Στόχοι:
Εδαφική λεία -Υποταγή Κούρδων- Σύμπλευση
Ουάσιγκτων
Του
Μιχαήλ Στυλιανού
Σε
πρωτόγνωρη στη σύγχρονη ιστορία κρατική
γκαγκστερική επιχείρηση ομηρείας και
εκβιασμού, η Τουρκία χρησιμοποιεί
στρατεύματα
και ορδές τζιχαντιστών για να υποτάξει
τους Κούρδους της Συρίας και Τουρκίας
και να καταστήσει την Ουάσιγκτων όργανο
των αρπακτικών σχεδίων της.
Κατά
το σχέδιο -που προφανώς έχει συμφωνηθεί
στις μυστικές «διαπραγματεύσεις για
την απελευθέρωση των 45 ομήρων του
τουρκικού προξενείου»- οι ισλαμιστές,
που η ΄Αγκυρα οργάνωνε, εκγύμναζε και
εξόπλιζε από το 2003, έχουν αναλάβει την
εκτέλεση του «συμβολαίου» της δολοφονίας
του πληθυσμού στο Κομπάνι.
Τα
συγκεντρωμένα στα σύνορα της Συρίας
τουρκικά στρατεύματα αποδείχθηκε πλέον
πως έχουν ως πρώτη αποστολή να εξασφαλίσουν
στους -πάνοπλους και με τάνκς- δολοφόνους
την άνετη εκτέλεση του «συμβολαίου»,
εμποδίζοντας την ενίσχυση των ηρωικών
Κούρδων πολιορκημένων από τους αδελφούς
τους της Τουρκίας, που συνωθούνται στα
σύνορα αλλά απωθούνται από τα τουρκικά
όπλα, πυροβόλα και τάνκς.
΄Όπως
αποκάλυψε την Τρίτη, με άρθρο του, ο
κορυφαίος Αμερικανός γνώστης του πεδίου
της Μέσης Ανατολής Πάτρικ Κόκμπουρν, ο
ηγέτης του Σύρο-κουρδικού Κόμματος
Δημοκρατικής Ενότητας (και πολιτικός
ηγέτης των τριών ημιαυτόνομων κουρδικών
καντονιών της Συρίας), Σαλίχ Μουσλίμ,
συναντήθηκε με αξιωματούχους της
τουρκικής μυστικής υπηρεσίας στρατού,
σε μια απόπειρα να τους πείσει να
επιτρέψουν την βοήθεια προς τους
πολιορκημένους του Κομπάνι, αλλά βρέθηκε
αντιμέτωπός με τον πάγο των όρων του
εκβιασμού. (Την είδηση, μέχρι εδώ, μετέδωσε
και ο ανταποκριτής ελληνικού καναλιού
στην Κωνσταντινούπολη.)
Ο
Πάτρικ Κόκμπουρν αποκαλύπτει ότι οι
πειρατικοί όροι που έθεσαν οι Τούρκοι
στο Σύρο-Κούρδο ηγέτη για να επιτρέψουν
την βοήθεια είναι:
-
Να εγκαταλείψουν οι Κούρδοι της Συρίας
το αίτημα της αυτοδιάθεσής τους.
-
Να καταργήσουν την αυτοκυβέρνηση των
τριών καντονίων τους και
-
Να συμφωνήσουν στην εγκατάσταση μιας
τουρκικής διαχωριστικής ζώνης μέσα στη
Συρία.
Σε
κατανοητή απλο-ελληνική μετάφραση από
την γλώσσα των Ερντογάν-Φιντάν-Νταβούτογλου,
τα λύτρα που οι Τούρκοι ζήτησαν- για
την πιθανή σωτηρία των ομήρων- ήταν να
τους παραδώσουν οι Κούρδοι της Συρίας
την ελευθερία τους, τη γη τους, τα κλειδιά
των σπιτιών τους, με επιπλέον ένα
πιστοποιητικό -για τους Αμερικανούς
και την διεθνή κοινή γνώμη- ότι
με παράκληση των Κούρδων εισβάλλουν τα
τουρκικά στρατεύματα στο έδαφος της
Συρίας, για να τους σώσουν…
(
Εδώ-παρενθετικά-το Κομπάνι αναδεικνύεται
και φροντιστήριο για την ταχεία εκμάθηση
της τουρκικής για τους/τες κ.κ. Μπουτάρη,
Βερέμη, Τσατσόπουλο, Ρεπούση, Δραγώνα
κ.λ.π. νοσταλγούς του οθωμανικού
πολιτισμού...)
