SON OFEON
Μετά την εκπληκτική ανακοίνωση τον Ιανουάριο του 2013 ότι η Bundesbank θα επαναπατρίσει 674 τόνους χρυσού από το NY Fed και την γαλλική Κεντρική Τράπεζα, ένα χρόνο αργότερα, η Bundesbank στην συνέχεια έκανε μια εξίσου εντυπωσιακή αποκάλυψη ότι από τους 84 τόνους, που η τράπεζα σκόπευε να επαναπατρίσει, είχε καταφέρει να της επιστραφούν μόλις 37 τόνοι, με μόνο 5 τόνους να προέρχονται από το NY Fed.
Ο λόγος που προβάλλεται για αυτή την απογοητευτική ποσότητα ήταν ο εξής:
Η Bundesbank εξήγησε [την χαμηλή ποσότητα χρυσού με προέλευση τις ΗΠΑ] λέγοντας ότι οι μεταφορές από το Παρίσι είναι απλούστερες και επομένως μπορούσαν να ξεκινήσουν γρήγορα. "Επιπλέον, η Bundesbank είχε την «υποστήριξη» της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS)", που είχε ήδη οργανώσει περισσότερες μεταφορές χρυσού για άλλες κεντρικές τράπεζες και διέθετε την κατάλληλη εμπειρία.
Μόνο μετά από μήνες προετοιμασίας και με την απαραίτητη ασφάλεια θα μπορούσαν να ξεκινήσουν μεταφορές με φορτηγά και αεροπλάνα"
Πρόκειται για την ίδια τράπεζα (BIS), που το 2011 δάνεισε μία ποσότητα ρεκόρ 632 τόνων χρυσού...
Ανατρέχοντας στην κύρια εξήγηση, αναρωτιόμαστε: Πώς ακριβώς γίνεται "απλούστερη" η μεταφορά χρυσού, επειδή ξεκινάει από το Παρίσι και όχι από τη Νέα Υόρκη;
Μήπως το ταξίδι του χρυσού από το NY Fed γίνεται με το αυτοκίνητο κατά μήκος του πυθμένα του Ατλαντικού, ενώ ο γαλλικός χρυσός μεταφέρεται με ένα σκούτερ τύπου Vespa έξω από τη χώρα;
Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι υπήρξε ένας άλλος λόγος: "Ο χρυσός, που βρίσκεται αποθηκευμένος στο Παρίσι, έχει ήδη το επίμηκες σχήμα με λοξές ακμές του " προτύπου LGD Λονδίνο καλής παράδοσης "
Αντίθετα οι ράβδοι χρυσού, που βρίσκονται στα υπόγεια του Fed, έχουν την προηγούμενη κοινή μορφή και θα.. πρέπει να λιώσουν και να χυτευθούν κατάλληλα [σύμφωνα με το πρότυπο LGD].
Και η ικανότητα των μεταλλουργείων είναι απλά περιορισμένη. "
Ή, για να το θέσουμε με απλό τρόπο:
Πρόκειται μάλλον για γενικά προσχήματα για την αποτυχία να συνεχισθεί ο επαναπατρισμός του φυσικού χρυσού σύμφωνα με την αρχική πρόθεση της Bundesbank, ειδικά καθώς τον Νοέμβριο του 2012 το Zero Hedge δημοσίευσε απόδειξη για την συμπαιγνία το 1968 μεταξύ της Τράπεζας της Αγγλίας και της Fed που επιδιώξαν να εξαπατήσουν την Deutsche Bank: " Η Τράπεζα της Αγγλίας απευθυνόμενη προς την Fed: " Καμία ένδειξη δεν θα πρέπει, φυσικά, να δοθεί στην Bundesbank ... "
Η κωμωδία τελείωσε με έναν γδούπο τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους, όταν αντί να συνεχίσει η φάρσα, η Γερμανία απλώς εγκατέλειψε, αναφέροντας ένα ακόμη πιο γελοίο λόγο για τον οποίο δεν μπορεί πλέον ακόμη και να προσποιηθεί ότι συγκεντρώνει το φυσικό χρυσό της, που βρίσκεται στη Νέα Υόρκη στην οδό Liberty Street 9.
Η Γερμανία αποφάσισε ότι ο χρυσός της είναι ασφαλής σε αμερικανικά χέρια. "Οι Αμερικανοί φροντίζουν καλά τον χρυσό μας", δήλωσε σε συνέντευξη τύπου ο Norbert Barthle, ο εκπρόσωπος για τον προϋπολογισμό εκ μέρους του Χριστιανοδημοκρατικού συνασπισμού της Μέρκελ στο κοινοβούλιο. "Αντικειμενικά, δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος για την έλλειψη εμπιστοσύνης."
