Τέσσερις εβδομάδες σκληρών μαχών στην Κομπάνι που τελεί υπό κουρδική διοίκηση. Η ISIL σχεδόν ανενόχλητη κατέλαβε τα γύρω χωριά έχοντας ουσιαστικά αποκλείσει όλες τις οδούς διαφυγής αλλά και πιθανής ενίσχυσης με εξαίρεση την Τουρκία η οποία όμως αποτελεί μια σιωπηλή σύμμαχο.
Η παγκόσμια κοινή γνώμη κρατά την αναπνοή της έδω και αρκετό καιρό κάθε φορά που τα εγκλήματα των τζιχαντιστών έρχονται στο φως της δημοσιότητας.
Τι να πρωτοθυμηθούμε;
Τις σταυρώσεις; Τους ακρωτηριασμούς; Τους αποκεφαλισμούς; Τους βιασμούς; Τα σκλαβοπάζαρα; Τη σφαγή των 700 της φυλής αλ-σαϊτάτ; Τους γάμους με 7χρονα κορίτσια;
Η μάχη της Κομπάνι αποτελεί ένα παγκόσμιο ιστορικό ορόσημο. Ένα ραντεβού της ανθρωπότητας με την ιστορία. Ένα σημείο καμπής από το οποίο και μετά θα αρχίσει η φθίνουσα πορείας αυτού του φασιστικού πειράματος που κατέστη πλέον ανεξέλεγκτο.
Οι κούρδοι σίγουρα γράφουν ένα κομμάτι ιστορίας αυτές τις δύσκολες ώρες. Μητέρες, παππούδες, σύζυγοι, μια ψυχή όσοι απέμειναν στο Στάλινγκραντ της Μέσης Ανατολής δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα.
Η υπόλοιπη όμως ιστορία θα γραφτεί και από την έκβαση της μάχης.
Νίκη του φασισμού και του σκοταδισμού στην Κομπάνι θα είναι το αποτέλεσμα και της αδράνειας - πελαγοδρόμησης της κατά τα λοιπά ισχυρότατης πολεμικά Δύσης.
Νίκη του φασισμού και του σκοταδισμού στην Κομπάνι συνοδευόμενη από τα συνήθη φρικτά εγκλήματα των φασιστών, θα είναι ΗΤΤΑ της ανθρωπότητας.