Το ισχυρότερο απ όλα τα ένστικτα, αυτό της επιβίωσης έχει πάψει, να μας κινητοποιεί.
Μια από τις εξηγήσεις είναι ότι τα μμε, "πέρασαν" στον κόσμο, ότι οι πολιτικοί γνωρίζουν ως "ειδικοί" και παίρνουν δήθεν αποτελεσματικά μέτρα. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει. Οι πολιτικοί μαζί με την οικονομική ολιγαρχία παίρνουν αποφάσεις, που ευνοούν μόνο τα δικά τους συμφέροντα. Η απληστία τους αποθρασύνεται προοδευτικά μαζί με τη δική μας παθητικότητα και υποτέλεια.
Μια άλλη εξήγηση είναι, ότι οι άνθρωποι προτιμούν να περιμένουν τη μελλοντική τους καταστροφή, (αρκεί να μη συμβεί σήμερα), παρά να θυσιάσουν την τωρινή «βολή» τους και να υπερνικήσουν την τωρινή τους φυσική αδράνεια. Τα ιστορικά παραδείγματα αυτής της ανθρώπινης συμπεριφοράς είναι άφθονα, από τον Λουδοβίκο ΙΣΤ που καρατομήθηκε, περιμένοντας να συλληφθεί, ενώ μπορούσε να διαφύγει, έως τον Koestler στον ισπανικό εμφύλιο. Ο Arthur Koestler, Ούγγρος συγγραφέας εβραϊκής καταγωγής βρίσκονταν στην άνετη έπαυλη ενός φίλου του, ενώ προέλαυναν τα στρατεύματα του Franco. Ήταν βέβαιο, ότι θα έφταναν εκεί τη νύχτα και το πιο πιθανό ήταν, να τον εκτελέσουν. Θα μπορούσε να σώσει τη ζωή του φεύγοντας, αλλά η νύχτα ήταν κρύα και βροχερή και το σπίτι γεμάτο ζεστασιά και θαλπωρή. Έτσι έμεινε αδρανής, με οικτρό αποτέλεσμα.
Τα λόγια του προτεστάντη ιερέα Martin Niemoeller (Μάρτιν Νιμέλερ), που έζησε οχτώ χρόνια σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. είναι χαρακτηριστικά από τις εμπειρίες του στη Γερμανία του Χίτλερ: "Οι Ναζί ήρθαν να συλλάβουν τους κομμουνιστές και δεν διαμαρτυρήθηκα, επειδή δεν ήμουν κομμουνιστής. Έπειτα ήρθαν να συλλάβουν τους Εβραίους και δεν διαμαρτυρήθηκα, επειδή δεν ήμουν Εβραίος. Έπειτα ήρθαν να συλλάβουν τους συνδικαλιστές και δεν διαμαρτυρήθηκα, επειδή δεν ήμουν συνδικαλιστής. Έπειτα ήρθαν να συλλάβουν τους καθολικούς, κι εγώ ήμουν προτεστάντης, έτσι δεν διαμαρτυρήθηκα. Έπειτα ήρθαν να συλλάβουν και μένα... Πλέον, όμως, δεν είχε μείνει κανείς να διαμαρτυρηθεί για κανέναν".
Εκτός από αυτές τις ερμηνείες για τη μοιραία παθητικότητα του ανθρώπου, σε περιπτώσεις ακόμα ζωής και θανάτου, υπάρχει μια ακόμα: Μας έπεισαν, ότι δεν έχουμε εναλλακτικές λύσεις … ότι τα πάντα έχουν εφαρμοσθεί (καπιταλισμός, σοσιαλισμός, φασισμός, αντιπροσωπευτική δημοκρατία) και απαξιωθεί.
Ο Albert Schweitzer όταν πήγε στο Όσλο, για να πάρει το Νόμπελ Ειρήνης, κάλεσε τον κόσμο “Να τολμήσει να αντιμετωπίσει την κατάσταση”! Αυτό, που πρέπει να πράξουμε πρωτίστως εμείς οι Έλληνες, είναι, να υπερνικήσουμε την παθητικότητα και την αδράνειά μας, να νιώσουμε τη χαρά της δράσης, χωρίς τη λατρεία ειδώλων, με αγάπη και σεβασμό στη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Αυτό που πρέπει να πράξουμε, είναι: “ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ”!
karanassios.gr