Όσο αισιόδοξος κι αν επιθυμεί να είναι κανείς, δεν μπορεί να παραβλέψει τα σημεία των καιρών, τα οποία είναι ξεκάθαρα και ομοιάζουν σε σημαντικό βαθμό με εκείνα που χαρακτήριζαν τις συνθήκες την περίοδο που προηγήθηκε της άλωσης του 1453.
Εκείνα τα χρόνια η ρωμαϊκή αυτοκρατορία (τρόπος του λέγειν καθώς είχε περιοριστεί σε ένα μικρό κομμάτι γης), διότι ιστορικά βυζαντινή ουδέποτε υπήρξε, μαστιζόταν από τη διαφθορά και τις ίντριγκες για την κατάληψη της εξουσίας. Η κοινωνία διεφθαρμένη μέχρι το μεδούλι και η Εκκλησία παζάρευε δυστυχώς την Ορθή Πίστη με τον πάπα. Το ότι η επικράτεια είχε περιοριστεί δραστικά δεν απασχολούσε κανέναν απολύτως, για αυτό και συνεχίστηκε μέχρι να απομείνει μόνο η Κωνσταντινούπολη.
Σήμερα άραγε παρατηρούμε κάτι διαφορετικό;
Τα χρόνια που επεκτεινόταν η Ελλάδα σταμάτησαν στο τέλος του Β' ΠΠ με την παραλαβή των Δωδεκανήσων κι έκτοτε δεχόμαστε μόνο χτυπήματα. Σεπτεμβριανά το 1955, η εκδίωξη των ρωμιών το 1964, το μαρτυρικό 1974, οι διεκδικήσεις στο Αιγαίο από το 1976, τα Ιμια κ.ο.κ.
Απασχολεί κανέναν αυτό; Όχι.
Μήπως απασχολεί το γεγονός ότι η Τουρκία δρα ανεξέλεγκτα σε Μεσόγειο, Αιγαίο και Θράκη έχοντας πλέον το πάνω χέρι στις στρατιωτικές ισορροπίες;
Άραγε οι προκλητικές ενέργειες των εθνικιστών στην Αλβανία σε βάρος της μειονότητας στη Βόρεια Ηπειρο προβληματίζουν την Αθήνα; Κι αν ναι, πώς;
Έως και τα υπό διάλυση Σκόπια προκαλούν.
Την ίδια στιγμή οι Ελληνες περισσότερο πεθαίνουν παρά έρχονται στο φως του κόσμου την ώρα που εκατοντάδες παράνομοι μετανάστες, ανάμεσα στους οποίους και πολύ επικίνδυνα στοιχεία στοιβάζονται στη χώρα.
Οι πολιτικοί μας όμως αδιαφορούν. Οι κυβερνώντες κοιτούν πως θα παραμείνουν περισσότερο στην εξουσία, οι βουλευτές τους πως θα διατηρήσουν όσο πιο πολύ γίνεται την έδρα τους με όσα αυτή αποφέρει και οι αντιπολιτευόμενοι με ποιο τρόπο θα καταλάβουν την εξουσία μια ώρα νωρίτερα.
Κανένα όραμα, τα πάντα για ένα πουκάμισο αδειανό όπως το καταντήσανε. Αυτοί και όσοι τους ψήφιζαν.
Η Εκκλησία σε επίπεδο ιεραρχών απλά ανύπαρκτη με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Η κοινωνία αδιάφορη. Άλλος γιατί ακόμη ζει καλά και αυτό μόνο τον ενδιαφέρει κι άλλος διότι δε γνωρίζει που θα κοιμηθεί τη νύχτα.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, πολύ φοβάμαι ότι βρισκόμαστε λίγο πριν το δικό μας 1453.
Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν χρονικά και όχι μόνο περιθώρια, να το αποτρέψουμε.