Και αυτό ήταν : Δεν ξαναναφέρθηκε ούτε μία λέξη από τη Γερμανία σχετικά με το θέμα της αποτυχημένης πρωτοβουλίας επαναπατρισμού του χρυσού της.
Μέχρι αυτή την εβδομάδα, όταν η Deutsche Bank - η τράπεζα που είναι η ισοδύναμη για την Γερμανία της Goldman Sachs για την Αμερική, από την άποψη της πολιτικής λήψης αποφάσεων - για άλλη μια φορά έδειξε ακριβώς ποια είναι η πραγματική αιτία πίσω από την αποτυχία της προσπάθειας της Γερμανίας να φέρει το χρυσό της πίσω.
Από την ειδική έκθεση του Robin Winkler:
... Η κοινότητα που συναλλάσσεται σε χρυσό παρακολούθησε με μεγάλη προσοχή την απόφαση της γερμανικής Bundesbank να "επαναπατρίσει το γερμανικό χρυσό ".Στις αρχές του 2013, η Bundesbank ανακοίνωσε ότι θα επαναπατρίσει 300 τόνους χρυσού που βρίσκονται αποθηκευμένοι στις ΗΠΑ μέχρι το 2020. Υπάρχει καθυστέρηση στο χρονοδιάγραμμα των ενεργειών, με επίκληση τις υλικοτεχνικές δυσκολίες. Ωστόσο, οι διπλωματικές δυσκολίες είναι πιο πιθανό να είναι η κύρια αιτία της καθυστέρησης, ιδιαίτερα βλέποντας ότι η Bundesbank έχει αποδείξει την ικανότητά της να οργανώνει μεταφορές χρυσού μεγάλης κλίμακας.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Bundesbank επαναπάτρισε σταδιακά 930 τόνους γερμανικού χρυσού που κατείχε η Τράπεζα της Αγγλίας.
Διότι, αν κάποιος γνωρίζει τι πραγματικά συνέβη στο παρασκήνιο στη Γερμανία, και στο εσωτερικό των κλειστών θυρών της Bundesbank, είναι η Deutsche Bank.
Και εκεί βρίσκεται η αλήθεια : Δεν ήταν οι ανησυχίες για τη μεταφορά ή για τις "καλές προδιαγραφές παράδοσης" ή κάτι άλλο που να σχετίζεται με την απόφαση της Γερμανίας "ότι ο χρυσός της είναι ασφαλής σε αμερικανικά χέρια", αλλά ακριβώς το αντίθετο:
Η Γερμανία πιέστηκε για να κρατήσει το χρυσό της στις ΗΠΑ, όταν ξεκίνησε μία «διπλωματική» γραμμή επικοινωνίας, πιθανότατα σαν αποτέλεσμα του ότι το Fed έκανε απόλυτα σαφές στην Bundesbank, όχι μόνο ποιός διευθύνει την παράσταση, αλλά και για το τι θα σήμαινε για την " σταθερότητα της τιμής του χρυσού", η εξασφαλισμένη αποτυχία της προσπάθειας της Γερμανίας να επαναπατρίσει το χρυσό της.
'Ετσι, προς το παρόν τουλάχιστον, σταμάτησαν τα αιτήματα επαναπατρισμού του χρυσού της Γερμανίας.
Τώρα το ερώτημα είναι, πώς οι ΗΠΑ θα πιέσουν "διπλωματικά" την Ελβετία για να βεβαιωθούν ότι το δικό της δημοψήφισμα για τον επαναπατρισμό του χρυσού της δε θα πετύχει.
Διότι αν η Γερμανία απέτυχε παταγωδώς να παραλάβει 674 τόνους χρυσού το 2013, είναι σίγουρο ότι η Ελβετία δεν θα βρεί απολύτως τίποτα στην προσπάθειά της να αποκτήσει περισσότερο από την διπλάσια ποσότητα, δηλαδή 1.500 τόνους χρυσού, όπως θα απαιτούσε ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα της 30ης Νοεμβρίου.
Στην συνέχεια, θεωρώντας ότι η δράση του Ομπάμα ήταν αυτή που κατέστρεψε τον ελβετικό τραπεζικό τομέα, όταν οι ΗΠΑ συνέτριψαν την μακραίωνη παράδοση της "ελβετικής τραπεζικής ανωνυμίας", αυτή η εξέλιξη θα μπορούσε να είναι ακριβώς η σωστή δράση με την οποία η «ουδέτερη» Ελβετία θα μπορούσε επιτέλους να πάρει εκδίκηση του από το καθεστώς που της κόστισε ό,τι ήταν για αιώνες η κύρια πηγή εισροών κεφαλαίων στο μικρό και τόσο πολύ ευημερούν (μέχρι τότε) κεντροευρωπαϊκό έθνος.
