SON OFEON
Παρακολούθησα τον κο Σαμάρα να αγορεύει στη Βουλή και να μας παρουσιάζει την πραγματικότητα, όπως την βλέπει ο ίδιος και η παράταξη του.
Προφανώς στην εικόνα που μας παρουσίασε όλα πηγαίνουν καλά και βρίσκονται υπό έλεγχο.
Τα πράγματα πηγαίνουν τόσο καλά όμως, που φοβάται τις εκλογές σαν τον διάβολο με το λιβάνι.
Στην ομιλία του υπάρχει μία "ανεξήγητη" σιγουριά για το ότι θα βρει τελικά 180 βουλευτές για να μπορέσει να εκλέξει νέο Πρόεδρο Δημοκρατίας και να αποφύγει τις πρόωρες εκλογές τον Μάρτιο του 2015.
Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας με 155 θετικούς βουλευτές δεν συνηγορεί στο βάσιμο της προσδοκίας του.
Αλλά η παρουσία και η ομιλία του κου Τσίπρα πρόσθεσε ένα ακόμα κομματάκι στο puzzle.
O κος Τσίπρας του ζήτησε να γίνουν πρόωρες εκλογές και στη συνέχεια να εκλεγεί ο πρόεδρος της Δημοκρατίας από την νέα Βουλή.
Για όσους γνωρίζουν τις προβλέψεις του Συντάγματος η πρόταση αυτή είναι τουλάχιστον περίεργη.
Το Σύνταγμα απαιτεί 180 βουλευτές στην τρίτη ψηφοφορία για να εκλεγεί Πρόεδρος.
Ο κος Τσίπρας δεν γνωρίζει ότι δεν θα τους διαθέτει, ακόμα και αν γίνουν εκλογές σήμερα?
H πρόταση αυτή υποκρύπτει διάθεση προγραμματικής συνεργασίας μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ?
Μήπως πρόκειται για πολιτικό ρεαλισμό, καθώς μία νεοεκλεγείσα Βουλή δεν θα τολμούσε να αυτοακυρωθεί για να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας μετά από νέες εκλογές?
'Η μήπως πρόκειται για μία προσπάθεια του κου Τσίπρα να φανεί διαλλακτικός και μετριοπαθής?
Tην πραγματική απάντηση δεν μπορούμε να την γνωρίζουμε, γιατί ο κος Σαμαράς δεν δέχθηκε την πρόταση.
Θα επιχειρήσουμε λοιπόν να αναλύσουμε το θέμα λογικά με ένα παιχνίδι.
Στο παιχνίδι αυτό συμμετέχει ο κος Σαμαράς και ο κος Τσίπρας και απαντούν μ' αυτή την σειρά.
Οι επιλογές είναι δύο: Nα γίνουν τώρα εκλογές ή να γίνουν τον Μάρτιο του 2015.
Οι επιλογές είναι τέσσερις.
1) Να γίνουν εκλογές τώρα και όχι και τον Μάρτιο του 2015, με συμφωνία και των δύο παικτών.
2) Να μην γίνουν εκλογές ούτε τώρα, ούτε τον Μάρτιο με συμφωνία και των δύο παικτών
3) Να μην γίνουν εκλογές τώρα από επιλογή Σαμαρά και να γίνουν τον Μάρτιο αναπόφευκτα, επειδή το προβλέπει το Σύνταγμα και το θέλει ο κος Τσίπρας
4) Να γίνουν εκλογές τώρα και τον Μάρτιο του 2015.
Αν υλοποιούσαν την πρώτη επιλογή θα είχαμε στην ουσία αποδοχή της πρότασης Τσίπρα από τον κο Σαμαρά και μετά από την πρόσφατη εξουσιοδότηση των ψηφοφόρων μέσω της κάλπης θα εκλεγόταν στη συνέχεια Πρόεδρος Δημοκρατίας κοινής αποδοχής, χωρίς την μεσολάβηση δεύτερων εκλογών.
Η επιλογή αυτή προυποθέτει εμπιστοσύνη μεταξύ κου Σαμαρά και κου Τσίπρα, αλλά ακόμα και αν δεν τηρούνταν η συμφωνία θα υπήρχε κίνδυνος για νέες εκλογές τον Μάρτιο με λίστα βουλευτών.
Το δεύτερο ενδεχόμενο δεν μπορεί να υλοποιηθεί παρά μόνο αν προέκυπτε σήμερα κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ με απομάκρυνση του κου Σαμαρά και συνολική καταγγελία του μνημονίου.
Μία τέτοια επιλογή δεν θα μπορούσε να την δεχθεί ο κος Τσίπρας, γιατί γνωρίζει τα αποτελέσματα των κρυφών δημοσκοπήσεων.
Η τρίτη επιλογή, αν προέκυπτε, θα σήμαινε ότι ο κος Σαμαράς θα ήταν σίγουρος ότι το αποτέλεσμα των πρώτων εκλογών θα ήταν αρνητικό γι' αυτόν και συγχρόνως το ΣΥΡΙΖΑ πιθανόν να μην είχε επιτύχει αυτοδυναμία με μεγάλο ποσοστό.
