Ο νέος μεγάλος εθνικός στόχος, που αποτελεί παράλληλα και δείγμα της κατάντιας μας, είναι το ποιος καταργήσει πρώτος το μνημόνιο. Ποιος θα το κάνει κομματάκια; Ο Αντώνης Σαμαράς ή ο Αλέξης Τσίπρας;
Έχω όμως την αίσθηση πως η κοινωνία δεν πείθεται πλέον. Δηλαδή αν εγώ αύριο το πρωί βάψω τα μαλλιά μου και από Στρατή με φωνάζουν Δημήτρη, θα είμαι κάποιος άλλος;
Το μνημόνιο κι αν σκιστεί, θα έρθει άλλο με διαφορετικό όνομα ώστε να βρίσκουμε τα δανεικά που μας χρειάζονται.
Άλλωστε το μνημόνιο επίτηδες δαιμονοποιήθηκε εξαρχής από τους ίδιους τους πολιτικούς που μας το έφεραν. Τι σημαίνει άλλωστε μνημόνιο; Τίποτε περισσότερο από μια συμφωνία, μια περιγραφή όρων για τα δανεικά. Δαιμοποιήθηκε για να μπορεί αργότερα να ηρωοποιηθεί το σκίσιμό του. Ένα μνημόνιο που δεν εφαρμόστηκε. Στα 63 σημεία που είχαν δημοσιευθεί στις αρχές του μνημονίου σε αρκετές ιστοσελίδες, δεν υπάρχει καμία αναφορά στο πογκρόμ που ακολούθησε αλλά πράγματα τα οποία πολύ απλά δεν έγιναν για να μη θιχθούν κομματικοί στρατοί, προνόμια και βολεμένοι.
Ωστόσο οι πολιτικοί μας εξακολουθούν να μας κοροϊδεύουν. Μας ενέπλεξαν σε μια περιπέτεια από την οποία βγαίνουμε οι περισσότερο φτωχότεροι και κατεστραμμένοι ενώ ακόμη και οι αριθμοί είναι κατά πολύ χειρότεροι από το 2009.
Ο 45χρονος άνεργος που ήταν 20 χρόνια στο ίδιο γραφείο, μπορεί να βρει πάλι εργασία αξιοπρεπή;
Η 37χρονη μητέρα με τα δύο παιδιά που πλέον δεν την προσλαμβάνει κανείς, τι θα απογίνει;
Αυτός που αγόρασε ένα σπίτι € 350.000,00, χρωστάει παραπάνω από τα μισά σε δάνειο, το ακίνητο δεν πιάνει πλέον ούτε τα μισά και κανείς δεν το κοιτάζει, θα βρει μια λύση δίχως να χάσει πρακτικά την περιουσία του;
Τα σπίτια του λαού, θα γίνουν πάλι δικά του; Ή θα παραμείνουν οι δημευτικοί φόροι;
Τα νοσοκομεία και στο σύστημα υγείας θα ανταποδώσει ποτέ πίσω στους πολίτες όσα τους πήρε τόσα χρόνια;
Οι ηλικιωμένοι θα μπορούν στη δύση της ζωής τους να έχουν μια αξιοπρεπή διαβίωση;
Τα νέα παιδιά θα έχουν μέλλον στην πατρίδα τους ή αυτή θα απομείνει ένα πουκάμισο αδειανό;
Το πρόβλημα δεν είναι ποιος θα σκίσει μπροστά στις κάμερες ένα παλιόχαρτο.
Το ζητούμενο είναι ποιος θα μας δώσει πίσω τη χαμένη ζωή μας.
Το πως θα μπορέσει πάλι ο Ελληνας να κοιμηθεί ξανά ένα βράδυ χωρίς σκοτούρες για το επόμενο πρωινό.
Πότε θα νιώσει πάλι ΚΥΡΙΟΣ του εαυτού του, του σπιτιού του και της πατρίδας του.