Η κοινή γνώμη παρακολουθεί σοκαρισμένη κάτι που ήδη γνώριζε, τη διαβίωση μιας τετραμελούς οικογένειας μέσα σε ένα αυτοκίνητο.
Είναι διαφορετικό να γνωρίζεις στη σφαίρα της θεωρίας ότι Χ αριθμός ζει στους δρόμους και άλλο να το βλέπεις ολοζώντανο.
Κάποιοι λύγισαν, άλλοι έκλαψαν και πολλοί συμπολίτες μας ευαισθητοποιήθηκαν.
Όμως αναρωτιέμαι ρε Αντώνη, εσύ έχεις τίποτε να πεις;
Μπορείς να φανταστείς για παράδειγμα σήμερα να κοιμάσαι στο κρεββάτι σου και αύριο μέσα σε ένα αυτοκίνητο; Κι αν το έχεις κι αυτό.
Πού να κρύψεις την αξιοπρέπειά σου; Πώς να κοιτάξεις τα παιδιά σου στα μάτια; Και τι να τους πεις; Και τι θα κάνουν; Πώς θα συμπεριφερθούν την άλλη μέρα στο σχολείο απέναντι στους συμμαθητές τους; Τι να αισθάνονται άραγε;
Κι αλήθεια ρε Αντώνη, τι νόημα έχεις κάτι νούμερα σε ηλεκτρονικά καντράν και η όποια εναρμόνισή τους απέναντι σε τέτοιες περιπτώσεις;
Καμιά φορά, τα βράδια που κοιμάσαι, σε απασχολούν αυτά; Πετάχτηκες ποτέ μέσα στη νύχτα από μια παλινδρόμηση έτοιμη να σε πνίξει γιατί σε κυριεύει το άγχος;
Κι αυτό το ζευγάρι; Ο πατέρας; Η μητέρα; Δεν μπορεί... Κάποτε κάτι θα είχαν στη ζωή τους. Μια σταθερότητα κι είπαν να παντρευτούν, να ανοίξουν ένα σπίτι. Και προφανώς θα είχαν κάτι, ώστε να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί και λίγο παρακάτω ακόμη ένα.
Και τώρα δεν έχουν τίποτε...
Έχεις να πεις κάτι ρε Αντώνη;