Οι αναφορές που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από αξιωματούχους και μη, στις εμπόλεμες ζώνες της Συρίας και του Ιράκ έρχονται να παρουσιάσουν μια απογοητευτική εικόνα της παρέμβασης των ΗΠΑ στην περιοχή.
Η μόνη εξαίρεση είναι η μάχη του Κομπάνε όπου εν πολλοίς οφείλεται στην ψυχή των κούρδων αμυνόμενων που άντεξαν τόσο ώστε να δώσουν συγκεκριμένες θέσεις στην ΠΑ των ΗΠΑ και εκεί πράγματι να υπάρξει ουσιαστική συμβολή από αέρος.
Επιπλέον η μάχη του Κομπάνε αποδεικνύει πως οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί είναι ουσιαστικά άχρηστοι αν δεν υπάρχει παράλληλα επιχείρηση στο έδαφος. Ωστόσο οι ΗΠΑ δια του Μπάρακ Ομπάμα στην Αυστραλία εξακολουθούν στην άποψη ότι δεν πρόκειται να υπάρξει συνεργασία με τον Ασαντ διότι απώλεσε τη νομιμότητα. Τώρα ποια νομιμότητα εννοούν οι ΗΠΑ σε μια χώρα που μαστίζεται από το σπαρακτικό και όχι πια μόνο εμφύλιο είναι ένα άλλο θέμα. Όσο λοιπόν οι ΗΠΑ επιμένουν να μην αναγνωρίζουν το λάθος τους και να παραβλέπουν τον ικανότατο Συριακό Αραβικό Στρατό, τόσο τα παρακάτω θα εντυπωσιάζουν.
Συγκεκριμένα ο Matthew Henman, επικεφαλής του JTIC (Jane's Terrorism and Insurgency Center) εκφράζει την έκπληξή του στο γεγονός ότι παρά τις επιθέσεις οι τζιχαντιστές όχι μόνο δε φοβούνται αλλά συνεχίζουν απτόητοι εντείνοντας μάλιστα τις επιθέσεις τους τόσο όσον αφορά τη συχνότητά τους όσο και την εφαρμοζόμενη βία.
O Henman σημειώνει με γλαφυρό ύφος:
«η ISIL έχει πλέον την ικανότητα να κλιμακώνει και ν αποκλιμακώνει τον επιχειρησιακό ρυθμό της κατά βούληση.
Οι αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ, όχι μόνο δεν τους απώθησαν πίσω, αλλά αντ 'αυτού τους έκαναν ισχυρότερους και τώρα είναι αυτοί που εξακολουθούν να έχουν τον πρώτο λόγο και να καθορίζουν το ρυθμό».
Δεν είναι όμως μόνο αυτό.
Μεγάλη αστοχία φαίνεται να παρουσιάζουν και οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ όσον αφορά την εκτίμηση της δύναμης των μαχόμενων τζιχαντιστών, που έκαναν λόγω για περίπου 31.500 άνδρες.
Όμως ο Fuad Hussein, αξιωματούχος της κυβέρνησης Μπαρζανί στο ιρακινό Κουρδιστάν διατυπώνει άλλη άποψη σε σχετική ερώτηση του Independent.
Ο Hussein ανεβάζει τον αριθμό των τζιχαντιστών στις 250.000 άνδρες λέγοντας πως αυτό επεξηγεί τη διεξαγωγή επιτυχημένω επιχειρήσεων σε Συρία και Ιράκ.
Ο ιρακινός αξιωματούχος αναφέρει πως η οργάνωσε ελέγχει μια έκταση στην οποία ζουν 10-12.000.000 άνθρωποι και επομένως υπάρχει ανθρώπινο δυναμικό προς στρατολόγηση ενώ όπως σημειώνει, η όλη δομή του ισλαμικού κράτους στηρίζεται στο μιλιταρισμό και τη σκληροπυρηνική ιδεολογία.
Όσον αφορά την εκτίμηση των 31.500 υποστηρίζει πως πιθανώς να πρόκειται για τη σκληρή ομάδα. Επιπλέον πληροφορεί πως ο μηνιαίος μισθός των $ 400,00 αποτελεί ένα πολύ καλό δέλεαρ για τους ντόπιους να πιάσουν τα όπλα.
O Hussein δεν παραλείπει να σταθεί στο ότι οι μαχητές Peshmerga δηλώνουν εντυπωσιασμένοι από το επίπεδο των μαχητών όσον αφορά την κατάρτιση και την πειθαρχία τους.
«Θα αγωνιστούν μέχρι θανάτου, και είναι επικίνδυνο επειδή είναι τόσο καλά εκπαιδευμένοι. Για παράδειγμα, έχουν τκαλύτερους ελεύθερους σκοπευτές, αλλά να είναι ένας καλός σκοπευτής θα πρέπει να έχει όχι μόνο εκπαίδευση για το πώς να πυροβολήσει, αλλά και την απαραίτητη πειθαρχία να μείνει ακίνητος έως και πέντε ώρες ώστε να μπορείτε να πετύχει το στόχο του».
Αν τα παραπάνω δεν αποτελούν διασυρμό για μια υπερδύναμη και θεωρητικά καλύτερη πολεμική μηχανή, τι είναι; Άραγε το αντιλαμβάνονται;