Δε θα πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως η Τουρκία δεν επιθυμεί να μετάσχει ενεργά σε στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των τρομοκρατών του ισλαμικού κράτους.
Καταρχήν αν το δούμε εκτός της συγκυρίας, πώς η Τουρκία θα καταδικάσει φρικαλεότητες που η ίδια έχει διαπράξει στο παρελθόν ανά τους αιώνες;
Θα καταδικάσει πχ την πορεία των 700 ανδρών της φυλής Αλ Σαϊτάτ και τη μαζική τους εκτέλεση όταν η ίδια εξόριζε χιλιάδες με τα τάγματα εργασίας και τις ατελείωτες πορείες μέσα στη βαρυχειμωνιά;
Θα πολεμήσει τους ακρωτηριασμούς, τους αποκεφαλισμούς και τους βιασμούς όταν έκανε τα ίδια και χειρότερα σε μια σειρά λαών με πρώτους και καλύτερους εμάς;
Θα σταθεί απέναντι στη στρατολόγηση παιδιών όταν η ίδια φημίζεται για τα παιδομαζώματά της;
Αλλά ας επανέλθουμε στο σήμερα.
Είναι η ίδια χώρα που παρείχε ασφαλείς διαδρόμους στους φασίστες του FSA όταν ακόμη ήταν συνεταιράκι με την ISIL αλλά και την Αλ Νούσρα (παράκλαδι της Αλ Κάιντα) για να χτυπηθεί ο διάδρομος της Λατάκια. Είναι η χώρα που κατέρριψε συριακό μαχητικό στα όρια των συνόρων όταν αυτό επιχειρούσε εναντίον ανταρτών.
Η Τουρκία παρείχε μηχανολογική και ιατρική υποστήριξη και σας παραπέμπω στο κείμενό μου "ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ εμπλοκή. Η Τουρκία κήρυξε πρακτικά τον πόλεμο στη Συρία".
Ας μη μας διαφεύγει πως ο Abu Mohammed, ηγετικό στέλεχος της ISIL βρήκε ιατρική φροντίδα σε νοσοκομείο στο Hatai της Τουρκίας όταν τραυματίστηκε.
Επιπλέον στην Κωνσταντινούπολη δραστηριοποιείται σχεδόν ολοφάνερα η οργάνωση με γραφεία στρατολόγησης και το βασικότερο, η Τουρκία αποτελεί το πέρασμα όσων ευρωπαίων υπηκόων θέλησαν να φτάσουν για να πολεμήσουν στη Συρία. Οι εξαφανισμένοι έφηβοι ανά την Ευρώπη, μέσω Τουρκίας αφίχθησαν στη βόρεια Συρία. Άραγε η ΜΙΤ δεν αντελήφθη το παραμικρό όταν κατηγορείται σε διεθνές επίπεδο πως συμμετέχει στην ISIL;
Το δίδυμο Ερντογάν - Νταβούτογλου είναι σαφές ότι διαβλέπει οράματα από το παρελθόν και πως εκτιμά ότι εδάφη που κάποτε υπάγονταν στην εξουσία της Υψηλής Πύλης, θα μπορούσαν να ξαναγυρίσουν σε εκείνο το καθεστώς.
Πιθανότατα η ISIL εκτιμάται ως ένας πολύτιμος σύμμαχος που μπορεί να διαλύσει σε πολλά και ελεγχόμενα κομμάτια τα κράτη εκείνα τα οποία προέκυψαν από το 1918 και μετά στη θέση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ωστόσο η ανάδειξη του κουρδικού στοιχείου σε βασικό παράγοντα φαίνεται πως δεν εκτιμήθηκε σωστά την ώρα που η Γερμανία αναλαμβάνει να εκπαιδεύσει τους Πεσμέργκα ενώ μια σειρά χωρών εμφανίζεται πρόθυμη να τους εξοπλίσει.
Παράλληλα κανείς δεν μπορεί να κουμαντάρει, ίσως ούτε και διπλωματικά μια οργάνωση που όσο κι αν δημιουργήθηκε από ξένα κέντρα, έχει ως κύριο όγκο μια μάζα απαίδευτων πειναλέων (από κάθε άποψη) ανθρώπων που όταν ανατινάζονται προστατεύουν τα γεννητικά τους όργανα για να είναι έτοιμοι για τις παρθένες του παραδείσου, για τον οποίο πριν μπουν στη μάχη, τους χορηγήθηκαν διαβατήρια με σφραγισμένη βίζα ως προορισμό από τη Σαουδική Αραβία.
Η Τουρκία δεν μπορεί λοιπόν να σκοτώσει το τέρας που ιδεολογικο-ιστορικά ενέπνευσε και που σήμερα εξέθρεψε. Εγκλωβισμένη πλέον στις περίπλοκες επιλογές της, δεν μπορεί να κάνει ούτε μπρος ούτε πίσω.