Ο
κ. Μουσλίμ απέρριψε τον τουρκικό εκβιασμό
και επέστρεψε στο πολιορκημένο Κομπάνι,
όπου από την νύχτα της Τετάρτης οι
Ισλαμιστές εξαπέλυσαν νέα λυσσώδη
επίθεση προς το κέντρο της πόλης.
Ο
εκβιασμός της Ουάσιγκτων
Στο
σκέλος της που στοχεύει την Ουάσιγκτων
η γκαγκστερική επιχείρηση εκβιασμού
της από την Τουρκία επιδιώκει να αναγκάσει
τους Αμερικανός να συμφωνήσουν με την
δημιουργία «διαχωριστικής ζώνης» και
να κηρύξουν απαγόρευση πτήσεων στο
εναέριο χώρο της Συρίας—που θα εξασφάλιζε
στην τουρκική εισβολή το απυρόβλητο
από τη συριακή αεροπορία.
Η
Άγκυρα υποστηρίζει υποκριτικά, χαϊδεύοντας
και τα αυτιά «νεοσυντηρητικών» και
Αμερικανών επιτελών, ότι απαιτούνται
χερσαίες δυνάμεις «για την εξουδετέρωση
των τζιχαντιστών του Ι.Κ.» και «ζώνη
απαγόρευσης πτήσεων»- όπως στη Λιβύη.
Το
όπλο του εκβιασμού που η ΄Αγκυρα
χρησιμοποιεί κατά της Ουάσιγκτων είναι
το φάσμα του διεθνούς αποτροπιασμού
για την σφαγή των Κούρδων, μετά από
εκείνη των Γιαζιντί, αλλά και των
αντιδράσεων της αμερικανικής κοινής
γνώμης για την ανικανότητα της κυβέρνησης
να αποτρέψει ανθρωπιστικές καταστροφές
και να παράξει στρατηγική με αποτελέσματα.
΄Ηδη
ο Γάλλος πρόεδρος (της μονοψήφιας
δημοτικότητας) Φρανσουά Ολάντ, στον
τελευταίο του έρωτα (οικονομικής
απόγνωσης) με την Τουρκία, ανακοίνωσε
τη Τετάρτη ότι συμφωνεί με την τουρκική
πρόταση για την δημιουργία της
«διαχωριστικής ζώνης στο έδαφος της
Συρίας». Οι Βρετανοί «το σκέπτονται».
Οι
Αμερικανοί, που βομβαρδίζουν με την
σιωπηρή συγκατάθεση του ΄Ασσαντ,
εκφράζουν δημόσια τη δυσφορία τους για
τις τουρκικές «πιέσεις» (μια υπερδύναμη
δεν…εκβιάζεται), αλλά στην πραγματικότητα
φαίνονται διχασμένοι. Τόσο ο υπουργός
των Εξωτερικών Τζων Κέρρυ όσο και ο
εκπρόσωπος του Πενταγώνου δήλωσαν ότι
η « η ιδέα μιας ζώνης ταμπόν είναι στο
τραπέζι και εξετάζεται»…
Στο
κεφάλαιο αυτό, του τουρκικού εκβιασμού
προς την Ουάσιγκτων, η μελέτη των σχετικών
παραγράφων της ομιλίας του αντιπροέδρου
Τζο Μπάϊντεν στο Χάρβαρντ αλλά και της
συγνώμης που ζήτησε στη συνέχεια, μετά
την επίπληξη του από τον Ερντογάν, είναι
άκρως διδακτική για τα περιθώρια
εκβιασμών που φαίνεται να διαθέτει η
΄Αγκυρα, για διάφορους λόγους, αλλά
–αντίστροφα- και για τα όρια των
δυνατοτήτων επιβολής της θέλησής της,
που η Υπερδύναμη διαθέτει, απέναντι και
στους στενούς συμμάχους της. Κάθε φράση
αυτών παραγράφων αξίζει επισταμένης
μελέτης, η οποία και ασφαλώς της
αφιερώνεται από καγκελαρίες και
εξωτερικές υπηρεσίες σοβαρών κρατών,
συμμάχων και τρίτων…
Η
εποφθαλμιούμενη λεία
Η
δημιουργία «ζώνης ασφαλείας» εκείθεν
των συνόρων της, αρχικά προς το Ιράκ και
από διετίας και προς την Συρία είναι
επιδίωξη της Τουρκίας από το 1985,
προβάλλεται ως αμυντικό μέτρο «κατά
της κουρδικής τρομοκρατίας» αλλά
υποκρύπτει τις βλέψεις της για τα
πετρέλαια του Κιρκούκ, εδάφη της Συρίας
και τον αποκλεισμό της δυνατότητας
άλλης εξόδου αγωγών πετρελαίου και
φυσικού αερίου στην Μεσόγειο εκτός του
τουρκικού εδάφους, στο Σεϊχάν.
