Τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ τυπώνονται και πληρώνονται πλέον κανονικά, οι παρενέργειες αποτυπώνονται πλέον στις δημοσκοπήσεις.
Η Public Issue έδωσε ποσοστό στο ΣΥΡΙΖΑ που θυμίζει - από μακριά φυσικά - παλαιά νούμερα μεγάλου κόμματος με μια διαφορά 11 μονάδων από τη Νέα Δημοκρατία.
Η ΣΥΡΙΖΟφοβία προφανώς δεν τρομάζει κανέναν σε όλα τα επίπεδα.
Στην οικονομία η μεσαία τάξη τι να φοβηθεί; Η όποια δύναμή της εξανεμίζεται στις πληρωμές φόρων και τα προς το ζην. Καποιος να την τρομάξει; Ο Γεωργιάδης; Η Βούλτεψη; Ο Ντινόπουλος;
Στα εθνικά θέματα ναι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επικίνδυνος. Δεν έχει καν θέσεις ή αν έχει, δεν ξέρουμε κατά πόσο είναι υπέρ της Ελλάδας. Αλλά κι εδώ τι να φοβηθούμε; Οι εθνικές καταστροφές (1922, 1955, 1974) έγιναν με δεξιές κυβερνήσεις. Το Αιγαίο είναι ήδη σουρωτήρι όσον αφορά τις τουρκικές παραβιάσεις σε θάλασσα κι αέρα αλλά και τις εκατοντάδες καραβιές των λαθρομεταναστών. Η βόρεια Ηπειρος είναι παρατημένη στην τύχη της και για το σκοπιανό τα περιμένουμε όλα από μια Αμφίπολη αν το γειτονικό κράτος δεν έχει διαλυθεί ως τότε μετά τα γεγονότα με την Ιλιρίδα. Η δε Κύπρος έχει τον Ανα(ν)στασιάδη της.
Στα ηθικά ζητήματα πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τρομάζει. Είναι άθεοι. Ε και; Αυτοί σήμερα πιστεύουν; Και το σταυρό που κάνουν είναι σα να ξεσκονίζουν το σακάκι τους. Επίσης επί χρηστών και πατριωτικών κυβερνήσεων νομοθετήθηκαν διάφορα περίεργα που τότε φάνταζαν πρωτοφανή.
Ο Τσίπρας αν κινηθεί προσεκτικά θα καταφέρει να επικρατήσει με άνεση στις εθνικές εκλογές. Η Αριστερά θα έχει την ευκαιρία της στην Ελλάδα. Δεν είναι φυσικά αυτή που θα θέλαμε. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποδειχθεί σε πολιτικά κυρίαρχο του παιχνιδιού με ορισμένες απλές κινήσεις. Ας αναφέρουμε μόνο μια: απονομή δικαιοσύνης. Αν μπουζουριάσει ολιγάρχες, καθαρίσει το παιχνίδι και στείλει στη φυλακή αρκετούς πολιτικούς της τελευταίας 20ετιας και δημεύσει περιουσίες, θα έχει κάνει ένα πρώτο μεγάλο βήμα.
Αν από την άλλη κυβερνήσει όπως οι προηγούμενοι, επειδή δηλαδή περίμενε στωικά στη σειρά του κινούμενος πολιτικάντικα και όχι πολιτικά, στοχεύοντας στην πελατεία και όχι στην πολιτεία, τότε ακριβώς από κάτω τον περιμένει να τον κάνει μια μπουκιά το τεράστιο στόμα της αβύσσου, όπως θα κάνει και τους σημερινούς κυβερνώντες.
Τα πάντα ρει και ουδέν μένει. Οι εποχές της πολιτικής ανοχής του ελληνικού λαού παρήλθαν σε καιρους μνημονιακούς ανεπιστρεπτί.