ακριβώς επάνω
από τον Πανάγιο Τάφο. Αυτή ήταν η πρώτη
Ύψωση του Τιμίου Σταυρού.
Η δεύτερη Ύψωση
του Τιμίου Σταυρού πραγματοποιήθηκε
στις 14 Σεπτεμβρίου του 626 μ.Χ. από τον
Πατριάρχη Ζαχαρία, επίσης, στον Ιερό
Ναό της Αναστάσεως. Τότε, που ο αυτοκράτορας
Ηράκλειος νίκησε τους Πέρσες και
επανέκτησε τον Τίμιο Σταυρό, τον οποίο
οι Πέρσες είχαν λεηλατήσει μαζί με άλλα
ιερά προσκυνήματα, το 613 μ.Χ. όταν και
είχαν κυριέψει την Παλαιστίνη.
Την Κυριακή
λοιπόν, της 14ης Σεπτεμβρίου 2014
παραβρέθηκα μαζί με την οικογένειά μου
στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου
Πολυδρόσου, προκειμένου να συνεορτάσω
αυτή την Άγια ημέρα για την Ορθοδοξία
– τόσο Μεγάλη ωσάν την Μεγάλη Παρασκευή
– μαζί με πλήθος άλλων Χριστιανών.
Προσήλθαμε για να ακούσουμε το απολυτίκιο
της Αγίας αυτής ημέρας: «Σώσον, Κύριε,
τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν
σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων
δωρούμενος, και το σον φυλάττων διά του
Σταυρού σου πολίτευμα».
Άλλωστε, το
παραπάνω τροπάριο της Υψώσεως του
Σταυρού δημιουργήθηκε την εποχή εκείνη
που στα κράτη κυριαρχούσε η Βασιλεία!
Την εποχή εκείνη ο πρώτος πολίτης του
κράτους, ο κυβερνήτης, ο άρχοντας “έφερε”
τον τίτλο “Βασιλεύς”. Την ίδια ακριβώς
εποχή, η αυτοκρατορία του Βυζαντίου
είχε απέναντί της, βάρβαρους και
απολίτιστους εχθρούς που επιβουλεύονταν
την αυτοκρατορία. Βάρβαρους λαούς, οι
οποίοι έτρωγαν με τα χέρια και έντυναν
το κορμί τους με προβιές ζώων. Ο
χριστιανικός λαός του Βυζαντίου είχε
λοιπόν, να αντιπαλέψει άθεους λαούς που
επιβουλεύονταν την χριστιανική πίστη!
Έτσι, μπροστά σε αυτούς τους κινδύνους,
έγινε η αναφορά: «τοις βασιλεύσι κατά
βαρβάρων».
Οσονούπω, στον
Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου, άκουσα με
βαθιά μου λύπη, τους Ιερείς και τους
ψάλτες του Ναού, να έχουν απαλείψει τις
λέξεις «τοις βασιλεύσι» και «κατά
βαρβάρων», κατά την ψαλμωδία του
απολυτίκιου, με τις λέξεις: «τοις
ευσεβέσι» και «κατ΄ εναντίων».