Στην περίπτωση αυτή οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν να απειλήσουν την αυτοδυναμία του, καθώς οι εκλογές του Μαρτίου θα γίνονταν με λίστα.
Και φτάνουμε στο τελευταίο ενδεχόμενο.
Αν γίνονταν εκλογές τώρα η νέα βουλή θα χρειαζόταν 180 βουλευτές για να εκλέξει νέο Πρόεδρο Δημοκρατίας.
Με το υφιστάμενο εκλογικό σύστημα οι πρώτες εκλογές γίνονται με σταυρό και ενισχύεται το πρώτο κόμμα με την εκλογή επιπλέον 50 βουλευτών.
Οι βουλευτές αυτοί θα ανήκουν στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα έχουν μικρότερο κομματικό ακροατήριο και ενδεχομένως θα ανήκουν στις συνιστώσες του.
Ακόμα και αν κέρδιζε με αυτοδυναμία τις πρώτες εκλογές ο κος Τσίπρας, τον Μάρτιο θα έπρεπε να κάνει σοβαρούς συμβιβασμούς για να βρει τους 180 βουλευτές.
Αν τελικά δεν τους έβρισκε , θα έπρεπε να γίνουν νέες εκλογές τον Μάρτιο με λίστα.
Αυτό θα ήταν σοβαρό πρόβλημα τόσο για τη ΝΔ, όσο και για το ΣΥΡΙΖΑ.
Τα δύο κόμματα θα έπρεπε να απαλλαγούν από τις ακραίες συνιστώσες τους για να πείσουν τους ψηφοφόρους τους και αυτό θα έπρεπε να το κάνουν οι ηγεσίες, που θα αμφισβητούνταν έντονα, ιδιαίτερα μάλιστα ο κος Σαμαράς και οι υπερμνημονιακοί συνεργάτες του.
Μία διακυβέρνηση σε συνθήκες οικονομικής κρίσης με πολλές αντικρουόμενες προτάσεις εντός του ιδίου κόμματος δεν είναι εφικτή.
Στο κλασικό πρόβλημα τύπου "δίλημμα φυλακισμένου" οι δύο παίκτες δεν επικοινωνούν μεταξύ τους και αντιμετωπίζουν ποινές στα τρία από τα τέσσερα πιθανά ενδεχόμενα, με εναλλακτικό αποτέλεσμα την ελευθερία στο ένα πιθανό ενδεχόμενο, όπου ο ένας δεν προδίδει συνειδητά τον άλλο.
Το σενάριο της ελευθερίας αντιστοιχεί στο πρώτο ενδεχόμενο, ακόμα και αν ο κος Τσίπρας δεν τηρούσε την δέσμευση του να εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας μετά τις πρώτες εκλογές
'Οπως όμως και στο σενάριο με το δίλημμα του φυλακισμένου, ο κος Σαμαράς έκανε την χειρότερη και για τους δύο παίκτες επιλογή.
Προκειμένου να "απολαύσει" τέσσερεις μήνες ακόμα την καρέκλα του πρωθυπουργού, αποφάσισε να ρισκάρει να αποκτήσει αυτοδυναμία ο κος Τσίπρας, να φορτωθεί όλο το πολιτικό κόστος ως τον Μάρτιο του 2015 μόνο η συγκυβέρνηση και ενδεχόμενα στη συνέχεια να βγει και Πρόεδρος Δημοκρατίας πρόσωπο φιλικά προσκείμενο προς το ΣΥΡΙΖΑ.
O κος Σαμαράς έχει καβαλήσει το καλάμι και υιοθετεί το λεχθέν από τον Λουδοβίκο ΧV της Γαλλίας: "Μετά από μένα , ο κατακλυσμός.."
Μπορεί να φαντασιώνεται τον εαυτό του στο ρόλο, αλλά κάποιος πρέπει να τον πληροφορήσει τι έπαθε ο επόμενος στη σειρά Λουδοβίκος XVI, που δεν υπήρξε τόσο τυχερός.
Δεν προέκυψε κατακλυσμός, αλλά καταστράφηκε ανεπανόρθωτα η Γαλλική Μοναρχία και ο ίδιος έχασε το κεφάλι του...
Ελπίζω τώρα οι υπόλοιποι παίκτες (οι σημερινοί βουλευτές) να παρέμβουν στο παιχνίδι και να αποτρέψουν τον "κατακλυσμό", αντικαθιστώντας τον επικίνδυνο κο Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ, από κάποιον που δεν έχει το σύνδρομο του Λουδοβίκου ΧΙV, του επονομαζόμενου 'Βασιλιά Ηλίου'...
Αν δεν το κάνουν, τον Μάρτιο του 2015 θα είναι άξιοι της (κακής) τύχης τους...
