Μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση σχετικά με το Συριακό παραθέτει ο Antoun Issa για το Al-monitor.
Μετά την πτώση της αεροπορικής βάσης της Tabqa στην περιφέρεια της Ράκκα, όσοι παρακολουθούμε το συριακό, εντυπωσιαστήκαμε από το γεγονός ότι ενώ η ISIL κόβει διαρκώς κεφάλια και σκορπά τον τρόμο, ο συριακός αραβικός στρατός έχει επικεντρωθεί ως επί το πλείστον στη Jobar έξω από τη Δαμασκό ενώ χτυπούν περιστασιακά από αέρος την ISIL είτε στη Ράκκα είτε στο Deir Ezor.
Η ανάλυση του Issa είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και δείχνει μια πολύ προσεγμένη αλλά και με αρκετό ρίσκο στρατηγική. Επιπλέον ο λιβανέζος δημοσιογράφος παρουσιάζει αποκαλυπτικές πληροφορίες βασιζόμενος σε μια σειρά πηγών του στη συριακή κυβέρνηση.
Το ενδιαφέρον της Δαμασκού επικεντρώνεται περισσότερο στο να αποτελειώσει τις διάφορες μικρο-ομάδες, τον ασθμαίνοντα FSA (ένοπλη πτέρυγα της συριακής αντιπολίτευσης) και το Μέτωπο αλ Νούσρα που συνδέεται με την Αλ Κάιντα.
Είναι γεγονός πως ο FSA βρίσκεται πολύ κοντά στο τέλος του με κομβικό σημείο την επερχόμενη ήττα του στο Χαλέπι. Την ίδια στιγμή φυλλοροεί είτε πως την ISIL είτε προς το συριακό στρατό.
Ο Issa στο άρθρο του επικαλείται λιβανέζικη πηγή με κυβερνητικούς φίλους στη Δαμασκό που λέει πως αν η κυβέρνηση έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα στη Νούσρα και την ISIL, θα επέλεγε τη δεύτερη.
Η στρατηγική επιλογή του Ασαντ φαίνεται πως είναι να καθαρίσει με όλους τους πιθανούς έτερους συνομιλητές της Δύσης στη μάχη ενάντια στην ISIL. Η εκτίμηση της κυβέρνησης είναι πως η ISIL δεν έχει τη δύναμη που της αποδίδεται η οποία περισσότερο στηρίζεται στον τρόμο μέσω των αποτρόπαιων πράξεών της.
Ωστόσο αρκετοί ενίστανται μετά την πτώση της μη επιχειρησιακής βάσης της Tabqa, επιθυμούν μεγαλύτερη δράση ενάντια στην ISIL και απόδοση ευθυνών για την απώλεια της βάσης.
Εντούτοις η εικόνα της πραγματικότητας φαίνεται να είναι διαφορετική. Η ίδια πηγή αναφέρει πως η ελεγχόμενη έκταση από την ISIL μοιάζει τεράστια. Στην πράξη όμως είναι μόνο έρημος. Δεν ελέγχει κανένα αστικό κέντρο. Το βασικό κομμάτι της χώρας είναι ελεύθερο. «Έχουν μόνο έρημο».
«Η τακτική της ISIL είναι να δημοσιοποιεί την ακρότητά της ώστε να προκαλεί τη φυγή των χωρικών. Ο στρατός όμως δε θα φύγει».
Επίσης, η ίδια πηγή αναφέρει ότι ο στρατός έχει δώσει πολύ μεγάλες μάχες για να ασφαλίσει τη Δαμασκό και τη διέξοδο στη θάλασσα με την κατάληξη των μεγάλων αστικών κέντρων και την ασφάλιση της μεθορίου με το Λίβανο. Δε θα εγκαταλείψει ότι με κόπο πέτυχε.
Μια επιτυχής έκβαση των επιχειρήσεων στη Τζομπάρ θα ασφαλίσει ακόμη περισσότερο τη Δαμασκό.
Μάλιστα όπως φαίνεται έχουν ήδη υπάρξει προχωρημένες επαφές με τη Δύση σύμφωνα με το άρθρο.
Μόλις αυτό το καλοκαίρι η Ιταλία ήρθε σε επαφή με σύριους αξιωματούχους ώστε να διερευνήσουν πιθανή συνεργασία. Οι συναντήσεις ήταν επιπέδου αξιωματικών των μυστικών υπηρεσιών. Η συνεργασία δεν προχώρησε καθώς η Ιταλία επιθυμούσε μια σιωπηλή συνεργασία ενώ η Δαμασκός μια περισσότερη επίσημη ζητώντας την επαναλειτουργία της πρεσβείας στη χώρα και την επιστροφή του πρέσβη.
Όμως η Ιταλία εξακολουθεί να επιζητά τη συνεργασία καθώς φοβάται τα νέα πιθανά κύματα μεταναστών. Κι εδώ μπαίνει το ερώτημα, ρητορικό φυσικά, αν η Αθήνα έχει τις ίδιες ανησυχίες με τη Ρώμη και τι έχει κάνει για αυτές.
Στο ίδιος μήκος κύματος φαίνεται ότι πραγματοποιήθηκαν αντίστοιχες επαφές στη Γενεύη τον περασμένο Ιανουάριο. Συριακή πηγή αναφέρει στον αρθρογράφο πως δυτικοί αξιωματούχοι επιδιώκουν μια συνεργασία με σύριους συναδέρφους ενώ την ίδια στιγμή δεν επιθυμούν να έχουν επαφές με τον πρόεδρο Ασαντ.
«Είναι απλά θέμα να βρεθεί η κατάλληλη φόρμουλα» προσθέτει η ίδια πηγή.
Πάρα ταύτα σύμφωνα με τον Munif Atassi του αμερικανο-συριακού φόρουμ ο Ασαντ θα χρειαστεί τη συνδρομή της Δύσης για να νικήσει το Ισλαμικό Κράτος αλλά προσθέτει επίσης πως και η Δύση δε θα μπορέσει να επικρατήσει χωρίς τη βοήθεια του πρώτου.
Ο Atassi υποστηρίζει πως ο συριακός στρατός είναι ο πλέον κατάλληλα εξοπλισμένος για να αντιμετωπίσει την ISIL, γνωρίζει τη γεωγραφία της περιοχής, τις βάσεις, τα προπύργια και διαθέτει καλύτερες μυστικές υπηρεσίες εκεί. Μια δυτική επιχείρηση δίχως αυτόν δε θα έχει τις ίδιες πιθανότητες επιτυχίες. Η Δύση χρειάζεται τη Συρία και η Συρία τη Δύση, σχολιάζει ο Atassi.
Προσθέτει ακόμη ότι ενδεχομένως χρειάζονται ορισμένοι ελιγμοί από τη Δαμασκό όπως μια κυβερνητική συνεργασία και με στελέχη της αντιπολίτευσης αν και ένα τέτοιο ενδεχόμενο δε φαντάζει αρκετό τη στιγμή που οι ΗΠΑ επιθυμούν την απομάκρυνση του Ασαντ.
* με πληροφορίες από το Al monitor