Αλήθεια, ποιος έδωσε το Δικαίωμα ειδικά
στους Ιερείς να “εγκληματούν” κατά
των Ιερών κειμένων της Ορθοδοξίας; Ποιος
τους έδωσε το δικαίωμα να αλλοιώνουν
και να παραφράζουν τα κείμενα, στα οποία
στηρίχθηκε και στηρίζεται η Ορθοδοξία;
Και αν είναι εντολή της Πολιτείας, η
οποία δεν γνωρίζει όλα τα παραπάνω τα
οποία αναφέρω ή επειδή σκοπίμως προβαίνει
σε τέτοιες στρεβλώσεις, οφείλει να
πειθαρχεί και να συναινεί η Εκκλησία
της Ελλάδος; Κάποιοι, κάποτε, έδωσαν το
αίμα τους, έδωσαν τη ζωή τους, προκειμένου
να υπερασπιστούν την Πίστη τους και να
μην προδώσουν τον Χριστό μας. Γι΄ αυτό
η εκκλησία μας Τιμά τόσους Αγίους
Μάρτυρες, αλλά και Νεομάρτυρες! Όπως,
επί παραδείγματι τον πολιούχο Άγιο της
πόλεως των Ιωαννίνων, το Νεομάρτυρα
Άγιο Γεώργιο, τον επονομαζόμενο
φουστανελά, που προτίμησε να κρεμαστεί
για την Πίστη του, θυσιάζοντας νιάτα
και οικογένεια! Αυτές λοιπόν, τις
παρακαταθήκες μπορεί η Εκκλησία της
Ελλάδος να τις “πουλά” για χάρη της
κοσμικότητας; Μπορεί να υποκύπτει στα
καραγκιοζιλίκια των πολιτικών προσώπων,
που τάχατες σκανδαλίζονται από την
αναφορά αυτών των λέξεων; Και αν στο
κάτω-κάτω της γραφής, δεχθούμε την
τροποποίηση του όρου “κατά βαρβάρων”
σε “κατ΄ εναντίων”, παρ΄ ότι δεν
επιτρέπονται οι εκπτώσεις στα Ιερά
κείμενα της εκκλησίας μας, είναι εντελώς
απαράδεκτη η τροποποίηση του όρου “τοις
βασιλεύσι” σε “τοις ευσεβέσι”. Γιατί,
η Εκκλησία της Ελλάδος δεν επιτρέπεται
να δέχεται τους ηλίθιους ισχυρισμούς
της Πολιτείας, περί της καταργήσεως του
θεσμού της Βασιλείας στην Πατρίδα μας.
Η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική
Δημοκρατία στην Ελλάδα, δεν κινδυνεύει
από λέξεις που εμπεριέχονται στα Ιερά
εκκλησιαστικά κείμενα, κινδυνεύει από
τους ίδιους τους πολιτικούς ταγούς, οι
οποίοι και την Δημοκρατία έχουν
διακορεύσει, αλλά και τα κυριαρχικά μας
δικαιώματα εκχώρησαν μέσω του δευτέρου
Μνημονίου στους δανειστές μας.
Άλλωστε, εφ΄
όσον ενοχλούν τόσο πολλοί τους γραικύλους
πολιτικούς μας κάποιες λέξεις από τα
Ιερά κείμενα της Ορθοδοξίας μας, και
υποτάσσεται η Εκκλησία της Ελλάδος στα
κελεύσματα αυτών, παραγνωρίζοντας τη
θέληση του χριστεπώνυμου πληρώματος,
να είναι έτοιμη να αποδεχθεί και την
τροποποίηση της επιγραφής που κοσμεί
τον Σταυρό του Εσταυρωμένου Χριστού,
κατά την Μεγάλη Μαρτυρική Εβδομάδα.
Δηλαδή, του ΙΝΒΙ (Ιησούς Ναζωραίος
Βασιλεύς Ιουδαίων). Αρχικά λέξεων που
είχαν αναγραφεί στην πινακίδα που είχαν
αναρτήσει οι Ρωμαίοι κατά τη Σταύρωση
του Θεανθρώπου: «έγραψε δε και
τίτλον ὁ Πιλάτος και έθηκεν επί του
Σταυρού ην δε γεγραμμένον, Ιησούς ο
Ναζωραίος ο βασιλεὺς των Ιουδαίων»,
κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο κεφάλαιο 19.
Διαφορετικά,
η αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος,
εάν δεν βάλει τέλος και δεν πάψει να
συναινεί στα συνεχή ανιστόρητα και
επικίνδυνα για τη συνοχή του λαού μας,
αιτήματα αυτής της ελεεινής Εξουσίας,
τότε θα έχει ακεραία την ευθύνη μετατροπής
της πατρίδας μας σε ένα αθεϊστικό κράτος
φαύλων πολιτών. Γιατί, το
Σύνταγμά μας, άρθρο 3 παράγραφος 3,
αναφέρει: «Το κείμενο
της Αγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο.
