Η οπισθοχώρηση των τζιχαντιστών από την Κομπάνε δεν αποτελεί ίσως μόνο ένα σημείο καμπής του πολέμου της Συρίας σε συνδυασμό με τις στρατηγικές νίκες που πετυχαίνει μέρα με τη μέρα κι αθόρυθα ο συριακός στρατός, έχει κι ένα ακόμη πολύ μεγαλύτερο νόημα.
Οι δύο μπορούν να νικήσουν τους οκτώ. Οι άοπλοι μπορούν να επικρατήσουν των οπλισμένων διότι ουσιαστικά άοπλοι αμύνονται οι κούρδοι κρατώντας κάποια καλάσνικοφ τα οποία είναι μεγαλύτερα κι από τους ίδιους απέναντι σε ένα σύγχρονο αμερικανικό οπλοστάσιο.
Η διαφορά βρίσκεται στην ψυχή και στα κίνητρα. Στο τι διακυβεύεται για τον καθένα. Για τους καλοπληρωμένους σε σχέση με τον πρότερο βίο τους τζιχαντιστές το κίνητρο θα ήταν μια περίοδος λεηλασίας, γλεντιού, βιασμών και επίδειξης δύναμης.
Για τον πατέρα της φωτογραφίας όμως τα πράγματα ήταν και είναι διαφορετικά. Αμύνεται για το σπίτι του, για την αυριανή ελευθερία και ελπίδα του γιου του, να μην του τον αρπάξουν, για να μην εξευτελίσουν τη σύζυγό του και τη μητέρα του.
Θα μπορούσε να αντιτάξει κανείς ότι οι βομβαρδισμοί των τελευταίων ημερών συνέβαλαν αποφασιστικά. Καμία αντίρρηση. Όμως αν δεν είχε προηγηθεί αυτή η ηρωική αντίσταση των 20 ημερών, οι ηρωικές πράξεις των κοριτσιών που τερμάτισαν τη ζωή τους και όλο αυτό το παγκόσμιο κίνημα που εξανάγκασε τις ΗΠΑ να ενδιαφερθούν για την "αδιάφορη" Κομπάνε, τίποτε δε θα είχε συμβεί.
Τα όσα συμβαίνουν στη μέχρι χθες άγνωστη πόλη της βόρειας Συρίας αποτελούν ένα πολύ δυνατό μάθημα που διδάσκει πως πολλές φορές τα κριτήρια του νικητή είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που εμείς νομίζουμε. Ο εξ ορισμού αδύναμος μετατρέπεται σε ισχυρό και το αντίστροφο.
Η ψυχή που θέλει να μείνει ελεύθερη, η υπεράσπιση της οικογένειας, του μέλλοντος των παιδιών και του παρελθόντος των προγόνων δημιουργούν ένα τρομερό μείγμα δυνάμεων που αντιμετωπίζει στα ίσα ακόμη και ένα σύγχρονο οπλοστάσιο.
Οι κούρδοι γύρισαν ένα καταδικασμένο παίχνιδι. Τους ευχόμαστε από καρδιάς να κρατήσουν έτσι έως την τελική νίκη. Ας ελπίσουμε ότι κι εμείς ως λαός θα βρούμε στη μάχη της Κομπάνε στοιχεία της ιστορίας μας και ίσως κάτι από το μέλλον μας, αν θέλουμε κάποια στιγμή επιτέλους να σηκώσουμε κεφάλι.