Η αυταρχική πολιτική αντίληψη που εσχάτως εκδιπλώνεται σε τούτη τη χώρα όπου κυοφορήθηκαν τα ιδανικά της ελευθερίας και της κοινωνικής δικααιοσύνης, αλλά τώρα ζει και με δανεικά ιδανικά, προσπαθεί να κλείσει τα πάντα σ' ένα πειθαρχημένο όλον, με θυσία της ελευθερίας και της κοινωνικής ειρήνης στο βωμό του Μολώχ του ίδιου του πνεύματός μας.
Ο σημερινός Ελληνας έχει περιπτυχθεί τη μάζα από φόβο, όχι από αγάπη. Και η μάζα έχει δεχθεί το άτομο στους κόλπους της με διάθεση ανθρωποφαγική. Το έχει αποπνίξει στη δική της περίπτυξη, που είναι περίπτυξη τηφλής άγνοιας, όχι στοργής. Η μάζα αρνείται να δεχθεί εύκολα πως μπορεί να υπάρχει ατομική ψυχή έξω από την ομαδική. Ετσι έχει "καλλιεργηθεί" η μάζα από το ισχυρότερο παραισθησιογόνο της εποχής μας: Από τα "κατευθυνόμενα" ΜΜΕ.
Αυτά τροφοδοτούν το κοινωνικό σύνολο με τις πλέον επικίνδυνες αυταπάτες και υποκαθιστούν τον πνευματικό και κοινωνικό βίο με το πνευματικόμορφο επεισόδιο, συρρικνώνουν τον χρόνο χάριν της "επικαιρότητας", υψώνουν σινικό τείχος μεταξύ πααρελθόντος και μέλλοντος, συντρίβουν κάθε αναγωγή στο ιστορικό και στο μεταφυσικό και μετατρέπουν τον πολίτη σε homunculus, δηλαδή ανθρωπάκι με μαζοποιημένη νοοτροπία και...μη αντίδραση.
Στην απουσία της κοινωνικής συνοχής η κυρίαρχη μάζα δημιουργεί πολιτισμό ποσότητας, χωρίς ευαισθησία κοινωνική, αφού επικρατεί μεταξίωση. Τα άνω έρχονται κάτω και τα κάτω άνω. Εκκωφαντικός θόρυβος της κατάστασης αυτής είναι η κατάρρευση των θεσμών προ του χειμάρρου της μάζας. Ενας πρωτοφανής πληθωρισμός ασημαντόλογων πολιτικών "παραγόντων" και ματαιόσπουδων "παραγοντίσκων". Ενα, άνευ προηγουμένου, πολιτικό "προλεταριάτο", το οποίο για να οικονομήσει τις κάθε είδους ανάγκες του, ωθεί όλο και σε περισσότερη αύξηση της ποσότητας της πολιτικής βλακείας και παχυδερμίας.
Ζούμε πλέον μια μαζοποιημένη κοινωνία, όπου οι περισσότεροι προσφέρουν τη δύναμη των μυώνων τους για τα έργα τα διαταγμένα από την κατευθυνόμενη πολιτική αδηφαγία για όλο και περισσότερη εξουσία, με τη ψυχή τους να είναι πάρα πολύ στενή ταυτόχρονα για να χωρέσει τον ενθουσιασμό της πράξης, έστω και διαταγμένης. Γιατί σ' όλα τούτα εκείνο που λογαριάζεται είναι η μονάδα-δύναμη, που πρόκειται να αυξήσει το άθροισμα, και όχι η μονάδα-Ανθρωπος.
Και αντικειμενική επιδίωξη των "τεχνιτών" της πολιτικής απάτης δεν είναι η ευτυχία του Ανθώπου-πολίτη, αλλά η δική τους ευημερία και κατ' επέκταση η ισχυροποίηση του κράτους. Και βέβαια διαβρώνεται η βασική αρχή της έννοιας της δημοκρατίας, η οποία πρέπει να έχει εφαρμογή σε κάθε περίοδο της ιστορίας με οποιεσδήποτε συνθήκες. Και κονιορτοποιούνται ορισμένες απόλυτες αξίες της δημοκρατίας, όπως δικαιοσύνη, αλήθεια και λογική, παράλληλα με τις πραγματικές εκείνες αξίες που καθορίζονται από τις περιστάσεις και συνεπώς είναι μεταβλητές...
Κι αυτό συμβαίνει όταν έναν μεγάλο θησαυρό, όπως ήταν η Ελλάδα, τον διαχειρίζονται μικροί άνθρωποι. Γεγονός που δεν έχει προηγούμενόν του...Γι' αυτό και όλα κινούνται επί της "οδού προς την δουλείαν", την αυτοκαταστροφή, το νεκροταφείο των ελληνικών αξιών και διαχρονικών ιδεών. Αυτή είναι, δυστυχώς, η κατάληξη, όταν συμβαίνει να περιέχηται το "γλυκό κρασί, σε χοιρινό τομάρι".
Ετσι γίνεται, όταν οι άρχοντες "τυχαίνει" να είναι διεσταλμένα μηδενικά, αλλά ο τρόπος που ζουν, τους έδωσε τη μονάδα που χρειάζονται, για να γίνουν ό,τι είναι "οι τυφλοί, που απόκτησαν παιδί, αλλά γυρεύοντας τα μάτια του, του τα έβγαλαν κι εκείνα...".
Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι η Ελλάδα είναι ιδέα και ως τέτοια είναι προορισμένη να ζήσει...Δύσκολο να διαφωνήσει κανείς. Αυτό άλλωστε διδάσκει η Υπαρξιακή Φολοσοφία, που φωτίζει, από την πλευρά της, τον δρόμο της επιστροφής. Το θέμα είναι πότε θα "πάρουμε" το δρόμο της επιστροφής, έχοντας εθιστεί στον μικρόκοσμο του τέλματος, της μαζοποιημένης αντίληψης του φόβου και στην παθογένεια της πολιτικής, που όλα αυτά αθροιζόμενα συνιστούν την κοινωνική απόγνωση και την εθνική μας ξεφτίλα!..