Η επίσημη μετάφρασή του σε άλλο γλωσσικό
τύπο απαγορεύεται χωρίς την έγκριση
της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος
και της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας
στην Κωνσταντινούπολη».
Αυτές
οι ανεπίτρεπτες εκπτώσεις επέτρεψαν
να καταγραφεί από τα ΜΜΕ, το παρακάτω
περιστατικό: «Μία
απροσδόκητη τροπή πήρε ο καθιερωμένος
αγιασμός σήμερα στο Γυμνάσιο και Λύκειο
Στυλίδας με τον δήμαρχο της πόλης
Απόστολο Γκλέτσο να αποχωρεί, έπειτα
από διαφωνία του με τον ιερέα. Σύμφωνα
με το stilida.com, αφορμή στάθηκε η στιγμή
που ο ιερέας της ενορίας έψελνε το
τροπάριο της Υψώσεως του Σταυρού. Ο
ιερέας έψαλε “νίκας τοις βασιλεύσι
....” και τότε ο κ. Γκλέτσος τον διέκοψε,
ζητώντας του να το αντικαταστήσει με
τη λέξη “ευσεβέσι”. Ο ιερέας δεν
“συμμορφώθηκε” με την επιθυμία του
Απόστολου Γκλέτσου, με αποτέλεσμα ο
δήμαρχος Στυλίδας να αποχωρήσει πριν
ολοκληρωθεί ο αγιασμός, αλλά
καταχειροκροτούμενος από τους μαθητές,
όπως κατέγραψε βίντεο που έδωσε στη
δημοσιότητα το stilida.com».
Συμπερασματικά,
Αρχιεπίσκοπε Ιερώνυμε, προσωπικά δεν
με απασχολεί εάν αποχώρησε ο ασεβής
και ατάλαντος ηθοποιός, ο οποίος βρήκε
ενδιαφέρον στο δημαρχιλίκι της πόλεως
της Στυλίδας. Με ανησυχεί όμως, το γεγονός
πως μαθητές επικρότησαν τον ακραίο και
άσχετο δήμαρχό τους! Και αυτή η επικρότηση,
προφανώς έγινε από ιστορική άγνοια των
μαθητών! Γιατί, Αρχιεπίσκοπε
Ιερώνυμε τη μεγαλύτερη ευθύνη, την
φέρετε εσείς προσωπικά, που ηγείσθε της
αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος
και όχι η επικίνδυνη και βλοσυρή
Πολιτεία, με το ανύπαρκτο Υπουργείο
Πολιτισμού, που πρώτο μέλημά του έχει
πως δεν θα διδάσκονται τα Ελληνόπουλα
την Ιστορία τους και την θρησκεία τους!
Και μια ο λόγος για θρησκεία, να πω δυο
λόγια στους θιασώτες της ανεξιθρησκίας,
που πιθανώς θα αντιδράσουν στα όσα
γράφω. Θα τους υπενθυμίσω πως στο Σύνταγμά
μας, άρθρο 3 παράγραφος 1, ορίζεται πως:
«Επικρατούσα θρησκεία
στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της
Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του
Χριστού…».
Υ.Σ.: Στις
14 Σεπτεμβρίου, στις εκκλησίες στη γιορτή
της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, μοιράζεται
βασιλικός, επειδή λέγεται πως το
μυρωδάτο αυτό φυτό,
φύτρωσε στο σημείο που ήταν θαμμένος ο
Σταυρός, όπου είχε σταυρωθεί ο βασιλιάς
του κόσμου.
Υπό τις παρούσες λοιπόν συνθήκες, ας
φροντίσουν Πολιτεία και Εκκλησία να
αλλάξουν το όνομα του αρωματικού φυτού,
γιατί βλάπτει σοβαρά τη Δημοκρατία
τους!!!