ΠΗΓΗ http://www.zerohedge.com/news/2014-11-16/real-reason-why-germany-halted-its-gold-repatriation-ny-fed
ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
Το άρθρο υπονοεί ότι η επιστροφή του χρυσού της Γερμανίας ποσότητας 930 τόνων στις αρχές της δεκαετίας του 2000 από την Αγγλία έγινε με δανεικό χρυσό από τις ΗΠΑ.
Αν θεωρήσουμε ότι τελικά αυτή η μεταφορά έγινε και μεταφέρθηκε χρυσός αυτής της ποσότητας σε φυσική μορφή, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι συγχρόνως έγινε ένα swap σε χρυσό μεταξύ Αγγλίας και ΗΠΑ.
Αυτό το swap σε χρυσό προφανώς ποτέ ως σήμερα δε διακανονίστηκε με παράδοση φυσικού χρυσού από την Αγγλία στις ΗΠΑ.
Θα πρέπει κατά συνέπεια να λείπει ο αντίστοιχος φυσικός χρυσός από τα θησαυροφυλάκια των ΗΠΑ, ενώ λογιστικά θα πρέπει να μην υπάρχει έλλειμμα με την βοήθεια του λογιστικού χρυσού (swap χρυσού).
Αν λοιπόν ζητηθεί σε φυσική μορφή αυτή η ποσότητα χρυσού, απλά θα πρέπει να αγορασθεί σε σημερινές τιμές από την αγορά με αποτέλεσμα την αύξηση της παγκόσμιας ζήτησης σε χρυσό και την επακόλουθη αύξηση της τιμής του σε όλες τις αγορές.
Μία παρόμοια εξέλιξη θα ισοδυναμούσε με ταυτόχρονη υποτίμηση του δολαρίου Αμερικής, της λίρας Αγγλίας και του ευρώ κατά το ποσοστό της αύξησης της τιμής του χρυσού.
Η ποσότητα φυσικού χρυσού, που βρίσκεται διαθέσιμη προς πώληση διεθνώς είναι περιορισμένη.
Το πρόβλημα θα μπορούσε να λυθεί μόνο με χρήση swaps χρυσού ανάμεσα στις ΗΠΑ και τρίτων μερών, που θα κατείχαν φυσικό χρυσό, αλλά και πάλι η τιμή του χρυσού θα έπρεπε να κινηθεί ανοδικά στην διεθνή αγορά.
Στο βαθμό που το δημοψήφισμα στην Ελβετία στις 30 Νοεμβρίου 2014 βγει με θετικό αποτέλεσμα η Ελβετική Κεντρική Τράπεζα θα είναι υποχρεωμένη να διατηρεί σε χρυσό τουλάχιστον το 20% των διαθεσίμων της.
Υπάρχουν δύο τρόποι γι' αυτό: 'H θα αγοράσει χρυσό, ωθώντας την ζήτηση και την τιμή του χρυσού στα ύψη, ή θα επαναπατρίσει τον χρυσό της σε φυσική μορφή από τις ΗΠΑ.
Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις η παγκόσμια οικονομία θα υποφέρει και θα προκύψει υπερπληθωρισμός και αναταραχή στις ισοτιμίες των διεθνών νομισμάτων.
H αξία σήμερα 1500 τόνων χρυσού είναι 52,05 δισ δολάρια.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: H πώληση χρυσού ή προιόντων βασισμένων σε χρυσό στις ΗΠΑ επιβαρύνεται με φόρο κεφαλαιακών κερδών 28% και για τον λόγο αυτό ο χρυσός θα πρέπει να αγορασθεί από κατόχους εκτός ΗΠΑ.
θα πρέπει να σημειωθεί ότι το μεγαλύτερο αμοιβαίο κεφάλαιο στις ΗΠΑ συνδεδεμένο με τον χρυσό έχει σήμερα ενεργητικό 27 δισ δολάρια και διαθέτει 720,6 τόνους χρυσού.
Τα αμοιβαία κεφάλαια που συνδέουν την απόδοση τους με τον χρυσό μπορεί να μην τον κατέχουν σε φυσική μορφή, αλλά να καλύπτονται με παράγωγα επενδυτικά προιόντα.
Το ερώτημα είναι αυτοί που εκδίδουν αυτά τα παράγωγα προιόντα σε ποιά ακριβώς χώρα εδρεύουν και ποιό σύστημα εγγύησης ή αντασφάλιση τους καλύπτει από τυχόν υπέρογκες ζημιές.
Θα το μάθουμε σίγουρα μετά τις 30 Νοεμβρίου 2014, όταν κάποιοι σίγουρα θα θελήσουν να κλείσουν τις ανοικτές θέσεις τους σε χρυσό.
Η απάντηση ίσως σας εκπλήξει και βρίσκεται κρυμμένη στο πρωτότυπο άρθρο, που μετέφρασα...
