Ο Γιώργος Τράγκας άλλαξε μετά το καλοκαίρι. Αλλιώς μας τα περιγράφει στην κοιλάδα της Πεσαβάρ. Μοιάζει συμβιβασμένος και προσπαθεί να αποτρέψει το ενδεχόμενο να έρθει στα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Φυσικά και δεν είναι υποχρεωτικό να κυβερνήσει ο Τσίπρας, ούτε λέμε ότι θα μας σώσει. Ωστόσο καλό θα είναι στην κριτική μας ή στην προσπάθεια επηρρεασμού των ακροατών να χρησιμοποιούμε σωστά επιχειρήματα ή τουλάχιστον να αποφεύγουμε αυτά που εκ των προτέρων γνωρίζουμε πως δεν είναι ορθά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρκετά θέματα όπου μπορεί να στριμωχθεί πολύ δύνατα.
Το τελευταίο διάστημα ο κ. Τράγκας παίζει πολύ το χαρτί του εκφοβισμού με τα εθνικά θέματα και τι θα γίνει αν συμβεί θερμό επεισόδιο και πως θα αντιδράσει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και αν ο Αλέξης Τσίπρας έχει συναντηθεί με τον Ερντογάν ή εάν θα παρακαλάει στα τηλέφωνα τις ΗΠΑ να παρέμβουν.
Αλήθεια ο Σαμαράς πως αντιμετωπίζει τον Ερντογάν; Του κατέρριψε οπλισμένα ζεύγη F-16 στο Αιγαίο με μια από τις εκατοντάδες παραβιάσεις του FIR ή μήπως βύθισε κάποιο τουρκικό σκάφος που εισήλθε στα χωρικά μας ύδατα μόλις δύο ώρες από το κέντρο της Αθήνας; Εδώ ούτε ΑΟΖ δεν τολμά να ανακηρύξει όταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος χαροπαλεύοντας και με κατεχόμενο το μισό νησί προχώρησε μπροστά.
Ή μήπως στη Θράκη υπάρχει εθνική στρατηγική όταν έχει πήξει στα στρατόπεδα αποθήκευσης μουσουλμάνων που εισήλθαν παράνομα στη χώρα;
Πόσο πιο πίσω μπορεί να κάνεις κε Τράγκα; Ή σε ένα θερμό επεισόδιο περιμένουμε το Σαμαρά να κατατροπώσει τους Τούρκους και να φτάσει στην Κόκκινη Μηλιά;
Μήπως θυμάται από την ιστορία με ποια ήταν εκείνη η φιλοβασιλική κυβέρνηση που εξαπάτησε τον ελληνικό λαό για να εκλεγεί το 1920 με σύνθημα την ειρήνη και συνέχισε τον πόλεμο; Μήπως έχει διαβάσει τα τηλεγραφήματα του πρίγκηπα Ανδρέα και το πως εκφραζόταν για τους μικρασιάτες;
Θα μπορούσε να μας πει ποιος κυβερνούσε όταν έγιναν τα Σεπτεμβριανά το 1955 με τη νέα νύχτα των Κρυστάλλων στην Κωνσταντινούπολη; Κυβερνούσε το δεξιό κόμμα του Παπάγου που μόλις είχε πεθάνει και τον διαδέχθηκε ο κατά πολλούς «εθνάρχης» Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αυτός που κράτησε τους τούρκους στη Δυτική Θράκη.
Μήπως θυμάται ποιος υπέγραψε τη Συμφωνία της Ζυρίχης και όσα αυτή σήμαινε για το Κυπριακό;
Η Δεξιά και μάλιστα η ακραία δεν ήταν εκείνη που είχε ως αποτέλεσμα την τουρκική εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974; Η Δεξιά, η πιο ήπια, εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή δεν ήταν που πρακτικά έχασε το μισό νήσι χωρίς να ανοίξει μύτη με τον Αττίλα ΙΙ;
Ο ανηψιός του δεν ήταν πρωθυπουργός το 2006 όταν κατέρριψαν τον ηρωικό Ηλιάκη και δεν τόλμησε να συλλάβει τον τούρκο πιλότο ή όταν κατακάηκε η πατρίδα μας το 2007 και ο πρωθυπουργός κοιτούσε όπως ο Νέρωνας τη Ρώμη;
Η Δεξιά δεν είναι που μας κρατά υπόδουλους στο Δ' Ράιχ συνεχίζοντας στον υπερθετικό βαθμό το καταστροφικό έργο του ΓΑΠ;
Πόσο πιο δούλοι Γιώργο Τράγκα με το ΣΥΡΙΖΑ μπορούμε να καταλήξουμε;
Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως δεν είναι λύση. Η ιδανική διέξοδος θα ήταν μια αριστερή πατριωτική κυβέρνηση που θα πετάξει έξω από τη χώρα όσους της ρουφάνε το αίμα, θα αποκαταστήσει τη Δικαιοσύνη στέλνοντας τους ενόχους στη φυλακή, θα επαναφέρει την εθνική υπερηφάνεια σε συνδυασμό με ένα νέο μεγάλο εθνικό στόχο για το λαό. Ωστόσο θα δοκιμαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί και να το δικαιούται.
Μια φορά ο πολιτικός χώρος στα χέρια του οποίου χύθηκαν δάκρυα και αίμα δεν μπορεί να μιλάει.
Πάρα ταύτα, όλα τα παραπάνω δεν έχουν ιδιαίτερη αξία καθώς ο ελληνικός λαός απέδειξε στο πρόσφατο παρελθόν ότι δεν επηρρεάζεται από τα εθνικά ζητήματα. Απόδειξη οι εθνικές εκλογές το Σεπτέμβριο του 1996, λίγους μήνες μετά τα Ιμια. Ιδιαιτέρως αξίζει να επικεντρωθεί κανείς στο αποτέλεσμα των ακριτικών μας νησιών.