Η
στρατιωτική επιχείρηση εγκλωβισμού
των Κούρδων της Συρίας στις δαγκάνες
του αιμοσταγούς θηρίου που η Τουρκία
πρωτίστως εξέθρεψε και εκγύμνασε,
ανατινάζει την απάτη των διαπραγματεύσεων
«ειρήνευσης» με το ΡΚΚ, εναντίον και
του οποίου πλαγίως στρέφεται η εκστρατεία
εξόντωσης της πολιτικής και στρατιωτικής
οργάνωσης των Κούρδων στη Συρία πού
θεωρείται παρακλάδι του. Η αιματηρή
κουρδική εξέγερση στη Τουρκία αποδεικνύει
την επίγνωση αυτής της πραγματικότητας
και τα αδελφά συναισθήματα που ενώνουν
ένα λαό σε δύο χώρες.
Το
ίδιο δεν μπορεί δυστυχώς να λεχθεί για
το ημιανεξάρτητο Κουρδιστάν του Ιράκ,
υπό τον Μπαρζανί, που φαίνεται να δίνει
προτεραιότητα στην συνεργασία με την
Τουρκία για την εξαγωγή του ιρακινού
πετρελαίου- παράλληλα προς το κλεμμένο
από τους τζιχαντιστές εισβολείς.
Στο
μεταξύ οι ηρωικοί υπερασπιστές του
Κομπάνι, άντρες και γυναίκες, εξαντλούν
τα τελευταία πυρομαχικά τους
αντιμετωπίζοντας με ελαφρά και παλαιά
όπλα ποικίλης προέλευσης, τις μανιασμένες
ορδές των τζιχαντιστών, πάνοπλων με
απαστράπτοντα αμερικανικά φορητά όπλα,
πυροβόλα και τάνκς, τα οποία κατέλαβαν
σε εγκαταλελειμμένες αποθήκες του
ιρακινού στρατού.
«
Η πόλη θα πέσει σύντομα», δήλωσε Κούρδος
εκπρόσωπος τη Δευτέρα, όπως αναφέρει
στο άρθρο του ο Πάτρικ Κόκμπουρν.
Ο
οποίος μιλά με θαυμασμό γι’ αυτούς τους
ολιγάριθμους υπερασπιστές πού- όπως-
γράφει είναι αποφασισμένοι να κάνουν
το Κομπάνι «νέες Θερμοπύλες», μαχόμενοι
μέχρις τέλους απέναντι σε εχθρό πολύ
ισχυρότερο σε αριθμούς και εξοπλισμένο
με βαρειά όπλα.
Δεν
παραλείπει να αναφερθεί στην περίπτωση
της Κούρδισας ηρωίδας Αρίν Μιρκάν, που
κατά την υποχώρηση των συντρόφων της,
την Κυριακή, αυτή έμεινε πίσω, αναμείχθηκε
με τους επιδρομείς, πυροδότησε τα
εκρηκτικά στη ζώνη της και παρέσυρε
δέκα στον θάνατό της.
Ο
Κόκμπουρν γράφει ότι η πτώση του Κομπάνι
θα αποτελέσει βαρύ πλήγμα (γοήτρου) για
τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, που
βομβαρδίζουν από τις 23 Σεπτεμβρίου τις
θέσεις του Ι.Κ. στη Συρία και από τις 8
Αυγούστου στο Ιράκ.
Την
εκτίμηση επιβεβαιώνουν δηλώσεις
Αμερικανών αξιωματούχων, που –όπως
μετέδωσε σήμερα το Ρώυτερ- επιζητούν
να μειώσουν τη σημασία της επικείμενης
πτώσης της πόλης στα χέρια των ασυγκράτητων
ορδών του αφιονισμένου Ισλάμ. Ο ίδιος
ο Τζων Κέρρυ καθοδήγησε τις αμερικανικές
και συμμαχικές αντιδράσεις, με την
ακόλουθη δήλωση:
«
Όσο φρικιαστικό και αν είναι να
παρακολουθείς σε πραγματικό χρόνο αυτό
που συμβαίνει στο Κομπάνι… θα πρέπει
να σταθείς και να σκεφτείς τον στρατηγικό
στόχο»…