Η ανάλυση της δράσης του πνεύματος ίσως μπορέσει να φωτίσει τους βαθύτερους προορισμούς και να οδηγήσει στη ευχερέστερη προσαρμογή της άνθρώπινης ύπαρξης στο πλαίσιο της κοσμικής αποστολής της.
Από την αρχή πρέπει να επισημανθούν οι τρόποι των κοσμικών αποφάσεων στα ανθρώπινα πράγματα. Οι τρόποι αυτοί πρέπει να είναι εκείνοι που αποφασίζονται από τους πολλούς,τη μεγαλύτερη δύναμη.
Οι πολλοί πολεμούν τους ολίγους και τους υποτάσσουν. Τα επιχειρήματα των πολλών που είναι λιγότερο προνομιούχοι είναι το αίτημα της ισότητας. Επιδιώκεται από τους πολλούς η κατάργηση της ανισότητας, που είναι και η φυσική, η κοσμική κατάσταση. Το πνεύμα που εκδηλώνεται και καλλιεργείται από τους ολίγους, τους ισχυρούς ή τους επαίοντες, πολεμάει παρά την προέλευσή του από τη θέση του και την αποστολή του, την κοσμική αυτή θέση της ανισότητας και της υπεροχής.
Το κοσμικό πνεύμα που εκδηλώνεται μέσω του ανθρώπινου πνεύματος, σαν λογική λειτουργία, γιατίείναι κι αυτό κομμάτι της κοσμικής λογικής, κατευθύνεται από δύο κεντρικές γραμμές, δύο κατηγορίες παγκοσμίου κύρους, ανεξάρτητες εσωτερικές και εξωτερικές επήρειες, που δρούν σαν φυσικές δυνάμεις και φανερώνονται μπροστά σε κάθε συνειδητή λειτουργία.
Είναι η ιδέα της φειδούς και σαν συνέπειά της η άρνηση των συγκρούσεων και όλων εκείνων των ιδεών, που φέρνουν τις συγκρούσεις και τις καταστροφές. Στην ιδέα της φειδούς περιέχονται οι θετικές προυποθέσεις για τη δημιουργία,την αύξηση και τη ματαίωση των αντιδράσεων στη δημιουργία και την αύξηση. Ετσι μιλάει το πνεύμα των πολλών που οι αποφάσεις τους φτάχνουν τους ανθρώπινους νόμους και δημιουργούν τον ανθρώπινο κώδικα.
Ο δρόμος αυτός είναι αντίθετος προς το δρόμο των ολίγων εκείνων, που πολλές φορές με μια εκτροπή της λογικής λειτουργίας και με την πίεση που ασκούν στους πολλούς, υψώνουν το ανάστημα μπροστά στο Σύμπαν, νομίζοντας εύκολη την κατάργηση της κοσμικής λογικής και την υποκατάστασή της με μια ανθρώπινη, που είναι τις περισσότερες φορές και από μια άποψη γελοία, αλλά και στις σοβαρότερες περιπτώσεις ανίκανη να θεμελιώσει την ανθρώπινη πορεία ακόμη και για εικοσιτέσσερες ώρες.
Δεν έφτασε ακόμη η ώρα για να πάρει, να επωμισθεί ο άνθρωπος μόνος του τις ευθύνες. Η λογική του δεν λειτουργεί ολοκληρωμένα. Είναι ακόμη απαίδευτος στα προβλήματα της λογικής. Το μέλλον του θα εξαρτηθεί από την παίδευση και τη λογική άσκηση, που θα είναι απαλλαγμένη από τα παράσιτα του θυμού και του ενστίκτου. Ο δρόμος θα είναι μακρινός και δύσκολος.
Η λογική λειτουργία δεν είναι αυτόματη και άνετη, αλλά σύνθεση σκέψεων και συνείδηση, που η σύνδεσή της με την πράξη γίνεται άμεσα με συλλογισμούς και με γνώσεις. Ο ανθρώπινος βίος δεν είναι απλό φαινόμενο ζωής, είναι υπεύθυνη πορεία υπαγορευμένη από το πνεύμα...